มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3210

ไม่นานนัก ศิษย์ที่เข้าไปแจ้งข่าวก็กลับมาแล้ว ก่อนจะเชื้อเชิญให้หลัวซิวเข้าไปในสำนักเขาอย่างเกรงใจ

ศิษย์เฝ้ารักษาสำนักเขาเดินนำอยู่ด้านหน้า ขณะที่เดินผ่านบ่อน้ำแห่งหนึ่ง จู่ ๆ ก็มีเศษเงาสีทองร่างหนึ่งพุ่งขึ้นมาจากน้ำ แล้วพุ่งตรงไปยังหลัวซิว

กระแสสัมผัสของหลัวซิวรวดเร็วและเฉียบไวมากเพียงใด แต่ทว่าก่อนเศษเงาสีทองนั่นจะปรากฏ เขาถึงขั้นสัมผัสล่วงหน้าไม่ได้เลยอย่างนั้นหรือ

ไม่เพียงแค่นี้เท่านั้น ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเศษเงาสีทองรวดเร็วอย่างยิ่ง ทำให้เขาไม่ทันได้หลบเลี่ยง ถูกโผเข้าหาจนล้มลงไปภายในพริบตา

ในขณะเดียวกัน ซือโห่วก็มองเห็นแล้วเหมือนกันว่าเศษเงาสีทองที่จู่โจมตัวเองคือซือโห่วตัวหนึ่งที่ทั้งร่างกายมีรัศมีสีทองเปล่งประกาย ทำตัวของมันยาวเกือบเจ็ดเมตร มีอานุภาพน่าเกรงขาม ดวงตากลมโตดั่งระฆัง กรงเล็บทั้งสองข้างใหญ่และมีพละกำลัง ทำการกดอัดร่างเขาไว้บนพื้น

ศิษย์ที่เฝ้าอยู่หน้าสำนักเขาตกใจจนสะดุ้ง แต่กลับไม่กล้าเข้าใกล้ เนื่องจากซือโห่วทองตัวนี้ที่อยู่ในสำนักเซียนตงถังมีฐานะที่ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง

“โครม!”

แสงเซียนที่แวววาวจับตาแย้มบานออกมาจากตัวหลัวซิว จากนั้นก็มีพลังที่มากมายมหาศาลปะทุออกมา ทำให้ซือโห่วลอยกระเด็นออกไป

“มกุฎอสูร รีบยั้งมือเดี๋ยวนี้!”

และในเวลานี้เอง ก็มีเสียงอุทานสะท้อนมา ผู้อาวุโสชุดคลุมยาวขาวตนหนึ่งผันร่างเป็นแสงกลแล้วบินมา ด้านหลังคนดังกล่าวยังมีเซียนดินติดตามมาอีกสองสามตน

“เจ้าสำนัก”

หลัวซิวเห็นว่าเหล่าศิษย์ที่เฝ้ารักษาอยู่หน้าสำนักเขาก้มคำนับผู้อาวุโสชุดคลุมยาวขาวอย่างเคารพนอบน้อม จึงแสดงให้เห็นถึงตัวตนของฝ่ายตรงข้ามโดยที่ไม่ต้องอธิบายอะไร

เขาเพ่งตามองไป แล้วค้นพบว่าผู้อาวุโสชุดคลุมยาวขาวนี่ดูธรรมดามาก มีคลื่นผลการฝึกตนเซียนชั้นฟ้าช่วงปลายแพร่กระจายออกมาจากร่างกาย ซึ่งไม่มีจุดที่น่ามหัศจรรย์แต่อย่างใด ไม่ค่อยต่างอะไรจากเซียนชั้นฟ้าธรรมดาทั่วไป

เห็นเพียงแสงกลของเจ้าสำนักตงถังร่วงลงพื้น แล้วเดินไปหน้ารากษสซือโห่วนั่นอย่างรวดเร็ว ก้มคำนับพลางพูด: “มกุฎอสูรโปรดระงับอารมณ์ก่อนขอรับ ผู้เพื่อนยุทธ์ท่านนี้มาเยี่ยมเยียนสำนักเซียนตงถังของเรา”

ในขณะเดียวกัน เจ้าสำนักตงถังก็มองไปทางหลัวซิวแล้วพูดอย่างรู้สึกผิด: “ผู้เพื่อนยุทธ์ท่านนี้โปรดอย่าพิโรธเลยนะ นี่คือมกุฎอสูรพิทักษ์เขาของสำนักเซียนตงถังเรา บางทีอาจเป็นเพราะสัมผัสได้ว่าออร่าของผู้เพื่อนยุทธ์แตกต่างจากศิษย์ในสำนักเสียงของเรา ถึงได้ขัดแย้งกัน”

“หึ ตาเฒ่าถังเจ้าไสหัวไปไกล ๆ เลย ที่นี่ไม่มีธุระของเจ้า”

สิ่งที่ทำให้ผู้คนรู้สึกแปลกใจคือซือโห่วมกุฎอสูรนั่นไม่ทราบสมเด็จพระคุณ ดวงตาที่กลมโตดั่งระฆังกำลังจ้องเขม็งหลัวซิวอยู่

ซือโห่วมกุฎอสูรตัวนี้ดูดุร้ายน่ากลัว แต่หลัวซิวกลับสัมผัสจิตสังหารใด ๆ จากฝ่ายตรงข้ามไม่ได้เลย

แถมเขายังค้นพบอีกด้วยว่าซือโห่วตัวนี้ไม่ธรรมดามาก อย่างมากสุดศักยภาพของซือโห่วทั่วไปก็แค่เทียบเท่าเซียนชั้นฟ้า และซือโห่วตัวนี้ก็อยู่ในแดนเซียนชั้นฟ้าจริง ๆ แต่เขากลับรู้สึกว่ามันแข็งแกร่งกว่าผู้แข็งแกร่งราชาเซียนไม่น้อยเลย

หลัวซิวรู้สึกหมดคำจะพูดแล้ว แต่เขาก็อดคาดเดาไม่ได้เช่นกันว่า หรือสาเหตุที่รากษสซือโห่วตัวนี้จู่โจมตัวเองนั้น เป็นเพราะเตาเซียนที่ผุพังนั่น?

ใบหน้าของเจ้าสำนักตงถังก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความปลงและรอยยิ้มที่ขมขื่นเช่นกัน ตำแหน่งฐานะของมกุฎอสูรตัวนี้ไม่ธรรมดา เจ้าสำนักรุ่นก่อน ๆ ในอดีตยังต้องเคารพนอบน้อมเมื่ออยู่ต่อหน้ามัน

“เจ้าหนู ข้าต้องการพูดคุยกับเจ้าเป็นการส่วนตัว”รากษสซือโห่วยกกรงเล็บใหญ่ข้างหนึ่งขึ้นมาพลางพูดกับหลัวซิว

ใบหน้าของเหล่าศิษย์สำนักเซียนตงถังจำนวนมากที่อยู่ในที่เกิดเหตุล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยความงุนงงและไม่เข้าใจ มีเพียงแววตาของเจ้าสำนักตงถังที่เป็นประกายขึ้นมาเล็กน้อย

“ได้ขอรับ”หลัวซิวปรารถนาอย่างยิ่ง สาเหตุที่เขาเดินทางมาที่นี่นั้น ก็เพื่อคลี่คลายความสงสัยในใจนี่แหละ

ซือโห่วทองพยักหน้า จากนั้นมันก็กระโดดเข้าไปในบ่อน้ำใหม่อีกครั้ง จนน้ำในบ่อน้ำกระเซ็นไปทั่ว

หลัวซิวก็ก้าวเดินไปข้างหน้าเช่นกัน เงาร่างกระพริบครั้งหนึ่ง ผันร่างเป็นแสงกล หลบหายเข้าไปในน้ำโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง ตามหลังซือโห่วทองไป

แม้ซือโห่วทองตัวนี้จะไม่อ่อน แต่หลัวซิวก็มั่นใจในศักยภาพของตัวเองอยู่ มิหนำซ้ำเขาสัมผัสจิตสังหารจากตัวฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ จึงคิดว่าไม่น่าจะมีความขัดแย้งที่เฉียดเป็นเฉียดตายเกิดขึ้น

บ่อน้ำดูธรรมดาทั่วไป แต่พื้นที่ด้านล่างกลับกว้างใหญ่มาก ราวกับใต้ดินของทั้งสำนักเซียนตงถังล้วนอยู่ในขอบเขตของบ่อน้ำดังกล่าว

ไม่เพียงแค่นี้เท่านั้น น้ำในบ่อก็ลึกมากด้วย แต่ทว่าใต้น้ำกลับไม่ได้มืดมนจนมองไม่เห็นสิ่งรอบกาย ในทางตรงกันข้ามมันกลับสว่างมาก สามารถมองเห็นสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ได้อย่างชัดเจน