ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 83

ยังไม่ทันมาถึงในลานก็ได้ยินเสียงนางตะโกนลั่นว่า

"เย่ว์เย่ว์ เจ้ากลับมาแล้วหรือ?"

นางรู้ว่าเพื่อนสนิทกลับมาที่หมู่บ้านแล้ว จึงรีบมาหากู้เย่ว์เพื่อรำลึกความหลังในทันที แต่กู้เย่ว์กลับไม่ได้แสดงท่าทีดีใจเท่าใดนัก

"อิ้งหง ไม่เจอกันนานเลยนะ เจ้าสบายดีไหม?" เฉินอิ้งหงวิ่งตรงเข้ามาจับมือของกู้เย่ว์ทันที

กู้เย่ว์รู้สึกรังเกียจเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าสะบัดมือออก

"ข้าสบายดี แล้วเจ้าล่ะ เจ้าอยู่ที่ตระกูลกู้สบายดีหรือไม่?"

"ข้าย่อมสบายดีอยู่แล้ว ท่านพ่อท่านแม่ก็ดีกับข้ามาก" กู้เย่ว์คิดในใจว่า นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระหรอกหรือ พ่อแม่แท้ๆ ของข้าก็ต้องดีกับข้าอยู่แล้ว

"อิจฉาเจ้าจริงๆ ที่มีคนคอยปรนนิบัติรับใช้ทุกวัน แถมยังมีเสื้อผ้าสวยๆ ใส่อีก ไม่เหมือนข้า ที่ต้องทำงานอยู่ในไร่ทุกวัน ช่วงนี้พ่อแม่ข้ากำลังจัดแจงเรื่องงานแต่งให้ข้าแล้ว ตั้งใจจะให้ข้าแต่งออกไปในอีกสองปีข้างหน้า แต่ข้ากลับไม่อยากแต่งงานเลยสักนิด ถ้าจะแต่งก็ขอแต่งกับคนที่ข้าชอบเท่านั้น!"

พอเฉินอิ้งหงมาถึงก็พูดเรื่องพวกนี้ทันที พอพูดถึงประโยคสุดท้ายก็เหลือบมองซูอวิ๋นแวบหนึ่ง

"แต่เจ้าเพิ่งจะสิบสามเองนี่ อีกสองปีก็สิบห้า จะแต่งงานตอนที่อายุยังน้อยขนาดนี้เลยหรือ? ท่านแม่ข้าบอกว่า ผู้หญิงควรแต่งงานตอนอายุสิบเจ็ดสิบแปด ถึงจะเป็นช่วงวัยที่เหมาะสมที่สุด"

"ข้าไม่เหมือนเจ้านะ ที่จะไปไหนมาไหนก็มีคนในครอบครัวคอยตามใจ บ้านข้าฐานะไม่ดี ข้ายังมีพี่ชายคนหนึ่งกับน้องชายอีกคน ถ้าถึงวัยแล้วไม่แต่งงาน ก็จะเป็นภาระของที่บ้าน แม่ข้าเลยคิดจะจับข้าแต่งงาน เพื่อที่จะได้เอาสินสอดทองหมั้นไปให้พี่ชายแต่งภรรยา!" เฉินอิ้งหงก็น่าสงสารเหมือนกัน ที่เกิดมาในครอบครัวที่ให้ความสำคัญกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง

ใบหน้าของกู้เย่ว์แสดงออกถึงความเห็นอกเห็นใจ ส่วนคนอื่นๆ ไม่ได้พูดอะไร เพราะอย่างไรเสียก็ไม่ใช่เรื่องของพวกเขา เรื่องในครอบครัวคนอื่น พวกเขาก็ไม่อยากเข้าไปก้าวก่าย

ยิ่งไปกว่านั้น ซูหว่านกับเฉินอิ้งหงก็ไม่ถูกกัน แล้วจะไปสนใจนางทำไม?

แต่ในเวลานี้ รัศมีของนางเอกผู้ใจบุญของกู้เย่ว์ก็ปรากฏขึ้น นางคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็พูดกับเฉินอิ้งหงทันทีว่า

"เอาอย่างนี้ไหมอิ้งหง อย่างไรเสียเจ้าก็ไม่อยากแต่งงานอยู่แล้ว ปกติข้าเองก็อยู่คนเดียวในจวนตระกูลกู้ ไม่มีคนคุ้นเคยที่สามารถพูดคุยระบายความในใจได้เลย สู้เจ้ามาทำงานข้างกายข้าตั้งแต่นี้เสียดีกว่า ข้าจะให้เงินเดือนเจ้า พอถึงเวลาที่เจ้าเจอคนที่ชอบแล้ว ข้าจะให้เจ้าไปได้ทุกเมื่อ เพื่อไปแต่งงานกับคนที่เจ้าชอบ"

พอกู้เย่ว์พูดอย่างนั้น เฉินอิ้งหงก็ตาสว่างขึ้นมาทันที จากนั้นดวงตาก็แดงก่ำ

"จริงหรือเย่ว์เย่ว์? เจ้าเต็มใจช่วยข้างั้นหรือ?"

"แน่นอนสิ พวกเราเป็นสหายสนิทกัน เจ้ากำลังลำบาก ข้าจะไม่ช่วยเจ้าได้อย่างไร?"

เฉินอิ้งหงกอดเอวของกู้เย่ว์ทันที พลันซบลงที่อกของนาง แม้กู้เย่ว์จะเสแสร้งได้แนนเนียน แต่ท่าทางที่นางดูกระอักกระอ่วนก็ยังถูกซูหว่านเห็นเข้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน