ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 357

บทที่357

เหมือนจะเป็นเพราะแหวนวงหนึ่งนะ?

พอไป๋ยี่เฟยได้ยินอย่างนั้นเขาก็ก้มลงไปมอง มือของหลี่เสว่กอดแขนเขาเอาไว้ บนนิ้วสวมแหวนที่มีเพชรสีน้ำเงินประดับไว้ เขาจำได้ว่าแหวนวงนี้เป็นสิ่งตอบแทนที่ผู้หญิงคนนั้นให้มา

ก่อนจะออกเดินทาง เขาคิดว่ามันสวยดีเลยให้หลี่เสว่สวมมันไว้

เขาไม่นึกเลยว่าแหวนวงนี้จะมีพลังอำนาจขนาดนี้ จนทำให้เย่ฮวนกับฉุงโยวเวยถึงกับกังวลขนาดนั้น

ถึงจะยังไม่เข้าใจ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เขารู้แล้วว่ามันทำให้พวกเขาเป็นกังวลได้ ไปยี่เฟยก็่งอกลงไปมาก “หยุดทำไม?”

พอได้ยินอย่างนั้นเขาก็พูดอะไรไม่ออก นี่พี่ชาย ถึงที่มาของแหวนวงนี้จะไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่ต้องกร่างขนาดนั้นก็ได้มั้ง? ถ้าสองคนนั้นเกิดไม่สนอะไรแล้วจะหาเรื่องให้ถึงที่สุดขึ้นมาจะทำยังไง?

เย่ฮวนกับฉุงโยวเวยที่กำลังเป็นกังวล หลังหันมาสบตากัน ทั้งคู่ก็เข้าใจความต้องการของอีกฝ่ายทันที

“ประธานไป๋ เมื่อกี้มัน เราเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก เราแค่อำคุณเล่นเท่านั้น คุณอย่าใส่ใจเลยนะครับ” ฉุงโยวเวยยิ้มแห้งๆ

เย่ฮวนพยักหน้า “ใช่ครับ แค่อำเล่นเท่านั้น เราจะได้สนิทกันเร็วๆ ไงครับ!”

สองคนนี้พูดเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เป็นแค่ภาพหลอนที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน สีหน้าก็เปลี่ยนได้เร็วซะจริง หาพิรุธไม่เจอเลยสักนิด

ไป๋ยี่เฟยสบถในใจ: หน้าด้านกันซะจริง!

“สรุปมันคือของขวัญสำหรับการพบกันครั้งแรกใช่ไหมครับ?” ไป๋ยี่เฟยยิ้มอย่างไม่ชอบใจ

ฉุงโยวเวยยิ้มแล้วพยักหน้า “ใช่ครับ ทุกคนต่างก็เป็นสี่ตระกูลใหญ่ของเมืองหลวงนี่นะจริงไหม? มันก็ต้องแตกต่างออกไปสิครับ!”

เย่ฮวนขมวดคิ้วเบาๆ เขายังไม่รีบพูดแทรก แต่เขากำลังคิดหาวิธีเอาตัวรอดอยู่ เมื่อกี้ก่อเรื่องไว้ใหญ่โตเลย แค่คำพูดคำสองคำมันฟังไม่ขึ้นหรอก

แล้วก็เป็นไปตามคาด

ไป๋ยี่เฟยทำเสียงฮึดฮัด “ถ้าอย่างนั้นในชีวิตนี้ผมก็ยินดีที่จะไม่รู้จักคุณดีกว่า!”

“ที่สำคัญคือ ผมซีเรียสมาก”

เย่ฮวนกัดฟัน ถ้าไม่ใช่เพราะแหวนวงนี้ละก็ คืนนี้พวกเขาก็จะเป็นผู้ชนะที่แท้จริง!

หลินขวางที่เห็นฉุงโยวเวยกำลังถูกกดดันก็ได้หัวเราะออกมา “คุณเห็นสีหน้าของตัวเองตอนนี้รึเปล่า? มันดูตลกมากเลยจริงๆ นะ!”

“หุบปากไปเลย!” ฉุงโยวเวยตะคอกออกมา

เดิมทีหลินขวางก็เป็นคนที่ไม่ค่อยสนอะไรอยู่แล้ว เขาจึงพูดไปอย่างไม่เกรงกลัวว่า “ผมไม่หยุด! แล้วคุณล่ะ เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าจะร่วมมือกับคนอื่นเพื่อทำลายโหวจวี๋ แล้วขึ้นเป็นประธาน แล้วทำไมถึงหยุดทำล่ะ?”

“ไม่กล้าเหรอ?”

ในตอนนั้น เย่ฮวนก็ได้พูดขึ้นว่า “ประธานไป๋ วันนี้เป็นวันครบรอบของโหวจวี๋กรุ๊ปใช่ไหมครับ? เราอย่ามัวมาเสียเวลาอยู่เลยครับ รีบเปิดงานเถอะครับ คุณว่าดีไหม?”

“ใช่ครับ ประธานไป๋ งานเลี้ยงควรจะเริ่มได้แล้วนะครับ” ฉุงโยวเวยพยักหน้า

ฉุงโยวเวยก็ทำท่าจะไปเหมือนกัน แต่ก่อนจะไปเขาก็ได้เหลียวมองเถาเยวแวบหนึ่ง ดวงตาหมุนวน แล้วคิดอะไรบางอย่างออก จากนั้นเขาก็พูดพร้อมรอยยิ้มว่า “ประธานไป๋ ผมเองก็ขออวยพรให้งานเลี้ยงราบรื่นเหมือนกันครับ ตอนมาผมเองก็ไม่ได้พกอะไรติดมือมาด้วย ถ้าอย่างนั้น ผมว่าผมมอบเธอให้คุณเป็นของไถ่โทษแล้วกันนะครับ”

เถาเยวถูกฉุงโยวเวยดึงตัวมา แล้วผลักไปทางไป๋ยี่เฟย

ส่งผู้หญิงกันโจ่งแจ้งแบบนี้เลยเหรอ? นี่ภรรยาของประธานไป๋ยังอยู่ตรงนี้อยู่เลยไม่ใช่เหรอ?

หลินขวางทำเสียงดูถูก “ทำไมคุณถึงได้หน้าด้านแบบนี้? เขามีภรรยาแล้ว แล้วคุณยังจะมามอบผู้หญิงให้เขาต่อหน้าภรรยาแบบนี้อีก?”

“เดิมทีผู้หญิงคนนี้ก็เป็นภรรยาของประธานไป๋อยู่แล้วนี่ไม่ใช่เหรอ?” ฉุงโยวเวยเหลียวมองหลี่เสว่ด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความนัย

ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว สีหน้าที่เฉยชามาก แต่คำตอบของเขากลับอยู่นอกเหนือความคาดหมายของทุกคน “ได้ ผมจะรับไว้เอง”

“อะไรนะ?”

ทุกคนต่างตื่นตกใจ

กล้ารับหญิงอื่นต่อหน้าภรรยาตัวเองแบบนี้ นี่เขาใจกล้าขนาดไหนกันเนี่ย?

คำเดียวที่อยากพูดก็คือ: คนมีเงินนี่ช่างรู้จักสนุกซะจริง!

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่รบกวนแล้วนะครับ”

พูดจบ ฉุงโยวเวยก็เดินจากไปอย่างภาคภูมิใจ