ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 608

ตั้งแต่เล็กจนโต คนในครอบครัวล้วนเรียกนางว่าเจียเจีย ส่วนคนนอกก็เรียกตามบรรดาศักดิ์ จึงมีน้อยคนนักที่จะเรียกนางว่ามู่หรงเจีย

ซูอวิ๋นเดินขึ้นเขามาพร้อมกับพี่สามตลอดทาง ตอนนี้เมื่อเห็นพี่สามกำลังเขียนสิ่งนี้อยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะเบะปากและทำเสียงจึ๊ใส่ “จึ๊ๆๆ แต่ละคน ไร้สาระจริงๆ”

ทันทีที่เขาเปล่งเสียง ทุกคนก็หันไปมองเขา เขาถึงได้รู้สึกประดักประเดิดขึ้นมา รีบก้มหน้าลงทันที

ซูหว่านอดไม่ได้ที่จะกระเซ้าเย้าแหย่ “พี่สี่อิจฉาใช่ไหมล่ะ ตอนนี้มีพี่เป็นโสดอยู่คนเดียวนะ ลองไปเสี่ยงเซียมซีดูไหม เผื่อจะได้รู้ว่าเนื้อคู่ของพี่อยู่ที่ไหน”

“ชิ! ข้าไม่เสี่ยงทายอะไรพวกนั้นหรอก! ข้าไม่กลัวหรอกนะว่าจะหาภรรยามาแต่งไม่ได้!” เขากอดออกตอบกลับอย่างหยิ่งผยอง

ปากพูดไปแบบนั้น แต่ตอนที่ทุกคนไม่ทันสังเกต เขาก็แอบไปเสี่ยงเซียมซีเรื่องเนื้อคู่ที่แท่นเสี่ยงรักใต้ต้นไม้แห่งพรหมลิขิต

ทางด้านลั่วซีจู๋ก็ลังเลว่าจะซื้อแผ่นไม้ดีหรือไม่ นางแอบมองซูอี้ แต่กลับพบว่าซูอี้ไม่อยู่ข้างกาย จึงมองหาไปรอบๆ

แต่ใครจะรู้ว่าในชั่ววินาทีต่อมา แผ่นไม้สีแดงที่ผูกแพรแดงพร้อมสรรพก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้า

เมื่อลั่วซีจู๋หันหลังกลับไปมอง ก็เห็นซูอี้ยืนอยู่ด้านหลัง

“เจ้ามีชายในดวงใจหรือไม่ อยากจะเขียนบ้างหรือเปล่า”

รอยยิ้มของเขาอบอุ่นมาก ยามยิ้ม รอยบุ๋มที่แก้มข้างหนึ่งจะปรากฏ คิ้วและดวงตาโก่งโค้งขึ้น ให้ความรู้สึกผ่อนคลายจิตใจ

หัวใจของลั่วซีจู๋เต้นไม่เป็นจังหวะ ริมฝีปากของนางขยับเล็กน้อย ก่อนจะรับแผ่นไม้มา จากนั้นก็หมุนกายหันกลับหลัง ใบหน้าของนางแดงก่ำ ลมหายใจก็ติดขัดเล็กน้อย

ซูอี้หมายความว่าอย่างไร

ถือแผ่นไม้มาถามนางว่ามีคนที่ชอบหรือไม่

นางเดินไปที่มุมเงียบๆ ก่อนจะจรดปลายพู่กัน แล้วก็มองไปรอบๆ ราวกับกลัวว่าจะมีใครแอบมอง จากนั้นก็รีบเขียนสองชื่อลงไป แล้วซ่อนด้านที่มีตัวอักษรไว้กับตัว

ซูหว่านสังเกตมองนางมานานแล้ว แผ่นไม้ของนางกับเจียงอวี้ผูกเสร็จเป็นคู่แรก

เมื่อไม่มีอะไรทำ นางก็คอยสอดส่องเรื่องของชาวบ้านไปทั่ว เจียงอวี้มองดูดวงตากลิ้งกลอกของนางอย่างระอาใจ คิดในใจว่าเวลาแต่ละวันของสาวน้อยคงจะยุ่งน่าดู

“น้องซีจู๋ เจ้าก็เขียนแล้วหรือ เขียนชื่อใครล่ะ”

เมื่อหันกลับมาเห็นรอยยิ้มอยากรู้อยากเห็นของซูหว่าน ลั่วซีจู๋ก็เม้มริมฝีปาก ไม่กล้าพูดออกมา

ในบรรดาคนกลุ่มนี้ทั้งหมด นางอายุน้อยที่สุด แต่ร่างกายกลับสูงกว่าสาวๆ คนอื่นๆ เล็กน้อย แต่ก็อาจจะเป็นเพราะอายุน้อยที่สุด ท่าทางถึงได้ไร้เดียงสาที่สุดด้วย

ทว่าท่าทางที่น่าสงสารเช่นนี้ ซูหว่านเห็นแล้วรู้สึกเอ็นดู

“ให้ข้าช่วยแขวนให้ไหม”