ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 355

บทที่355

ไป๋เซี่ยวเป็นคนของตระกูลไป๋ และเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเมืองหลวงเหมือนกัน ยังไงไป๋ยี่เฟยก็จะต่อกรกับไป๋เซี่ยวอยู่แล้ว ถ้ามีคุณชายตระกูลฉุงเพิ่มมาอีกสักคนมันจะเป็นไรไป?

พอเห็นไป๋ยี่เฟยที่ทำตัวหยิ่งผยองแบบนี้ ฉุงโยวเวยก็รู้สึกขัดใจเอามากๆ ไอ้บ้านนอกคนหนึ่งที่ไม่มีอะไรเลยกลับไม่มีความเกรงกลัวตระกูลฉุงเลยแม้แต่น้อย และไม่รู้ด้วยว่ามีใครหนุนหลังอยู่ถึงทำให้เขาใจกล้าได้ขนาดนี้?

ส่วนคนที่อยู่ข้างล่างนั้นแทบหยุดหายใจแล้ว นั่นมันคนของตระกูลฉุงในเมืองหลวงเลยนะ แล้วไป๋ยี่เฟยกล้าไปมีเรื่องกับเขาได้ยังไง? แถมยังทำตัวผยองมากด้วยเนี่ยนะ?

“ดีมาก” ฉุงโยวเวยกัดฟัน ถ้าแกไม่รู้จักสำนึกแบบนี้ ก็อย่ามาโทษกันทีหลังนะ!”

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างเรียบเฉย “ทำไม? คุณจะทำให้โหวจวี๋ล่มสลายตอนนี้เลยใช่มั้ย? เกรงว่ามึงจะทำไม่ได้มั้ง”

ฉุงโยวเวยแทบสำลัก พูดตามตรงคือมันทำไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ ถึงแม้ว่าการทำลายโหวจวี๋กรุ๊ปนั่นมันจะง่ายนิดเดียวแต่มันก็ยังจำเป็นต้องใช้เวลาในการดำเนินการด้วย มันไม่ใช่เรื่องที่บอกว่าจะทำก็สามารถทำได้เลย

แต่เขาแค่ไม่อยากเห็นไป๋ยี่เฟยมาทำตัวสูงส่งแบบนี้ “ถ้าอย่างนั้นเรามารอดูกัน!”

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ใส่ใจเลยด้วยซ้ำ ฉุงโยวเวยหยิบมือถือขึ้นมา เหมือนกำลังจะต่อสายไปหาใครบางคนเพื่อสร้างปัญหาให้โหวจวี๋ ในตอนนั้นเอง ภายในห้องโถงก็มีเสียงของใครบางคนดังขึ้น

“ตอนนี้โหวจวี๋ยังไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย การที่คุณทำแบบนี้มันไม่ดูหน้าด้านไปหน่อยเหรอครับ?”

ทุกคนต่างก็มองไปทางต้นเสียง แล้วก็ได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาจากทางประตู เขามาในชุดสูทสีเงินทั้งตัว เดินเข้างานมาอย่างมั่นคง

“ใครอีกละเนี่ย?”

“ไม่รู้เหมือนกัน ไม่คุ้นหน้าเลย”

“กล้าพูดกับรองประธานฉุงแบบนี้ แสดงว่าตำแหน่งต้องไม่ใช่ธรรมดาแน่”

“ไม่แน่อาจจะเป็นคนที่มาจากทางมณฑลหรือเมืองหลวงก็ได้”

“……”

ไป๋ยี่เฟยกับฉุงโยวเวยต่างตกตะลึงเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามา

ที่ไป๋ยี่เฟยตะลึงก็เพราะชายคนนี้เขารู้จัก เขาเป็นชายหนุ่มที่ขับรถชนบนทางด่วนวันนี้ตอนไป๋ยี่เฟยไปรับแม่ยาย

ยังจำได้อยู่เลยว่าตอนนั้นหนุ่มคนนี้ถูกแม่ยายชี้หน้าด่าแต่เขาก็ไม่เถียงเลยสักคำ เขาเอาแต่แสดงท่าทีรู้สึกผิดกับบริสุทธิ์ใจมาก ดูแล้วช่างเป็นคนที่น่ารังแกเหลือเกิน

แต่มาตอนนี้ ทุกย่างก้าวของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจพร้อมกับชุดสูทที่สวมใส่ มองไม่ออกเลยว่าเขายังมีอีกมุมซ่อนอยู่

และสิ่งที่ไป๋ยี่เฟยสนใจที่สุดก็คือฐานะของเขา

ในตอนนั้น ฉุงโยวเวยก็กดเสียงต่ำลง “หลินขวาง! คุณมาที่นี่ได้ยังไง?”

ไป๋ยี่เฟยทบทวนความจำเกี่ยวกับข้อมูลที่จางหัวปินเคยให้เขา สหพันธ์ธุรกิจมีรองประทั้งหมดสามคน นอกจากฉุงโยวเวยกับสวีจื้อแล้วอีกคนก็คือ หลินขวางนี่แหละ

หลินขวางเป็นรองประธานของสหพันธ์ธุรกิจสินะ ด้วยอายุแค่นี้เนี่ยนะ!

หลินขวางทำเสียงฮึดฮัด “คุณมาได้เลยแล้วทำไมผมจะมาบ้างไม่ได้ล่ะ?”

“ผมมาทำงานนะ แล้วคุณมาทำอะไรล่ะ?” ฉุงโยวเวยพูดหยั่งเชิง

หลินขวางร้องชิ “ทำงานเหรอ? โดยการมาที่งานเลี้ยงฉลองวันครบรอบของโหวจวี๋ เพื่อมาจัดการกับสิ่งที่พวกเขาควรจะได้อยู่แล้วเนี่ยนะ? แถมยังพูดอีกว่าจะเล่นงานโหวจวี๋? แล้วที่คุณมานี่ในนามของใคร? ในนามสหพันธ์หรือส่วนตัว? หรือในนามของตระกูลฉุง?”

“ก็ต้องเป็นสหพันธ์อยู่แล้วสิ!” ฉุงโยวเวยตอบมาแบบไม่ลังเล

หลินขวางทำเสียงฮึดฮัด “ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมที่เป็นรองประธานสหพันธ์ธุรกิจคนนี้รู้สึกว่าการกระทำของคุณมันไม่เหมาะสม!”

พูดจบก็มีเสียงซุบซิบมากมายดังขึ้น

“เชี่ย รองประธานสหพันธ์ธุรกิจอีกแล้ว!”

“เขาไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ ด้วย!”

“ทำไมพวกรองประธานถึงพากันแห่มาที่เราเนี่ย? มีแต่ปมเต็มไปหมด!”

“……”