ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 208

บทที่ 208

หลิ่วอู๋ฉงโทรศัพท์ไปหาวั่นซิน

“เกิดอะไรขึ้น? คุณประกาศล้มละลาย?”

วั่นซินไม่ได้พูดอะไรมากมาย แต่พูดเตือนขึ้นมา“หลิ่วอู๋ฉง ผมแนะนำคุณ คุณวางมือลงจะดีกว่า อย่าไปต่อกรกับโหวจวี๋ แล้วก็อย่าไปต่อกรกับไป๋ยี่เฟยด้วย คุณสู้ไม่ชนะหรอก”

หลิ่วอู๋ฉงสีหน้านิ่งขรึม“ผมสู้ไม่ชนะ? เหอะ ครั้งนี้ผมแค่ดูถูกไป๋ยี่เฟยมากเกินไป ครั้งหน้า ผมไม่มีทางแพ้ให้กับมันแน่นอน！”

วั่นซิน เห้อ ออกมา“คิดให้ดีๆก่อนทำแล้วกัน！”

พูดจบ วั่นซินก็วางสายไปทันที

หลิ่วอู๋ฉงรู้สึกโกรธมาก“กล้าดียังไงมาบอกฉันว่าสู้ไม่ชนะไป๋ยี่เฟย? ไอ้ไป๋ยี่เฟยนั่นมันก็มีแค่โหวจวี๋เท่านั้นแหละ รอฉันทำลายโหวจวี๋ลงให้ได้ก่อนเถอะ ไป๋ยี่เฟยก็จะไม่เหลืออะไรอีก！”

ที่เขาไม่รู้ก็คือ ไป๋ยี่เฟยไม่ใช่มีแค่โหวจวี๋ เบื้องหลังของเขายังมีตระกูลไป๋ที่เมืองหลวงอีกด้วย และนั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถจะไปยุแหย่ได้

รออยู่นานสองนาน พวกประธานห้าบริษัทนั่นก็ไม่มาสักที หลิ่วอู๋ฉงเริ่มรู้สึกหงุดหงิดรำคาญ กำลังจะโทรศัพท์ แต่กลับพบกว่ามีคนสองสามคนปรากฏอยู่ในกล้องวงจรปิดของบ้านวิลล่า

คนพวกนั้นเป็นผู้ชายสูงใหญ่ สวมชุดสีดำ ในมือของผู้ชายแต่ละคนถือมีดเล่มใหญ่ๆมาด้วย

หลิ่วอู๋ฉงพอเห็นแบบนี้ ก็ทำตาโตขึ้นมาทันที วิ่งไปล็อกประตูอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วิ่งขึ้นไปข้างบนด้วยความตื่นกลัว มาถึงตรงหน้าต่างในห้องห้องหนึ่ง

พอดีที่บ้านวิลล่าหลังนี้อยู่ติดกับซอยเปลี่ยวๆหนึ่งซอยพอดี แค่เขากระโดดลงไปจากหน้าต่าง ก็จะหนีรอดไปได้แล้ว

หลิ่วอู๋ฉงได้ยินเสียงเคาะประตูแล้ว ไม่มีเวลาได้คิด เปิดหน้าต่างกระโดดลงไปทันที

“ซี๊ด……”

ตอนที่ตกลงมาที่พื้น หลิ่วอู๋ฉงใช้เท้าลง อ้าปากยิงฟันด้วยความเจ็บปวด

แต่ในขณะนี้เอง ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมาเจ็บ เขาต้องรีบหนีไปให้เร็วที่สุด

เดินกะเผลกๆออกไปจากซอย พลางโทรไปหาเซียวเถิง

“เซียวเถิง พวกคุณถึงแล้วยัง?”

“ใกล้แล้ว อีกสองสามนาทีก็ถึงแล้ว”

“ไม่ต้องมาแล้ว มีคนจะมาฆ่าผมที่บ้าน พวกคุณรีบกลับไปซะ！”

เซียวเถิงตกใจไม่น้อย“แล้วคุณทำยังไง?”

“ผมไม่เป็นไร ผมกระโดดออกมา อยู่ในซอยที่อยู่ข้างหลัง รอผมรอดแล้ว ผมค่อยติดต่อไปหาพวกคุณ”

หลังจากเซียวเถิงฟังแล้วก็ตอบรับกลับมาหนึ่งคำ“เกรงว่าจะใช้ไม่ได้น่ะสิ”

“อะไร?”หลิ่วอู๋ฉงอึ้งตะลึง ตอบสนองกลับมาทันที พูดขึ้นด้วยความโมโห“พวกแกนั่นเอง！”

หลังจากหลิ่วอู๋ฉงพูดจบก็รีบวางสายลงทันที“ฉิบหาย！”

ทิ้งมือถือไป หลิ่วอู๋ฉงรีบวิ่งออกไปข้างนอก แม้แต่เท้าของตัวเองก็ไม่สนใจแล้ว

ให้ตายสิ！หลิ่วอู๋ฉงเพิ่งจะรู้ว่า นักฆ่าพวกนี้ เป็นคนที่พวกประธานห้าบริษัทนั่นส่งมา

ตอนที่เขาเห็นนักฆ่าในตอนแรก ยังนึกว่าเป็นคนที่ไป๋ยี่เฟยส่งมาเสียอีก ที่ไป๋ยี่เฟยบอกว่าปล่อยเขาไป แล้วยังบอกอีกว่าเขาจะเสียใจภายหลัง แต่พอคิดๆดูแล้ว ไป๋ยี่เฟยไม่มีทางฆ่าคนโดยที่ไม่มีความละอายใจแบบนี้แน่นอน ดังนั้นจึงไม่ใช่ไป๋ยี่เฟย

จากนั้นเขาก็เริ่มสงสัยเย่อ้าย ท่าทีของเย่อ้ายในงานประมูล ทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้ว่า เย่อ้ายหลุดพ้นจากการควบคุมของเขาแล้วหรือยัง

แต่เขาก็มีความมั่นใจในตัวยาของตัวเองมาก รู้สึกว่าไม่ใช่เย่อ้ายเช่นกัน

ผลที่ได้ กลับเป็นนักธุรกิจห้าคนนั่น！

หลิ่วอู๋ฉงไม่เข้าใจ แล้วไม่ห่วงชีวิตกันแล้วเหรอ? ถ้าฆ่าเขา ก็จะไม่มีคนให้ยาแก้พิษกับพวกเขา！

แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก แล้วก็หมดหนทาง ตอนนี้ถ้าเขายังอยากมีชีวิตอยู่ จำเป็นต้องวิ่ง

ไม่รู้ว่าวิ่งมานานเท่าไร เขาหลบอยู่ในไซต์ก่อสร้างที่ลึกลับซับซ้อนแห่งหนึ่ง เพื่อตบตาคน

หลิ่วอู๋ฉงในตอนนี้ ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างเฉิดฉายเหมือนกับช่วงเวลาที่ผ่านมาแล้ว เขาเป็นเพียงแค่หมาหัวเน่าที่ถูกคนตามไล่ฆ่าเท่านั้น

หลบอยู่ในไซต์ก่อสร้างอยู่นาน จู่ๆหลิ่วอู๋ฉงก็เงยหัวขึ้นมา“หลิวเสี่ยวอิง！”