ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 86

"ได้ ข้าไม่มองเจ้า!" ซูหว่านเลื่อนมือออกไป เมื่อแน่ใจว่าเขาหลับตาแล้ว นางก็รีบผูกหน้ากากให้เขาอย่างรวดเร็ว

ในใจคิดว่า ผู้ชายที่มีเสน่ห์อันร้ายกาจคนนี้ อยู่ดีไม่ว่าดีมาหยอดนางทำไม?

ไม่รู้ตัวเลยหรืออย่างไร ว่าตัวเขามีเสน่ห์มากขนาดไหน?

"เรียบร้อยแล้ว รีบไปกันเถอะ วันนี้มีตลาดนัด เดี๋ยวคนจะเยอะแล้วจะไม่เหลือที่ว่าง!"

วันนี้เป็นวันที่มีตลาดนัดพอดี จะต้องมีคนจากหมู่บ้านไปอำเภอไม่น้อย แล้วจะไม่รีบไปจับจองที่ได้อย่างไร?

ขนมข้าวซอยตัดหนึ่งร้อยห่อถูกบรรจุเรียบร้อยแล้ว ใส่ในตะกร้าสาน ข้างละห้าสิบห่อ

เจียงอวี้สวมเสื้อแขนสั้นและกางเกงขายาวแบบคนชนบท ผมของเขารวบขึ้นทั้งหมด มัดเป็นหางม้าสูง ดูเป็นหนุ่มน้อยเต็มตัว

ด้วยรัศมีของเขา การหาบของเช่นนี้ยังคงดูไม่เข้ากันนัก ช่างเหมือนคุณชายตกยากเสียเหลือเกิน

แต่เขาดูจะค่อนข้างสบาย ๆ ยังสามารถตามทันฝีเท้าของซูหว่านได้อยู่ ซูหว่านถือตาชั่งของตน วิ่งเหยาะๆ นำหน้าไปตลอดทาง ถึงได้ยึดที่ไว้ได้สองที่

เพราะของของพวกนางกินพื้นที่ไปไม่น้อย ประกอบกับวันนี้เป็นวันที่มีตลาดนัดด้วย ตามกฎแล้วยังต้องจ่ายเพิ่มอีกสองสามอีแปะ

บนเกวียนเทียมวัวมีหญิงชาวบ้านสองสามคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว พอเห็นซูหว่านมาก็ทักทายอย่างกระตือรือร้น

"แม่หนูสกูลซู วันนี้จะเข้าเมืองไปขายสบู่อีกแล้วหรือ?"

"เปล่าเจ้าค่ะ ข้าทำขนมเล็กๆ น้อยๆ ไปขายน่ะ พอดีเลยให้พวกท่านลองชิมดูก่อน ใกล้จะตรุษจีนแล้ว ที่บ้านก็ต้องซื้อขนมหวานไว้ต้อนรับแขก ถ้าพวกท่านชอบล่ะก็ คนหมู่บ้านเดียวกัน เดี๋ยวข้าจะลดราคาให้เป็นพิเศษเลย!"

ทันทีที่ซูหว่านหย่อนก้นลงนั่งบนเกวียน เจียงอวี้ก็เพิ่งวางของลงเสร็จ ซูหว่านก็หยิบขนมข้าวซอยตัดออกมาหนึ่งห่อแล้วแกะออก

นางไม่ปล่อยโอกาสในการทำเงินและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีให้หลุดมือไป การสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคนในหมู่บ้านจะช่วยลดเรื่องจุกจิกน่ารำคาญลงไปได้

รวมตาเฒ่าหงแล้ว นอกจากนางและเจียงอวี้ บนเกวียนยังมีป้าๆ อีกสามคน

"ขนมอะไรกัน ขอพวกเราดูหน่อยสิ?" ป้าๆ เหล่านี้รู้สึกสนใจขึ้นมาแล้ว หลักๆ ก็เป็นเพราะไม่ต้องจ่ายเงิน เลยดึงดูดใจพวกนางมาก

"ขนมข้าวซอยตัดเจ้าค่ะ มาเจ้าค่ะ เอาไปชิมกันคนละชิ้น ท่านตาหง ท่านก็ลองชิมด้วยสิเจ้าคะ"

ตาเฒ่าหงสนิทกับซูหว่านอยู่แล้ว เขารับขนมจากนางมาอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วเอาเข้าปาก กัดไปคำเดียวก็หายไปครึ่งชิ้นเลย

เมื่อกินหมดเขาก็เผยสีหน้าประหลาดใจ ฟันเขาไม่ดี แต่ขนมข้าวซอยตัดไม่แข็ง นุ่มนิ่ม แถมยังหอมหวานอีก อร่อยมากจริงๆ

"อืม แม่หนูซู ขนมนี่เจ้าทำเองงั้นหรือ?"

"ขนมข้าวซอยตัดเจ้าค่ะ!" ซูหว่านอธิบายให้พวกนางฟัง

เจียงอวี้ที่อยู่ข้างๆ มองดูซูหว่านที่คล่องแคล่วว่องไว ปากเล็กๆ ของนางก็พูดจ้อไม่หยุด ไม่กี่คำก็เริ่มทำเงินได้แล้ว เขาคิดในใจว่านางมีพรสวรรค์ด้านนี้จริงๆ ถนัดในการชักจูงใจคนมากเลยนะ

พอทุกคนพูดเรื่องขนมข้าวซอยตัดเสร็จ ก็เริ่มหันมาสนใจเจียงอวี้อีกครั้ง

พวกป้าๆ เห็นเขาใส่หน้ากากก็อยากรู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ส่วนใหญ่เป็นเพราะปกติพวกป้าๆ อยู่ไกลจากบ้านตระกูลซู ทำให้ข่าวซุบซิบนินทาอะไรพวกนี้ก็ได้แต่ฟังจากคนอื่นเล่ามาเท่านั้น

ได้ยินมาว่าที่บ้านตระกูลซูมีญาติผู้พี่มาอาศัยอยู่คนหนึ่ง หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เขามาเพื่อสู่ขอซูหว่าน โดยมาอาศัยอยู่เพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดีต่อกันนั่นเอง

"แม่หนูตระกูลซู เรื่องของพวกเจ้าตกลงกันได้หรือยัง?"

"เอ่อ... เรื่องอะไรหรือเจ้าคะ?"

ซูหว่านยังคงครุ่นคิดอยู่ว่า อีกเดี๋ยวพอไปถึงตัวอำเภอแล้วจะเอาขนมข้าวซอยตัดออกมาสองห่อ แล้วหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ เพื่อให้ลูกค้าได้ชิมกัน แต่จู่ๆ ก็ได้ยินป้าที่อยู่ใกล้นางที่สุดถามนางขึ้นมา

"ก็เรื่องของเจ้ากับญาติผู้พี่ของเจ้าน่ะสิ คนในหมู่บ้านต่างพูดกันว่าเป็นการสู่ขอที่พ่อแม่เจ้าจัดหามาให้เจ้านี่นา!”

ปกติแม้จะมีคนชอบหยอกเจียงอวี้ว่าอยากจะแนะนำหญิงสาวให้ แต่พอรู้ว่าเขาและซูหว่านเป็นคู่รักกันแล้ว ก็ไม่มีใครหยอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก