ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 73

เจียงอวี้พยักหน้า แล้วชี้ไปที่ปลายจมูกของตัวเองเพื่อบอกนาง รอยยิ้มที่มุมปากก็ยิ่งชัดเจนขึ้น

ซูหว่านเผลอเช็ดจมูก ผลก็คือยิ่งเช็ดก็ยิ่งเลอะ แป้งติดจมูกเพิ่มขึ้น จมูกและรอบปากขาวไปหมด

ซูอวิ๋นมองนางแล้วหัวเราะลั่น

“หวานหว่าน เจ้าเหมือนนักแสดงงิ้วเลย!”

พี่สามซูเฉินกับพี่ห้าซูอี้ก็หัวเราะอย่างเงียบ ๆ ซูหว่านเลยเม้มปาก พลางคิดในใจว่า ช่างเถอะ อยู่ในสภาพนี้ไปก่อนก็แล้วกัน!

เมื่อนวดแป้งก้อนแรกเสร็จแล้ว นางก็สอนซูอวิ๋นให้นวดแป้งให้บาง แล้วยื่นไม้นวดแป้งให้เขา เพื่อให้เขาลงมือทำเอง

แป้งที่นวดจนเนียนนุ่มถูกย้อมเป็นสีเหลืองอ่อนด้วยไข่แดง นางยืนดูอยู่ข้าง ๆ เมื่อรู้สึกว่าใกล้ได้ที่แล้วก็สั่งให้หยุด แล้วจึงสอนเขาให้หั่นเป็นเส้นเล็ก ๆ

หลังจากนั้นก็เป็นการเคี่ยวน้ำตาล ไฟต้องไม่แรงจนเกินไป มิเช่นนั้นน้ำตาลจะไหม้และมีรสขม

เจียงอวี้ก็เอาแต่โยนฟืนเข้าเตาจนไฟลุกโชน นี่มันใช้ไม่ได้

“เจียงอวี้ ทำให้ไฟเบาลงหน่อย!”

เจียงอวี้ได้ยินดังนั้น ก็เชื่อฟัง ดึงฟืนออกไปสองสามท่อน

“ไม่! ต้องเบาลงกว่านี้อีก!”

เขาดึงออกไปอีกสองท่อน แต่ไฟก็ยังแรงอยู่ดี ไฟลุกเต็มเตาเลย

ซูหว่านปัดแป้งออกจากมือ แล้วเดินเข้ามา ก้มตัวลงจัดการเอง

ทันทีที่นางก้มตัวลง กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวนางก็โชยมา เป็นกลิ่นของดอกฝูหรง

ตอนที่ซูหว่านซื้อเครื่องหอม นางก็ได้ซื้อถุงหอมดอกฝูหรงสองถุงมาด้วย แล้วนำไปใส่ในตู้เสื้อผ้าเพื่ออบร่ำชุดให้หอม เพียงไม่กี่วันเสื้อผ้าของนางก็มีกลิ่นหอมของดอกฝูหรง กลิ่นหอมสะอาดยิ่งนัก

เจียงอวี้เองก็ชื่นชอบดอกฝูหรงมากที่สุด ดังนั้นเมื่อกลิ่นหอมนี้โชยมา เขาก็รู้สึกวูบไหวในใจอย่างกะทันหัน

จากมุมที่เขามองเห็น เปลวไฟสะท้อนใบหน้าของหญิงสาวจนเป็นสีเหลืองนวล ใบหูเล็กจิ้มลิ้มและแดงระเรื่อ ด้านหลังใบหูมีไฝแดงเม็ดเล็ก ๆ ไม่รู้เพราะเหตุใด สิ่งนี้กลับทำให้นางดูมีเสน่ห์ดึงดูดใจอยู่หลายส่วน

เจียงอวี้รีบส่ายหัว ตำหนิตัวเองว่าคิดอะไรแบบนี้ได้อย่างไร นางยังเด็กนัก จะไปมีเสน่ห์ดึงดูดใจได้อย่างไร

ซูหว่านลุกขึ้นยืน บังเอิญเห็นเขาส่ายหน้าพอดี จึงเอ่ยถามว่าเขาเป็นอะไรไป

“ท่านเป็นอะไรไปหรือ ไม่สบายอีกแล้วหรือเจ้าคะ?”

"เปล่า... อาจเป็นเพราะไฟแรงเกินไป ใบหน้าเลยรู้สึกร้อนผ่าว!" เจียงอวี้ก้มหน้าอธิบาย ขนตายาวงอนทอดต่ำลง

ขั้นตอนสุดท้ายคือการขึ้นรูป ใช้ไม้นวดแป้งกดขนมข้าวซอยตัดให้เป็นรูปสี่เหลี่ยม แล้วใช้มีดหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ

"ตอนใช้มีดหั่น ก็ต้องให้คมอยู่เสมอ ต้องเช็ดคราบน้ำบนมีดให้สะอาดหมดจด มิเช่นนั้นมันจะติดกัน แล้วจะหั่นได้ไม่ดี"

"เรียบร้อยแล้ว ทำเสร็จแล้ว ทุกคนลองชิมกันดูนะ ง่าย ๆ แค่นี้เอง!”

ซูหว่านหั่นขนมข้าวซอยตัดเป็นชิ้นเล็ก ๆ ให้ทุกคนได้ลิ้มลอง ขนมข้าวซอยตัดสีทองมีงาดำ พุทราแดงหั่นเต๋า และองุ่นแห้งโรยหน้า ดูน่ากินเป็นพิเศษ ชวนให้น้ำลายสอ

งาดำที่คั่วแล้ว จะหอมเป็นพิเศษ

ขนมข้าวซอยตัดที่เพิ่งออกจากกระทะร้อน ๆ เป็นช่วงที่อ่อนนุ่มหอมหวานที่สุด พอเย็นลงก็จะแข็งขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อรสชาติ

ทุกคนหยิบกันคนละชิ้นมาลองชิม เพิ่งออกจากกระทะก็จะติดมือเล็กน้อย แต่แค่ได้กลิ่นก็หอมแล้ว

ซูอวิ๋นเป็นคนแรกที่ลองชิม ไม่เหมือนขนมโก๋ถั่วเขียวที่เขาเคยกินมา แม้ขนมโก๋ถั่วเขียวจะนุ่ม แต่รสชาติก็ไม่เข้มข้นเท่านี้

ความหวานกำลังดี ความนุ่มกำลังดี หัวใจสำคัญอยู่ที่ส่วนผสมเล็กๆ อยู่ด้านใน ทั้งความหอมของงาดำคั่ว รสเปรี้ยวอมหวานขององุ่นแห้ง พุทราแดงไม่หวานมาก แต่พุทราแดงแห้งที่เอาเมล็ดออกแล้วก็จะอร่อยเป็นพิเศษ

ซูอวิ๋นจัดการกินไปหนึ่งชิ้นอย่างรวดเร็ว พลางยกนิ้วโป้งให้

“อร่อยมาก อร่อยกว่าขนมโก๋ถั่วเขียวกับขนมงาเยอะเลย!”