ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 166

บทที่166

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ดูเหมือนว่านายท่านหลี่จะได้เสพข่าวแย่ๆ มามากพอแล้ว สีหน้าจึงไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย

หลี่เสี่ยวรีบอธิบาย “ผมได้อ่านสัญญาฉบับนั้นแล้ว พี่ฝานเป็นคนที่ยกกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปให้ไป๋ยี่เฟยไปเอง เพื่อแลกกับหุ้นของโหวจวี๋กรุ๊ปที่ไป๋ยี่เฟยถืออยู่ในมือ แต่หลังจากที่สัญญามีผลบังคับใช้ไปแล้ว ผลปรากฏว่า ไป๋ยี่เฟยยังคงเป็นประธานบริษัทของโหวจวี๋กรุ๊ปอยู่ ส่วนกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปก็ตกเป็นของไป๋ยี่เฟยไปแล้วครับ”

ในตอนนั้นหลี่เสี่ยวเพิ่งได้รู้ว่าไป๋ยี่เฟยเป็นถึงประธานบริษัทของโหวจวี๋กรุ๊ป ปฏิเสธไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ แต่ต่อให้ตกใจแค่ไหน ก็เทียบกับการที่กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปตกไปเป็นของไป๋ยี่เฟยไม่ได้เลย

หลี่ต้าไห่ฟังจบ ตาก็เหลือกขึ้นข้างบนจนเกือบจะเป็นลมไป โชคยังดีที่หลี่เอ้อซานรับไว้ได้ทัน จึงไม่ได้ล้มลงไป

“ไอ้ชาติชั่ว!”

ส่วนคนของตระกูลหลี่คนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าเข้ากลางกระบาล

“ไป๋ยี่เฟยเป็นประธานบริษัทของโหวจวี๋กรุ๊ปอย่างนั้นเหรอ?”

“ไม่สิ กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปเป็นของไป๋ยี่เฟยไปแล้วเหรอ?”

“นี่มัน……”

และในตอนนั้นเอง ร่างของนายท่านหลี่ก็ล้มลงกับพื้น โดยไม่หลงเหลือสติสัมปชัญญะอีกต่อไป

“พ่อ!”

“คุณปู่!”

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

นายท่านหลี่ไม่ได้ใจเย็นเหมือนกับที่แสดงออกมา เขาแค่อดกลั้นมันไว้เท่านั้น แต่หลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่หลี่เสี่ยวพูดมา เขาก็เครียดจนหมดสติไปเลย

กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปเป็นสิ่งที่เขาสร้างมากับมือ ทุ้มเทหยาดเหงื่อไปตั้งหลายปี ถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญกับเขามากที่สุดแล้ว นับตั้งแต่ที่หลี่เฉียงตงเริ่มเข้ามายุ่มย่ามกับหลี่ซื่อ กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปก็ย่ำแย่ลงไปเรื่อยๆ

นายท่านหลี่ที่เครียดสะสมมานาน หลังจากที่ได้รู้ว่ากิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปได้ถูกไป๋ยี่เฟยยึดไปแล้ว เขาก็ทนต่อไปอีกไม่ไหวจนล้มลงในที่สุด

คุณหมอรีบเข้ามาดูอาการและพาตัวนายท่านหลี่เข้าไปในห้องผู้ป่วยทันที หลังตรวจอาการไปรอบหนึ่ง คุณหมอก็ได้พูดขึ้นว่า “ท่านคงได้รับรู้เรื่องราวที่กระทบจิตใจมากเกินไป บวกกับความวิตกกังวลที่สะสมมานาน การที่จะทรุดลงแบบนี้ก็ไม่แปลกครับ”

“ทางที่ดีพวกคุณไม่ควรให้ท่านเครียดมาก ร่างกายสำคัญที่สุดนะครับ”

คนตระกูลหลี่พากันพยักหน้ารับปาก

แต่ว่า มันจะเป็นไปได้จริงๆ อย่างนั้นเหรอ?

กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปเป็นสิ่งที่นายท่านหลี่ทุ่มเทมาทั้งชีวิต ทุกคนต่างทำหน้าเคร่งเครียด หลี่ฝานถูกทำร้ายจนพิการหลี่ซื่อก็ถูกคนอื่นแย่งไปแล้ว นายท่านหลี่ยังมาทรุดหนักอีก ตระกูลหลี่คงจบสิ้นแล้วจริงๆ สินะ……

………

ณ ห้องทำงานของประธานบริษัทโหวจวี๋กรุ๊ป

“ไป๋หู่ เอาไอ้สะกดรอยตามที่อยู่ข้างหลังผมมาให้ที” ไป๋ยี่เฟยพูดกับคนในสาย

เสียงที่ทุ้มลึกของไป๋หู่ดังขึ้นในสาย จากนั้นก็วางสายไป

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง ไป๋หู่ก็มาถึง และเขายังลากชายคนหนึ่งมาด้วย ชายคนนี้เป็นคนที่ดูแสนจะธรรมดา ถ้าไปยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนก็คงไม่มีใครสังเกตเห็นเขาอย่างแน่นอน

ชายที่อยู่ในมือเขากำลังหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เมื่อมาถึงที่ห้องประชุม ไป๋หู่ก็ปล่อยมือ ชายคนนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้น “พี่ใหญ่! ไว้ชีวิตผมเถิด……”

ไป๋ยี่เฟยนั่งลงบนโซฟา โดยมีหลงหลิงหลิงยืนอยู่ข้างหลังเขา ส่วนไป๋หู่ก็ไปยืนเฝ้าอยู่ตรงประตู

“ไว้ชีวิตเหรอ? แล้วคุณไปทำอะไรมาหล่ะ ผมถึงต้องเอาชีวิตคุณ?”

คนๆ นั้นอึ้งไป จากนั่นก็ค่อยๆ พูดออกมา “พวกคุณจะจับผมมาทำไม? ผมไม่ได้รู้จักพวกคุณสักหน่อยนะ”

พูดจบ เขาก็แอบมองไปที่ไป๋หู่ทีหนึ่งแล้วตัวก็เริ่มสั่น