มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1456

การเพ็ญตนของสองมหาร่างกลวัฏสงสารนี้แตกต่างจากร่างแท้ของเขา พลังออร่าจึงแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว อีกทั้งโฉมหน้าก็แตกต่างจากร่างแท้เช่นกัน จึงไม่มีผู้ใดคาดถึงว่าทั้งสองคนนี้จะเป็นร่างแยกของเขา 

ร่างแท้คอยคุ้มกันรักษาอยู่ในตำหนักซิวหลัวและสองมหาร่างกลวัฏสงสารก็จากไปจากตำหนักซิวหลัวภายใต้การกำบังจากค่ายกล ล่องลอยอยู่ในเมืองฟ้าเยือก

หลัวซิวเสาะหาข่าวคราวบางอย่างได้อย่างรวดเร็ว ผู้คนในสมาคมจรัสนภากำลังกว้านซื้อวัตถุดิบล้ำค่าต่าง ๆ ที่ใช้ในการจัดวางค่ายกลและกลั่นธงค่าย ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ประกาศรับสมัครนักค่ายเทพระดับสูงที่อยู่ในเมืองเช่นกัน 

นี่จึงทำให้หลัวซิวสัมผัสได้ลาง ๆ ว่าความอันตรายที่อยู่ในเหมืองแก้วเทวชั้นกลาง น่าจะมีความเกี่ยวข้องกับค่ายกล

การกระทำเหล่านี้ของสมาคมจรัสนภาไม่ได้ทำอย่างเอิกเกริกยิ่งใหญ่แต่อย่างใด เพราะถ้าเกิดดึงดูดความสนใจของกองกำลังต่าง ๆ เข้าละก็ ข่าวคราวของเหมืองแก้วเทวชั้นกลางก็จะแพร่งพรายออกไป สมาคมของพวกเขาไม่อยากแข่งขันกับตำหนักหลักเมืองอื่น ๆ ด้วยซ้ำ 

เพราะฉะนั้นสมาคมจรัสนภาจึงระมัดระวังเป็นอย่างมาก ทางตำหนักหลักเมืองก็ไม่มีท่าทีการเคลื่อนไหวแม้แต่น้อยเลยเช่นกัน ราวกับไม่ทราบเรื่องนี้ยังไงอย่างนั้น

ร่างกลวัฏสงสารที่สองใช้ตัวตนผู้บำเพ็ญตนอิสระคนหนึ่งเข้าสมัครการรับสมัครของสมาคมจรัสนภา แสดงศักยภาพระดับฝีมือของนักค่ายเทพระดับ 5 ออกมา ทำให้ระดับสูงของสมาคมจรัสนภาต่างดีใจเป็นอย่างมาก เนื่องจากจำนวนนักค่ายเทพระดับ 6 ที่อยู่ในเมืองฟ้าเยือกนั้นมีน้อยมาก ๆ ส่วนมากจะเป็นพวกมีอุปนิสัยชอบสันโดษและเอาแต่ใจ หรือไม่ก็เป็นพวกรับใช้ตำหนักหลักเมือง โอกาสที่ทางสมาคมจรัสนภาจะรับสมัครหรือว่าจ้างนักค่ายเทพระดับนี้ได้นั้นจึงน้อยมาก

หลัวซิวจงใจปกปิดระดับความสามารถด้านค่ายกลที่แท้จริงของร่างกลวัฏสงสารที่สอง ซึ่งเทียบเท่ากับการเก็บกลอุบายลับหนึ่งไว้ในสมาคมจรัสนภา

หลังจากที่เข้าร่วมสมาคมจรัสนภาแล้ว ร่างกลวัฏสงสารที่สองก็ไม่ได้รับข่าวคราวที่เกี่ยวข้องกับเหมืองแก้วเทวชั้นกลางเลย

และในระหว่างนี้ เจิ้นหวางหยูก็เดินทางไปตำหนักซิวหลัวอีกหลายครั้ง เพื่อพูดเกี่ยวกับเรื่องการทำงานร่วมกัน 

สุดท้ายหลัวซิวลังเลใจอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เขาจะตอบตกลงฝ่ายตรงข้าม