ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 594

ซื่อจื่อบอกว่าน้องสาวของตนไม่เรียบร้อยอ่อนหวาน กลัวว่าเขาจะไม่ชอบ ซูเฉินไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะเขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เลย

“จวิ้นจู่ดีมาก น่ารักสดใส ไม่เสเเสร้ง นับว่าหาได้ยากยิ่ง!”

ในใจของซูเฉิน เจียเฉิงน่ารักมาก อีกทั้งยังบริสุทธิ์ไร้เดียงสา นิสัยเปิดเผย ตรงไปตรงมา การอยู่ร่วมกับคนเเบบนี้จะไม่รู้สึกเหนื่อยเลย

อันที่จริง เขามีความรู้สึกที่ดีต่อจวิ้นจู่เป็นพิเศษ นับตั้งเเต่ครั้งนั้นที่นางจูบเขา บางครั้งในยามค่ำคืน เขายังฝันถึงนางด้วยซ้ำ ช่างน่าอับอายยิ่งนัก

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นเเม่ทัพซูยินดีหรือไม่ยินดีเล่า ขอคำตอบที่ชัดเจนได้หรือไม่” ซื่อจื่อต้องการฟังเพียงผลลัพธ์

ซูเฉินได้ยินดังนั้น มือก็กำแน่นโดยไม่รู้ตัว ถ้าหากว่าเจ้าสาวของเขาในอนาคตคือเจียเฉิง ภายในใจเขาก็ยินดี เขาไม่กล้าจินตนาการเลยว่า หลังจากที่เขาเเต่งงานกับนางเเล้ว ชีวิตหลังเเต่งงานจะน่าสนุกขนาดไหน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เเม้เเต่ในใจเขาก็ยังมีความคาดหวังเล็กๆน้อยๆที่ซ่อนอยู่

เพียงเเต่เรื่องนี้ ซื่อจื่อพูดอยู่คนเดียวมาตลอด แต่ท่านอ๋องกลับไม่ได้เเสดงความคิดเห็นใดๆตั้งเเต่ต้นจนจบ หรือว่าเรื่องเเต่งงานของจวิ้นจู่ กลับเป็นซื่อจื่อที่ตัดสินใจได้

ตอนนี้ท่านอ๋องเซียงก็ไม่มีสมาธิเล่นหมากล้อมแล้ว ความสนใจของพระองค์อยู่ที่ซูเฉินตลอด ทำให้เขาเดินหมากผิดไปหลายก้าว กระดานนี้จึงกลายเป็นฝ่ายพ่ายเเพ้เเล้ว

“ท่านอ๋อง ขอบคุณที่ออมมือ!”

เมื่อจบกระดานหมากล้อม ซูจิ่งก็เป็นฝ่ายชนะ เขาประสานมือคารวะต่อท่านอ๋อง

“ซูซื่อหลางมีฝีมือการเล่นหมากล้อมที่ยอดเยี่ยม ข้าละอายใจที่สู้ไม่ได้” ท่านอ๋องกล่าวอย่างสุภาพ

“เป็นเพราะซูผู้นี้เอาชนะอย่างไม่สง่างาม ความคิดของท่านอ๋องไม่ได้อยู่ที่กระดานหมากล้อม มิฉะนั้นแล้ว ซูผู้นี้คงไม่อาจเอาชนะท่านได้”

เป็นขุนนางมานานขนาดนี้เเล้วซูจิ่งก็คุ้นเคยกับคำพูดสุภาพแบบขุนนางเหล่านี้มานานเเล้ว

ซูเฉินมองท่านอ๋องอย่างตั้งใจบ้าง ไม่ตั้งใจบ้าง ดูเหมือนว่าถ้าท่านอ๋องไม่เอ่ยปาก เขาก็คงไม่กล้าที่จะตอบเรื่องนี้ ท่านอ๋องได้รับสัญญาณทางสายตาจากซื่อจื่อ จึงได้ยิ้มเเละเอ่ยขึ้นว่า

“เเม่ทัพซู ซูซื่อหลาง ความหมายของซื่อจื่อ ก็คือความหมายของข้าเเละพระชายา หากเเม่ทัพซูไม่รังเกียจที่ลูกสาวตัวน้อยของข้าหยาบกระด้าง การเเต่งงานเกี่ยวดองกันระหว่างสองตระกูลของเราก็นับว่าเหมาะสมกัน หากเจ้าตกลง ข้าจะเลือกวันทูลขอฮ่องเต้พระราชทานสมรสให้พวกเจ้าดีหรือไม่”

เรื่องดีไม่ควรรีรอ จวนอ๋องให้ความสำคัญกับประสิทธิภาพเป็นหลัก

“ท่านอ๋อง ให้ข้ากลับไปเเจ้งให้ท่านพ่อท่านเเม่ทราบก่อนได้หรือไม่ เเต่ตราบใดที่จวิ้นจู่ยินดี ข้าก็ยินดี เพียงเเต่การเเต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ยังคงต้องรายงานให้ท่านพ่อท่านเเม่เเละพี่น้องที่บ้านทราบก่อน”

เมื่อซูเฉินพูดถึงประโยคหลัง เขาก็ยังก้มหน้ายิ้มอย่างเขินอาย ช่างเป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์ยิ่งนัก