ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 65

เจียงอวี้ไม่ใช่คนประเภทที่ชอบประจบสอพลอ เขามักจะพูดความจริงเสมอ

“แค่สองจานนี้จะเอาไปเทียบกับภัตตาคารชื่อดังใหญ่ๆ ก็คงจะรีบร้อนเกินไป โลกนี้มีอาหารหลายแขนง แต่ละแขนงก็มีเอกลักษณ์ของตัวเอง แค่หมูอย่างเดียวก็มีวิธีทำตั้งหลายแบบ จะไปตัดสินว่าอะไรดีไม่ดีก็คงยาก แต่ข้าบอกได้ว่าถ้าเปิดในอำเภอชิงเหอ ธุรกิจก็น่าจะรุ่งเรืองมาก!”

เจียงอวี้มีศิลปะในการพูด คำตอบของเขานั้นไร้ที่ติ และยุติธรรม

มีแค่ประโยคหลังก็พอแล้ว ซูอวิ๋นไม่ได้อยากก้าวกระโดดในทีเดียว ก็เริ่มจากอำเภอชิงเหอไปก่อนก็แล้วกัน

ดังนั้น

ซูอวิ๋นจึงตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน ทุกคนมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ เห็นแค่ว่าเขามีสีหน้าที่มุ่งมั่น

“ข้าตัดสินใจแล้ว! ข้าจะหาเงินทำธุรกิจ เปิดภัตตาคาร และจะทำให้สูตรลับเฉพาะตัวของข้าโด่งดังไปทั่ว!”

“เจ้าจะเปิดภัตตาคารเดี๋ยวนี้เลยหรือ?” ซูอี้ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ทำไม คิดว่าข้าเปิดไม่ได้หรืออย่างไร?” ซูอวิ๋นจ้องเขา ทำไมถึงได้ชอบพูดขัดคออยู่เรื่อย ไม่ใช่ว่าฝาแฝดจะใจตรงกันหรอกหรือ?

“แต่เดือนหน้าพวกเราเพิ่งจะอายุสิบหก ข้าว่าท่านควรจะหาที่ฝึกงานดูก่อน เรียนรู้การทำงาน แล้วค่อยพูดเรื่องเปิดภัตตาคารก็ยังไม่สาย”

เขาให้คำแนะนำด้วยความจริงใจ ไม่ได้ต้องการชี้นำผิดๆ

“ข้าเห็นด้วยกับพี่ห้า พวกเราควรเรียนรู้ดูก่อน พอสะสมประสบการณ์ได้แล้วค่อยพูดเรื่องเปิดภัตตาคาร!”

ซูหว่านเห็นด้วยอย่างยิ่งกับคำแนะนำของซูอี้ เขาเป็นคนที่คิดรอบคอบที่สุดจริงๆ คำแนะนำที่ให้มานั้นสมเหตุสมผลมาก

“แต่ที่ข้าคิดไว้ก็คือ หาเงินให้ได้มากพอเสียก่อน แล้วค่อยไปฝึกงาน!”

ซูอวิ๋นก็รู้ว่าไม่ควรใช้อารมณ์ตัดสินใจอะไรไปตามใจชอบ แต่การเปิดภัตตาคารต้องใช้เงินจำนวนมาก น้ำแข็งจับตัวหนาสามจั้งใช่ว่าจะเกิดจากความหนาวในวันเดียว (สำนวนนี้หมายถึงเรื่องใหญ่ไม่ได้สำเร็จได้ในวันเดียว) ถ้าเขาไม่เริ่มพยายามตั้งแต่ตอนนี้ แล้วเมื่อใดจะสะสมเงินทองได้ครบกัน?

"วิธีหาเงินน่ะข้ามีเยอะแยะ ขอแค่ท่านยอมออกแรงก็พอแล้ว พี่สี่ เดี๋ยวข้าจะบอกวิธีหาเงินให้ แล้วพอท่านเปิดภัตตาคารเมื่อไรก็แบ่งกำไรให้ข้าสักสองสามส่วนแค่นั้นพอ ตกลงไหม?"

ช่วยพี่สี่หาเงินทุนเริ่มต้นกิจการ เพื่อวางรากฐานความสัมพันธ์แบบหุ้นส่วนทางธุรกิจ

“วิธีอะไร เจ้าลองว่ามาซิ ขอแค่เป็นเงินที่ได้มาอย่างสุจริต หลังจากเปิดภัตตาคารแล้ว ข้าจะแบ่งกำไรให้เจ้าห้าส่วน!”

ซูอวิ๋นชูห้านิ้ว อย่างไรเสียก็เป็นน้องสาวแท้ๆ ความผูกพันธ์ทางสายเลือดมีอยู่แล้ว ไม่ใช่คนนอกเสียหน่อย ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงไม่ยอมหรอก

ทุกคนส่ายหน้า แสดงว่าไม่เคยได้ยิน

“ไม่เคยได้ยินก็ถูกต้องแล้ว แค่สามอย่างเท่านั้น แป้ง น้ำตาล ไข่ไก่ ก็ทำได้แล้ว ง่ายมาก!”

“ง่ายขนาดนั้นเลยหรือ?” ซูอวิ๋นไม่ค่อยเชื่อ

“ง่ายขนาดนั้นแหละ รออีกหน่อย อีกไม่กี่วันพวกเราก็ไปส่งของที่อำเภอ แล้วแวะไปร้านขนมหลิวฟางไจสักหน่อย สำรวจตลาดดู จากนั้นเราก็เตรียมของ กลับมาเดี๋ยวข้าทำให้พวกท่านชิมก็จะรู้เอง!”

ยุคสมัยนี้ยังไม่มีขนมทอดเลยใช่ไหม? มีแต่ขนมอบ แต่นางนี่แหละจะมาทำให้มันมีขึ้นมาเป็นคนแรก!

พี่น้องสามคนมองหน้ากัน และคิดว่ามันเป็นไปได้

อาหารบนโต๊ะถูกกินจนหมดเกลี้ยงโดยไม่รู้ตัว ทุกคนรู้สึกว่ายังอยากกินต่ออีกหน่อย เลยบอกให้ซูอวิ๋นผัดกับข้าวเพิ่มอีกในครั้งหน้า เพราะรู้สึกว่ายังกินไม่หนำใจ

หลังจากกินข้าวเสร็จ ซูอวิ๋นก็เริ่มหมักซีอิ๊วต่อ คิดจะปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น ส่วนซูหว่านก็จัดการอาบน้ำล้างหน้าเรียบร้อย หาวทีเดียวก็ล้มตัวลงนอนหลับไปเลย

ชีวิตคนเราก็แบบนี้แหละ ถึงเวลานอนก็ต้องนอนให้เต็มที่ นอนพอแล้วถึงจะมีแรงทำงาน