ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 599

องค์ชายเหล่านี้ไม่ได้จัดงานเลี้ยงฉลองอภิเษกสมรส แต่ได้จัดพิธีสถาปนา ตามกฎของบรรพบุรุษ พระชายาเอกจะเข้าตำหนักก่อนสามวัน พระชายารองจะเข้าตำหนักตามหลังสามวัน โดยเข้าทางประตูข้าง ไม่สามารถใส่สีแดงเขียว แต่สามารถใส่สีแดงทั้งชุดได้

หลังจากพักผ่อน บรรดาสาวสูงศักดิ์ที่ยังไม่ได้ถูกเลือกทั้งหมด ยกเว้นพระชายาเอกที่ถูกเลือกไปแล้วสามคน ยังคงยืนเรียงกันเป็นแถวเพื่อรอให้องค์ชายเลือก

มู่หรงเซิงมอบตราพระชายารองให้กับกู้เย่ว์ และลูกสาวของขุนศึกยศสี่ขั้นคนหนึ่ง

มู่หรงไหวก็เลือกธิดาของขุนนางในเมืองหลวงที่มีตำแหน่งไม่สูงนักมาเป็นพระชายารองสองคน

พิธีเลือกพระชายาจึงสิ้นสุดลง ถือว่าผ่านไปด้วยดี มีเพียงกู้เย่ว์เท่านั้นที่รู้สึกถึงความอัปยศอดสู

ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น นางก็ยังยอมจำนนต่อโชคชะตา และเลือกที่จะเป็นพระชายารองของมู่หรงเซิง

ซูหว่านก็ยังไม่ค่อยเข้าใจนัก กู้เย่ว์ที่เป็นตัวเอกหญิงของเรื่อง กลับรู้สึกว่ามีวิสัยทัศน์ไม่กว้างขวาง ไม่สามารถแบกรับบทบาทนางเอกได้เลย หรืออาจเป็นเพราะการมาของนาง ทำให้เนื้อเรื่องทั้งหมดพังทลายไปแล้ว ตอนนี้นางต่างหากที่เป็นตัวเอก ได้พลิกสถานการณ์และประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่อง ส่วนกู้เย่ว์กลับกลายเป็นตัวประกอบ และค่อยๆ เผยให้เห็นถึงข้อบกพร่องทางด้านจิตใจของมนุษย์ออกมา

แต่ว่ามู่หรงเซิงก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบเหมือนในนวนิยายอีกต่อไปแล้ว เขาเองก็อาจจะถูกอำนาจครอบงำและทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มา

งานเลี้ยงเลิกแล้ว ทุกคนต่างกลับบ้านตน เฉินกุ้ยเฟยได้ชวนนางให้อยู่ทานอาหาร มู่หรงไหวก็ชวนนางเช่นกัน ซูหว่านไม่สามารถปฏิเสธได้ จึงอยู่ในวังจนกระทั่งทานอาหารเย็นเสร็จจึงได้ออกจากวังหลวง

เมื่อออกมาข้างนอกก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว ที่หน้าประตูเซวียนอู่ มีรถม้าคันคุ้นตาจอดอยู่ เป็นรถม้าของเจียงอวี้

อาหนานยืนอยู่ข้างรถม้า เมื่อเห็นซูหว่านมาถึง เขาก็ยกเท้าเดินเข้าไปหา

"จวิ้นจู่ ซื่อจื่อรอท่านนานแล้วขอรับ"

เท่าที่ซูหว่านรู้ บาดแผลที่ก้นของเจ้านี่ก็ยังไม่หายสนิทดี แต่ก็ยังไม่หยุดอยู่เฉยๆ และยังออกไปข้างนอกอีกด้วย

ขณะที่คิดเช่นนั้น ในใจของนางกลับรู้สึกยินดี

นางเหยียบบันไดขึ้นไปบนรถม้า การตกแต่งภายในยังคงเหมือนเดิม เพราะนางชอบนอนบนรถม้า ทำให้รถม้าของเขาปูด้วยผ้าห่มหนานุ่มอยู่เสมอ

เจียงอวี้เอนกายอยู่ข้างใน เมื่อเห็นนางเข้ามา แววตาก็ยิ้มแย้ม

"ท่านหาข้ามีเรื่องอะไรเหรอ" ซูหว่านจำได้ว่าข้อความตอบกลับจากคนของเขาบอกว่ามีเรื่องจะหาเขา

หลังจากที่นางนั่งลง เจียงอวี้ก็เอื้อมมือไปจับมือนางวางไว้ที่ริมฝีปากและจูบเบาๆ ดวงตาคู่ที่เหมือนดอกท้อของเขาทอประกายระยิบระยับราวกับภูติชายที่สามารถดูดกลืนพลังชีวิตของผู้คน

"ไม่มีอะไร แค่คิดถึงเจ้า อยากเจอเจ้ามากๆ เลย เจ้าคนไม่รู้คุณคนนี้ ไม่รู้จักมาเยี่ยมข้าบ้างเลย"

เจียงอวี้ทำหน้างอน ซูหว่านคิดว่า แค่ไม่กี่วันที่พวกเขาไม่ได้เจอกันเอง ทำไมจะต้องขนาดนั้นด้วยนะ