ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 600

ซูอวิ๋นเคยสอบถามเกี่ยวกับภูมิหลังของนางแล้วว่านางเดินทางมายังเมืองหลวงเพื่อมาพึ่งพาญาติ แต่กลับถูกไล่ออกมา ทั้งแม่และลูกสาวใช้เงินติดตัวไปจนเกือบหมดแล้ว ต้องอาศัยอยู่ในศาลเจ้าเก่าๆ ที่ทรุดโทรมแห่งหนึ่ง

ในช่วงที่สิ้นหวังพอดี นางก็เห็นภัตตาคารเฉิงโหลวรับสมัครคนทำขนม ก็เลยเข้าไปทดลอง

ในตอนแรก ซูอวิ๋นก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่า เด็กสาวที่แต่งกายมอมแมมคนนี้จะทำขนมเป็นจริงหรือ

แต่เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อก่อนตัวเขาก็ไม่ต่างจากนางมากนัก จึงให้โอกาสนางไป แต่ไม่คิดว่านางจะทำได้จริง

ดังนั้น ซูอวิ๋นจึงให้ค่าจ้างนางเดือนละยี่สิบตำลึง แถมยังให้นางรับลูกศิษย์มาด้วย

เขาให้แม่ลูกคู่นั้นพักอยู่ในเรือนเดียวกับพวกสาวใช้ในห้องส่วนตัวชั้นสาม และจัดห้องแยกให้พวกเขาอยู่ต่างหาก

ปกติแล้วมื้ออาหารมีวันละสามมื้อ ในเรือนมีแม่บ้านที่ทำอาหารโดยเฉพาะ ตอนกลางวันจะทำไว้ให้แม่ของนางทาน ส่วนตัวนางทำงานอยู่ที่เฉิงโหลว ไม่ต้องกังวลเลยว่าแม่จะไม่มีคนดูแล

เจียงอวี้สั่งขนมซูไหนฮวา (ขนมดอกไม้หวาน) เหอเถาเล่า(พุดดิ้งวอลนัท) ซึ่งเป็นฝีมือของอาจารย์ทำขนมหญิงคนนี้ทั้งหมด

นอกจากนี้ยังมีซวงผีหน่าย (นมสองชั้น) ที่เย็นและอร่อ กับถั่วเขียวกวน สองอย่างหลังนี้เป็นความคิดของซูหว่าน

ทันทีที่ขนมสองอย่างถูกนำมาเสิร์ฟ ความประณีตงดงามถึงขนาดที่ซูหว่านเองเห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะอยากลองชิม

"ว้าว สวยงามจังเลย อยากกินบ้างแล้ว'" ซูหว่านที่เมื่อครู่บอกว่าจะไม่กิน กลับตบหน้าตัวเองในวินาทีถัดมา

"กินสิ ในเมื่อเจ้าชอบ ก็ทำให้เจ้ามีความสุขก็พอแล้ว ภัตตาคารที่พี่สี่เปิด เจ้าอยากกินอะไรก็กินได้เลย ไป เอาขนมหวานทุกอย่างที่จวิ้นจู่อยากกินมาเสิร์ฟให้หมด ชิมทีละอย่างเลย"

เนื่องจากอาจารย์ทำขนมคนนั้นเพิ่งเริ่มงานวันนี้ การประชาสัมพันธ์ก็ยังไม่ได้เริ่มออกไป ทำให้คนในครอบครัวซูยังไม่เคยได้ลิ้มลองของใหม่

"พี่สี่ อย่าเพิ่งทำแบบนี้สิ ค่อยๆ อย่าให้เสียของ เดี๋ยวจะกินไม่หมด วันหลังยังมีอีกยาวไกล"

ซูหว่านรู้สึกว่าซูอวิ๋นใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเกินไป แต่ถึงอย่างนั้น คำพูดของเขาก็ทำให้นางรู้สึกดีใจอยู่ดี

ซูอวิ๋นก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงสั่งให้คนข้างล่างจัดเตรียมอาหารสดใหม่มาสักสองสามอย่างก่อน

สภาพอากาศแบบนี้ เมื่อทานคู่กับของหวานเย็นชื่นใจ รสชาติหวานหอม มันช่างสบายใจเสียจริง ๆ

ซูหว่านยังคงนึกถึงพี่สะใภ้ใหญ่และหลิงเอ๋อร์ที่บ้าน อีกทั้งยังมีเจียเจียด้วย นางจึงบอกให้พี่สี่เตรียมไว้สักสองสามชุดเพื่อนำกลับไปให้พวกนางได้ลองชิม และพรุ่งนี้จะส่งชุดหนึ่งไปให้เจียเจียและซื่อจื่อเฟยด้วย

เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องให้นางพูดเลย ซูอวิ๋นได้เตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว

หลังจากอาหารขึ้นครบแล้ว ซูอวิ๋นถึงเวลานี้เขาก็ควรจะต้องกลับแล้ว ส่วนซูหว่านเขาก็ไม่ได้กังวล เพราะเจียงอวี้จะไปส่งนางกลับเอง

หลังจากอยู่เป็นเพื่อนเขาทานอาหารเย็นอย่างเงียบ ๆ และเพลิดเพลินกับของหวานเสร็จ ซูหว่านก็แสดงสีหน้าพึงพอใจ