ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 601

ทว่าเช่นนี้ก็ดี ซูหว่านเองก็ไม่ชอบใจที่จวนเจียงกั๋วกงอยู่ห่างไกลจากบ้านเดิมของนางนัก ยามจะกลับมาเยี่ยมบ้านย่อมไม่สะดวก เจียงอวี้ช่างคิดได้รอบคอบยิ่งนัก

หลังจากนั้น เจียงอวี้ก็ไปส่งนางกลับถึงจวน ตลอดทางยังคงกอดนางไม่ยอมปล่อย เกาะติดนางราวกับลูกสุนัขตัวน้อย

ซูอี้เองก็ออกไปร่วมงานสังสรรค์จนดึกดื่นเพิ่งกลับมาเช่นกัน จึงได้พบกับซูหว่านเข้าพอดี

นับตั้งแต่พี่ห้าได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาท เขาก็กลายเป็นที่เลื่องลือในหมู่บัณฑิตและผู้ทรงภูมิอย่างรวดเร็ว ยามนี้ทั่วทั้งเมืองหลวง ยังมีผู้ใดไม่รู้จักสมญานามอู๋ย่างจวีซื่ออีกเล่า?

บัดนี้เขาคือจิตรกรหลวงประจำพระองค์ เป็นดาวรุ่งดวงใหม่ที่แม้แต่ในหมู่บัณฑิตขงจื๊อ เหล่าบัณฑิตอาวุโสทั้งหลายต่างก็ชื่นชม

ยามว่างเว้น ล้วนมีเทียบเชิญให้เขาไปร่วมชุมนุมบัณฑิตไม่ขาดสาย ต้องไปประชันฝีมือและถกเถียงวิพากษ์วิจารณ์กับเหล่าผู้รู้ทุกวี่วัน

ยิ่งไปกว่านั้น ในวังหลวงก็มักจะเรียกตัวเขาเข้าวังอยู่เนือง ๆ อีกทั้งภาพร่างจากตอนที่ไปลานล่าสัตว์หลวงก็ยังจัดการไม่เสร็จสิ้น ภารกิจในแต่ละวันของเขาจึงอัดแน่นจนแทบไม่มีเวลาว่าง

ปัจจุบัน ภาพวาดของเขาสักผืนกลับมีราคาสูงลิ่ว พ่อค้าหลายคนที่เซียงโจวซึ่งเก็บสะสมผลงานในยุคแรก ๆ ของเขาไว้ บัดนี้ภาพเหล่านั้นได้กลายเป็นของล้ำค่า ถูกนำไปอวดไปทั่วทุกหนแห่ง

ตอนนี้พี่ห้าเริ่มรับมือเรื่องเหล่านี้เพียงลำพังไม่ไหวแล้ว จึงได้จ้างเด็กรับใช้ติดตามมาผู้หนึ่ง เวลาปกติจะคอยติดตามเขาไปร่วมงานสังสรรค์ต่าง ๆ ยามเข้าวังก็ยังสามารถช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ ช่วยถือกล่องหรือส่งพู่กันได้

วันนี้เขาก็พาเด็กรับใช้ผู้นั้นกลับมาด้วย ซูหว่านเห็นเข้าก็ให้รู้สึกประหลาดใจ

เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็น แม้ว่าเมื่อหลายวันก่อนพี่ห้าจะเคยเปรยเรื่องนี้ไว้บ้าง แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะจัดการได้รวดเร็วเพียงนี้

ซูหว่านเผชิญหน้ากับพวกเขาทั้งสองพอดี นางเพ่งมองดู ก็พบว่าเด็กรับใช้คนใหม่ผู้นี้ ช่างมีรูปโฉมงดงามยิ่งนัก ให้ความรู้สึกคล้ายบุรุษที่มีใบหน้าเยี่ยงสตรี รูปร่างสูงราวหนึ่งเมตรเจ็ดสิบ ผิวขาวนวล สวมใส่ชุดสีขาวทั้งชุด บนศีรษะยังมีหมวกบัณฑิตอีกด้วย

ทว่าเพียงสบตาแวบเดียว เขาก็รีบก้มศีรษะลงทันที ซูหว่านจึงมองได้ไม่ถนัดตานัก

“พี่ห้า ท่านนี้คือ?”

ซูหว่านจับจ้องไปยังเด็กรับใช้ผู้นั้น เขาก็รีบก้มหน้าต่ำลง

ซูอี้เหลือบมองผู้ติดตามด้านหลังด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะอธิบายให้ซูหว่านฟัง

“เขาคือเด็กรับใช้ที่ข้าตั้งใจเชิญกลับมา ชื่อนายว่าจู๋ซู ต่อไปก็จะคอยติดตามข้า”

ไม่ทราบเพราะเหตุใด ซูหว่านกลับรู้สึกว่ารอยยิ้มของพี่ห้าเมื่อครู่นี้แฝงไปด้วยความเอ็นดูอย่างประหลาด

ทว่ายามนี้ฟ้ามืดเกินไป ทั้งจู๋ซูก็ก้มหน้าตลอดเวลา ซูหว่านอยากจะมองให้ชัดก็ไม่รู้จะทำเช่นไรดี

“เจ้าอายุเท่าใดแล้ว?” ซูหว่านเอ่ยถามจู๋ซู

ทว่าเพิ่งจะสิ้นเสียง ซูอี้ก็ชิงตอบขึ้นก่อน