ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 144

บทที่ 144

หลิ่วจาวเฟิงมองดูหลิ่วเซียวเหยา ส่ายศีรษะอย่างนิ่งเฉย “พี่สอง พี่คิดมากไปแล้ว”

“ต่อให้พี่ใหญ่กลับมาแล้ว พี่ก็ออกไปไม่ได้”

“เพราะอะไร?” ถึงตอนนี้ หลิ่วเซียวเหยาก็ยังไม่พบความผิดปกติของหลิ่วจาวเฟิง

ใบหน้าของหลิ่วจาวเฟิงเต็มไปด้วยความมืดมน “เพราะว่าผมไม่มีทางให้พี่ได้ออกไป”

“พี่สอง ผมไม่ปฏิเสธ พี่ฉลาดมากจริงๆ แต่ว่า...พี่โคตรคิดว่าตัวเองถูกต้องอยู่ตลอดเวลาเลย”

“แกหมายความว่ายังไง?”

หลิ่วจาวเฟิงหัวเราะขึ้นอย่างเย้ยหยัน “พี่สอง หรือว่าพี่ไม่เคยคิดว่าทำไมหวังโหลวถึงรู้ล่วงหน้าว่าพี่จะตรวจสอบเขา แล้วเตรียมข้อมูลปลอมขึ้นมาเลยหรอ?”

“คือแก！” หลิ่วเซียวเหยาถูกพูดเช่นนี้ ก็เข้าใจอะไรขึ้นมาในทันที

หลิ่วจาวเฟิงพยักหน้าหัวเราะพร้อมกับเอ่ย “พี่สองก็ไม่ใช่ว่าโง่มาก แต่ว่านั่นแล้วจะยังไง? ไม่ได้อยู่ในคุกเหมือนกันหรอกหรอ?”

หลิ่วเซียวเหยาจ้องเขม็งไปที่หลิ่วจาวเฟิง “นี่แกทำอะไรอยู่? แกรู้ไหมเพราะว่าแก คนของหลิ่วซื่อกรุ๊ปทั้งหมดต้องมาอยู่ในคุก คิดไม่ถึงว่าแกยังจะหัวเราะออกมาได้！”

“ใช่ เมื่อก่อนฉันมีความทะเยอทะยาน อยากจะฮุบหลิ่วซื่อเอาไว้คนเดียว แต่แกอยากจะได้หลิ่วซื่อ แกมาสู้กับฉัน ช่วงชิงกับฉันได้ ทำไมจะต้องลากทั้งหลิ่วซื่อเข้าไปจนหมด? แบบนี้ยังมีความหมายอะไรอีก?”

หลิ่วจาวเฟิงพยักหน้า “ไม่มีความหมายอะไรจริงๆ”

“งั้นทำไมแกยังจะทำแบบนี้อีก?” หลิ่วเซียวเหยาคิดไม่ตก

หลิ่วจาวเฟิงหัวเราะขึ้น “เพราะว่า ในสายตาของผม หลิ่วซื่อกรุ๊ปไม่ใช่อะไรเลย”

“แกมันบ้าจริงๆ！”

หลิ่วซื่อทั้งบริษัท คิดไม่ถึงว่าหลิ่วจาวเฟิงบอกว่าจะทำลายก็ทำลาย ยังไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อยอีก ไม่ใช่บ้าแล้วคืออะไร?

หลิ่วจาวเฟิงมองดูสีหน้าของหลิ่วเซียวเหยา จากนั้นหัวเราะขึ้นอย่างความหมายลึกซึ้ง และก็เป็นการหัวเราะขึ้นอย่างน่ากลัวมากเช่นเดียวกัน

“พี่อยู่ที่นี่ต่อไปเถอะ ไม่ต้องคิดฟุ้งซ่านจะออกมาแล้ว เพราะว่าพี่ใหญ่ทางนั้น ผมจะช่วยเขาเอง ฮ่าๆ...”

หลิ่วเซียวเหยาคิดอยากจะพูดอะไรต่ออีก แต่หลิ่วจาวเฟิงก็ได้เดินจากไปแล้ว

และที่หลิ่วจาวเฟิงพูดว่าช่วยเขา แน่นอนว่าไม่ใช่ช่วยเขาจริงๆ แต่เป็นช่วยเพิ่มความวุ่นวาย เขาไม่มีทางที่จะให้หลิ่วจาวเฟิงออกมาได้

...

ก่อนเที่ยงวันที่สอง ไป๋ยี่เฟยได้รับโทรศัพท์แปลกหน้าสายหนึ่ง

“คนหาเจอแล้ว ตอนนี้อยู่ที่ร้านกาแฟจิ่วหยาง。”

“ฉันไปเดี๋ยวนี้”

ไป๋ยี่เฟยพุ่งออกไปอย่างตื่นเต้น

ในที่สุดก็หาคนที่วางยานั่นเจอแล้ว ไป๋ยี่เฟยตื่นเต้นมาก ดังนั้นจึงไม่ได้บอกกับไป๋หู่ อีกทั้งไป๋หู่ในเวลานี้กำลังเฝ้าอยู่ที่ด้านนอกคฤหาสน์ รักษาความปลอดภัยของหลี่เสว่ ความปลอดภัยของหลี่เสว่สำคัญกว่าอะไรทั้งสิ้น

ถึงที่ร้านกาแฟจิ่วหยาง ไป๋ยี่เฟยชะงักไปชั่วขณะ คนวางยานั่นดูเหมือนเป็นสไตล์ที่เอนเอียงไปทางสำมะเลเทเมาอยู่ในสังคม จะปรากฏตัวอยู่ในร้านกาแฟแบบนี้หรอ?

มักจะรู้สึกว่าเข้ากันไม่ได้

ไป๋ยี่เฟยก็เลยโทรศัพท์กลับไปที่เบอร์แปลกหน้านั้นก่อน กลับพบว่าฝ่ายตรงข้ามได้ปิดเครื่องไปแล้ว

ในใจของไป๋ยี่เฟยรู้สึกสงสัยขึ้นมาระลอกหนึ่ง ทว่าโอกาสหายาก ดังนั้นเขายังคงจะเข้าไป เพียงแต่ก่อนที่จะเข้าไปนั้น ได้โทรศัพท์ไปหาฉินหัวก่อน ซึ่งก็เพื่อเป็นการป้องกันเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน

คนที่อยู่ในร้านกาแฟไม่มาก ถึงอย่างไรก็เป็นตอนเช้า น้อยมากที่จะมีคนมาร้านกาแฟ

แวบเดียวก็สามารถมองเห็นผู้คนทั้งหมดได้

และก็เพราะเป็นเช่นนี้จริงๆ ไป๋ยี่เฟยนิ่งอึ้งอยู่กับที่

ที่นี่ไม่ได้มีคนวางยานั่นเลย