ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 356

บทที่356

เย่ฮวนขมวดคิ้ว “ไป๋ยี่เฟย แกสู้ตระกูลเย่ไม่ได้หรอก แถมตอนนี้ฉันยังร่วมมือกับฉุงโยวเวยแล้วด้วย แกมีแต่ตายกับตายเท่านั้น ดังนั้น ฉันแนะนำให้แกบอกที่อยู่ของเย่อ้ายมาซะ!”

พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ยังไม่ตอบอะไร หลินขวางที่อยู่ข้างๆ ได้เดินมาอยู่ข้างไป๋ยี่เฟย “เย่ฮวน คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ?” 

เย่ฮวนเหลียวมองหลินขวาง “ผมจะมาทำอะไรแล้วคุณยุ่งอะไรด้วย?”

“นี่คุณ!” หลินขวางสูดหายใจเข้าแล้วพูดว่า “คุณต้องเข้าใจก่อนนะว่า ที่นี่มันงานเลี้ยงฉลองวันครบรอบของโหวจวี๋กรุ๊ป ไม่ใช่ที่ๆ พวกคุณจะมาเที่ยวเล่นได้”

ฉุงโยวเวยร้องชิ “เป็นแค่โหวจวี๋ที่เล็กจ้อยแท้ๆ ต่อให้เป็นการประชุมผมก็สามารถเข้าไปเดินเล่นได้!”

สิ้นเสียง เย่ฮวนก็พูดต่อว่า “ที่สำคัญ เราไม่ได้มาเดินเล่นสักหน่อย เรามาที่นี่เพื่อจัดการกับโหวจวี๋โดยเฉพาะเลยล่ะ วันนี้ โหวจวี๋เสร็จฉันแน่!”

หลินขวางมองเขาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “พวกคุณร่วมมือกันแล้วเหรอ?”

“มันก็เห็นชัดอยู่แล้วนี่” เย่ฮวนยักไหล่

ฉุงโยวเวยยิ่งได้ใจ “ที่คุณยังร่วมมือกับไป๋ยี่เฟยได้เลย แล้วทำไมผมจะร่วมมือกับตระกูลเย่ไม่ได้ล่ะ?”

ไป๋ยี่เฟยที่ยืนอยู่ข้างๆ ถึงแม้ว่าจะยังทำหน้านิ่งเฉยอยู่ แต่ในใจนั่นกำลังร้อนรนมาก เพราะเขาไม่นึกเลยว่าหลังจากที่ฉุงโหวเวยมาแล้วเย่ฮวนก็จะตามมาด้วยในสถานการณ์แบบนี้ต่อให้ได้รับความช่วยเหลือจากหลินขวางก็ตาม เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลุดพ้นจากที่นี่ได้อย่างสมบูรณ์

จะทำยังไงดี?

ฉุงโยวเวยยิ้มพร้อมกับทำเสียงฮึดฮัด “ไป๋ยี่เฟย ตอนนี้แกคงรู้จักกลัวแล้วสินะ? ยังกล้าโอหังอีกมั้ย?”

เย่ฮวนถามขึ้นมาอีกครั้ง “เย่อ้ายอยู่ที่ไหน?”

“ถ้าแกยอมบอกฉันมาว่าเย่อ้ายอยู่ที่ไหน บางทีฉันอาจปราณีแกบ้างก็ได้ เหลือเศษเงินให้แกนิดหน่อยเพื่อให้แกพอประทังชีวิตไปได้”

ถ้าเป็นคนอื่นที่ถูกยื่นข้อเสนอแบบนี้มาละก็จะต้องยอมรับไปแล้ว ยังไงก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลยอยู่แล้ว แต่ไป๋ยี่เฟยกลับปฏิเสธไป

“ผมไม่รู้”

เย่ฮวนทำหน้าเคร่งขรึม “แกเป็นคนจับเธอไป ไม่มีทางที่แกจะไม่รู้!”

ไป๋ยี่เฟยตอบมาอย่างเรียบๆ “ผมไม่รู้จริงๆ”

“นี่แก!” เย่ฮวนเกือบสบถคำหยาบออกมาแล้ว “ได้ ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”

พอหลินขวางได้ยินอย่างนั้น เขาก็คิดว่านี่อาจจะเป็นประเด็ดสำคัญก็ได้ เขาจึงพูดไปว่า “อ้าว น้องสาวของคุณหายตัวไปเหรอ?”

“มันไม่ใช่เรื่องของคุณ!” เย่ฮวนตอบอย่างไม่สบอารมณ์

หลินขวางทำเสียงจุ๊ๆ “มันจะไม่เกี่ยวได้ยังไงล่ะครับ? ยังไงทุกคนก็รู้จักกันอยู่แล้ว มันก็ควรเป็นห่วงกันบ้างสิ แต่จะว่าไปน้องสาวคุณเก่งออกอย่างนั้นทำไมถึงหายไปได้ล่ะครับ?”

“จริงด้วย คุณควรจะรีบไปตามหาเธอไม่ใช่เหรอครับ? แล้วคุณจะมัวมาถามเราอยู่นี่ทำไม?”

หลินขวางกลบเกลื่อนคำว่า ‘แกจับตัวน้องสาวฉันไป’ ไปเลย

แต่เย่ฮวนเหมือนจะขี้เกียจเถียงกับเขาแล้ว เขาจึงชี้นิ้วไปที่ฉุงโยวเวยแล้วพูดว่า “คุณช่วยไปประกาศการจัดสรรทรัพยากรของเมืองเทียนเป่ยให้ที” ว่าแล้ว ฉุงโยวเวยก็เอาเอกสารขึ้นมาเพื่อที่จะประกาศต่อ แต่พอพูดได้คำเดียวเขาก็นึกขึ้นได้ว่าไมถูกตัดไปแล้ว เสียงของเขาไม่ดังพอที่จะส่งไปถึงคนทั้งงานได้

ฉุงโยวเวยจึงบอกให้เถาเยวที่ยื่นอยู่ข้างๆ ว่า “ไปเปิดไฟให้ผมหน่อย”

เถาเยวพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง พอเธอหันหลังไปก็ถูกไป๋ยี่เฟยดึงตัวไว้ก่อน

ฉุงโยวเวยขมวดคิ้ว “ไป๋ยี่เฟย แกคิดว่าทำแบบนี้แล้วมันจะช่วยอะไรได้เหรอ? ต่อให้ฉันไม่ประกาศพวกนี้ออกไป ยังไงวันนี้โหวจวี๋ก็ต้องจบสิ้นอยู่ดี!”

หลินขวางพูดแทรกขึ้นมา “ฉุงโยวเวย ก็แค่โหวจวี๋ ทำไมต้องเล่นงานเขาให้ได้ด้วย?”

“คุณพูดผิดแล้ว ผมไม่ได้จะเล่นงานเขา ผมแค่ทำตามหน้าที่ของผมเท่านั้น” ฉุงโยวเวยทำเสียงฮึดฮัดและยิ้มออกมาจากนั้นก็มองไปยังเย่ฮวนที่ยืนอยู่ข้างๆ