ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 547

“จวิ้นจู่ เจียเฉิงจวิ้นจู่มาเจ้าค่ะ บอกว่านำชุดขี่ม้ามาให้ท่านสองสามชุด”

ดูเหมือนเจียเฉิงจะได้รับข่าวอย่างรวดเร็วมาก ถึงขั้นเตรียมเสื้อผ้ามาให้นางเรียบร้อย

“ไปกันเถอะ เราไปพบเจียเจียกัน”

ซูหว่านจะเรียกนางว่าเจียเจียเวลาอยู่กันส่วนตัว

วันนี้ช่วงเช้าซูเฉินออกตรวจการเสร็จก็กลับมาเลย พวกเขาทำงานแบบผลัดเปลี่ยนกัน บางครั้งเขาก็ตรวจช่วงบ่าย บางครั้งก็เป็นช่วงเช้า

ที่โถงด้านหน้า เจียเฉิงเตรียมชุดขี่ม้าไว้ให้จำนวนหนึ่ง เป็นชุดสีแดงสดสองชุดที่มีรูปแบบแตกต่างกัน ดูคล้ายชุดของพวกชนเผ่าทุ่งหญ้า ไม่ใช่สีแดงทั่วไป แต่กลับเหมาะกับซูหว่านมาก

“โอ้โห สวยมากเลย!”

“ข้าว่าเจ้าต้องใส่สีนี้ขึ้นกว่าข้าแน่ๆ แต่ก็ยังกลัวว่าเจ้าจะใส่ได้ไม่พอดี เลยซื้อแบบสำเร็จรูปมาจากร้าน ลองสวมดูเร็วเข้า ถ้าไม่พอดีก็เอาไปเปลี่ยนได้” เจียเฉิงอธิบายด้วยรอยยิ้มสดใส

เมื่อได้ยินว่าเป็นชุดที่ซื้อมา ซูหว่านก็รู้สึกเกรงใจ นางทำดีกับตนถึงเพียงนี้ จึงคิดว่าควรจะหาซื้ออะไรไปให้นางคืนบ้าง

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางจึงหันไปสั่งหลิวอิ๋ง

“หลิวอิ๋ง ข้ายังมีขี้ผึ้งบำรุงผิวปิงจีอวี้กู่ที่ยังไม่ได้แกะใช้กล่องหนึ่ง เจ้าไปนำมามอบให้เจียเฉิงจวิ้นจู่หน่อยสิ!"

ขี้ผึ้งอวี้กู่นั้นมีราคาในท้องตลาดถึงหนึ่งร้อยตำลึง นับว่าเพียงพอที่จะใช้ตอบแทนน้ำใจของนางได้

“ใช่ขี้ผึ้งบำรุงผิวสูตรพิเศษของร้านปิงจีถังที่เพิ่งเปิดใหม่ใช่ไหม ข้าเคยได้ยินมา พี่ชายของข้าเพิ่งซื้อให้กล่องหนึ่ง ข้ากำลังจะใช้หมดพอดี

จวิ้นจู่แห่งเมืองหลวงอย่างเจียเฉิง ของอะไรออกใหม่ในเมืองหลวงก็น่าจะเคยใช้มาหมดแล้ว

ขี้ผึ้งอวี้เหยียนเป็นของดีแต่มีปริมาณน้อย ถ้าใช้ทั้งเช้าและเย็น เดือนหนึ่งก็หมดอย่างน้อยสองกระปุก ก็เท่ากับสองร้อยตำลึง ต้องเป็นครอบครัวแบบไหนกันนะที่สามารถจ่ายเดือนละสองร้อยตำลึงได้

ยิ่งกว่านั้น หากบ้านไหนมีหญิงสาวหลายคน แต่ละคนมีคนละกระปุกก็คงเป็นค่าใช้จ่ายที่สูงมากทีเดียว

“ใช่ๆ ข้ามีอยู่พอดี ตอนแรกยังนึกไม่ออกว่าจะมอบสิ่งใดเป็นสิ่งตอบแทนน้ำใจ หวังว่าเจ้าจะไม่รังเกียจนะ”

“ไม่รังเกียจเลย ไม่รังเกียจเลย” เจียเฉิงโบกมือปฏิเสธ

……

ที่สวนหลังจวน ซูเฉินกำลังฝึกกระบี่จนเหงื่อท่วมตัว อากาศเวลานี้เริ่มร้อนขึ้น ออกแรงมากหน่อยก็จะมีเหงื่อออกมาก

เขาหยุดพักเพื่อเช็ดเหงื่อ เมื่อหันกลับไปก็พบว่าหมีหมีกำลังยืนอยู่ด้านหลังของเขา พลางยกถาดผลไม้ในมือมาให้

ในถาดมีองุ่นสีเขียวมรกต แต่ละลูกนั้นกลมใสเป็นประกาย และยังมีผลผิงกั่วหั่นเป็นชิ้น รวมถึงลิ้นจี่ที่สุกได้ที่ตามฤดูกาลพอดี ด้านล่างรองด้วยน้ำแข็งบดจนไอเย็นลอยขึ้นมาดูแล้วสดชื่นจริงๆ

"ท่านแม่ทัพซู!" หมีหมีเอ่ยเรียกเขา บัดนี้นางสวมชุดสาวใช้ของตระกูลซู แต่ก็ยังไม่อาจบดบังความงามไว้ได้