ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 84

เจียงอวี้กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะ ส่วนบนของร่างกายตั้งตรง ส่วนล่างกลับนั่งไขว่ห้าง ดูเป็นคุณชายเจ้าสำราญเต็มตัว

เห็นนางเข้ามา เจียงอวี้ก็เลิกคิ้วอย่างไม่พอใจ

"ในที่สุดก็ไปได้เสียที ยังดีที่เจ้ายังอุตส่าห์นึกถึงข้าได้"

คำพูดนี้ฟังดูแปลกๆ นะ? ประโยคที่ว่ายังดีที่นางยังอุตส่าห์นึกถึงเขาได้คืออะไรกัน?

"ท่านตัวโตถึงเพียงนี้ ข้าจะลืมท่านไปได้อย่างไรกัน มาสิ ลองชิมดูนะ ขนมจากร้านขนมหลิวฟางไจ รสชาติไม่เลวเลย!"

นางหยิบขนมเปี๊ยะดอกไม้และขนมกุ้ยฮวาให้เขา

เจียงอวี้มองแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้แตะขนม เพียงแต่ยกชาขึ้นจิบ

อยู่ที่บ้านตระกูลซูมานานไม่ได้จิบชาเลย พอได้จิบชาดีๆ เขาก็รู้สึกพอใจมากในตอนนี้

"ชาหลงจิ่งชั้นยอดที่เก็บก่อนฝนจะตก บ้านพวกเจ้ายังมีญาติที่ร่ำรวยขนาดนี้ด้วยหรือ?" เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซว

"ไม่ใช่ญาติหรอก จะว่าอย่างไรดีล่ะ เอาเป็นว่าเรื่องมันน้ำเน่าสุดๆ ไปเลย"

ซูหว่านก็ไม่รู้จะอธิบายเรื่องของนางกับกู้เย่ว์ให้เขาฟังอย่างไรดี ทำได้แต่เพียงใช้คำว่าน้ำเน่ามาอธิบาย

เมื่อนางพูดแบบนั้น เจียงอวี้ก็พลันสนใจเรื่องราวของพวกนางขึ้นมาในทันที หลักๆ แล้วคือสนใจเรื่องของซูหว่าน

"เล่ามาสิ ข้าจะตั้งใจฟังเลย!"

"ท่านอยากฟังใช่ไหม? ได้เลย!" ซูหว่านนั่งลงและเริ่มเล่าให้เขาฟัง

นางเล่าเรื่องที่นางกับกู้เย่ว์ถูกสลับตัวกันตั้งแต่เด็กให้ฟัง พอเจียงอวี้ฟังจบ คิ้วของเขาก็ขมวดเป็นปม

มันน้ำเน่าจริงๆ นั่นแหละ ในหนังสือบทละครพื้นเมืองของน้าสาวเขาก็มีแต่เรื่องแบบนี้เต็มไปหมด

"คราวนี้ท่านเข้าใจแล้วใช่ไหม?"

เจียงอวี้พยักหน้าแล้วกล่าวว่า

"อืม เข้าใจแล้ว!"

เรื่องที่ยุ่งเหยิงซับซ้อนมากเสียจนไม่สามารถสะสางหรือแก้ไขให้จบสิ้นลงได้ง่ายๆ แต่บทสนทนาของพวกนางในลานบ้านเมื่อครู่นี้ เขาก็พอจะได้ยินอยู่บ้าง คุณหนูกู้ผู้นี้จะว่าอย่างไรดีล่ะ?

แม้เขาจะไม่ได้เจอนางตัวจริง แต่สัญชาตญาณของเขาบอกว่า ไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน ถ้าเจอครั้งหน้า คงต้องหลีกเลี่ยงหน่อยแล้ว!

ซูหว่านก็ไม่ได้หวังให้เขาพูดอะไรอยู่แล้ว ในเมื่อเขาสงสัย นางก็แค่เล่าให้ฟัง

เจียงอวี้นั่งอยู่ในห้องนานขนาดนี้ เริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาจริงๆ ก็เลยกินขนมสองสามชิ้นกับน้ำชา

ออกจะฝืดคอไปหน่อย ไม่อร่อยเท่าขนมข้าวซอยตัด

"กินเถอะ กินอิ่มแล้วก็มาช่วยทำงานด้วยนะ อย่าลืมเอาชามออกมาด้วยล่ะ"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน