ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 389

บทที่ 389

ไป๋ยี่เฟยนั่งอยู่ในรถตํารวจ ทั้งสองมือถูกใส่กุญแจมือไว้ ทางซ้ายและขวาของเขา ต่างก็มีตํารวจนั่งอยู่คนละข้าง พวกเขานั่งมองไป๋ยี่เฟยอย่างแน่นหนา

ไป๋ยี่เฟย ณ ตอนนี้ ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ความเจ็บปวดบนร่างของเขาเริ่มขยายใหญ่ขึ้นหลังจากการล้างแค้นอย่างเต็มที่ หากไม่ใช่เพราะเขาหมัดแข็ง เกรงว่าเขาคงเป็นลมไปตั้งนานแล้ว

"คุณตํารวจ..." ไป๋ยี่เฟยส่งเสียงร้องเรียกอย่างอ่อนแรง

"นายจะทําอะไร?" สายตาของตํารวจที่อยู่ทางซ้ายมือเต็มไปด้วยความหวาดระแวง จนถึงตอนนี้เขาก็ยังจําตอนที่เขาผลักประตูเข้าไปในห้องพิเศษได้เป็นอย่างดี และเห็นไป๋ยี่เฟยกำลังใช้มีดปอกผลไม้แทงเข้าไปในหัวใจของฉุงโยวเวยอย่างแรง

พวกเขามาไม่ทันที่จะขัดขวางได้ซึ่งตอนที่พวกเขามาถึง ฉุงโยวเวยก็หมดลมหายใจไปแล้ว

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะอย่างไร้เรี่ยวแรง "คุณตํารวจครับ ผมยังมีเพื่อนอีกสองคน... อยู่ในห้องพิเศษ..."

หลังจากพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ฝืนร่างกายตัวเองต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาเอียงศีรษะลง และก็หมดสติไป

......

มีการตั้งวงล้อมสายเตือนภัยด้านนอกห้องพิเศษที่ไนต์คลับซิงคง กู่หรงกำลังพาคนอื่นอื่นไปทำการสืบสวนในที่เกิดเหตุ เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่ตํารวจที่ดูแลไป๋ยี่เฟยอยู่ข้างนอก เขาก็เหลือบตามองไปยังประตูห้องน้ำทันที

ในสายบอกมาว่า เพื่อนของไป๋ยี่เฟยอยู่ในห้องพิเศษ แต่ตั้งแต่ที่พวกเขาเข้ามาจนถึงตอนนี้ นอกจากตัวไป๋ยี่เฟยแล้ว ก็เห็นแต่กองคนตายเท่านั้น และไม่ได้เห็นเพื่อนที่ไป๋ยี่เฟยพูดถึงเลย

ถ้างั้นก็เหลือความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือ อยู่ในห้องน้ำ

กู่หรงวางสายแล้วเดินเข้าไปเคาะประตู "มีใครอยู่ไหม? ผมเป็นตํารวจ”

โจวฉวี่เอ๋อและจางหัวปินที่อยู่ในห้องน้ำเมื่อได้ยินดังนั้นพวกเขาก็มองหน้ากันโดยที่ไม่พูดไม่จาอะไร จากนั้นจางหัวปินก็เปิดประตูห้องน้ำออก

เมื่อกู่หรงเห็นโจวฉวี่เอ๋อก็ตะลึงงันทันที "พี่สะใภ้..."

โจวฉวี่เอ๋อรู้ดีว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นเพื่อนของฉินหัว และในทันทีที่เห็นเขา หล่อนก็อดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้

กู่หรงก็ตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก "แล้วทําไม พวกคุณถึงไม่ออกมาก่อน? ที่นี่มันไม่ดูค่อยสะดวกเท่าไหร่”

จางหัวปินดึงตัวโจวฉวี่เอ๋อออกจากห้องน้ำ และในทันทีที่เห็นศพกับคราบเลือดบนพื้น โจวฉวี่เอ๋อและจางหัวปินต่างก็ตกใจ

ได้ยินเสียงร้องโหยหวน แต่มองไม่เห็น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้รู้สึกกระทบกระเทือนขนาดนั้น

แต่ในตอนนี้ที่เห็นศพพวกนั้น ถ้าเป็นศพของพวกบอดี้การ์ดยังถือว่าพอรับได้ แต่นั่นมันเป็นศพของหลี่ป้ากับฉุงโยวเวยด้วย มันจะดูน่ากลัวเกินไปแล้ว

กู่หรงส่งคนออกไปด้วยเขาตัวเอง และได้กําชับไปสองสามประโยคจึงค่อยกลับมายังห้องพิเศษเพื่อจัดการเรื่องนี้ต่อ

ด้านนอกประตู โจวฉวี่เอ๋อกลับนึกถึงภาพเมื่อครู่อย่างไม่ขาดสาย และในใจของเขาก็หนักอึ้งขึ้นมาทันที

ไป๋ยี่เฟยบอกว่าจะแก้แค้น และเขาก็ทําได้แล้วจริงจริง

แต่เขา เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง และในตอนนี้ ภาพการฆาตกรรมคนในจำนวนมาก บวกกับภาพเสียงกรีดร้อง ทําให้โจวฉวี่เอ๋อรู้สึกได้ถึงความเป็นจริง

หล่อนนึกไม่ออกเลยว่าเมื่อครู่ไป๋ยี่เฟยฆ่าคนยังไง แต่ความรู้สึกตกใจกลัวนั้นทําให้หล่อนไม่ได้รู้สึกเกลียดไป๋ยี่เฟยขนาดนั้นแล้ว

ไป๋ยี่เฟยสามารถทำเพื่อฉินหัวได้ขนาดนี้ ก็เกินพอแล้ว

ในขณะที่โจวฉวี่เอ๋อกำลังคิดอยู่อย่างนั้นหล่อนก็เงยหน้าขึ้นมาทันที พร้อมกับถามจางหัวปินว่า "แล้วไป๋ยี่เฟยก็ล่ะ?"

จางหัวปินเห็นดังนั้นแล้ว จึงตอบกลับอย่างจนปัญญาว่า "ตํารวจก็มากันหมดแล้ว คุณคิดว่าไงล่ะ?"

โจวฉวี่เอ๋อสะดุดไปทีหนึ่ง และส่ายหน้าอย่างเอาไม่อยู่

ไม่ นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่หล่อนต้องการ หล่อนแค่ต้องการให้คนที่ทำร้ายฉินหัวได้รับผลกรรมที่สมควรได้รับเท่านั้น และหล่อนก็อยากให้ไป๋ยี่เฟยไปแก้แค้น เพราะในตอนท้ายนั้น มันเป็นเหตุผลของไป๋ยี่เฟยตัวคนเดียวทั้งนั้น

แต่ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยฆ่าคนไปเยอะขนาดนั้น และในที่สุด เขาก็ถูกตำรวจจับตัวไปแล้ว

นั่นมันเป็นโทษประหารชีวิตเลยนะ!

......

ถึงแม้ไป๋ยี่เฟยจะโดนจับแล้วจางเถ่หลินก็ยังไม่ยอมแพ้

หลังจากออกไป เขาก็นั่งลงข้างทางตรงหน้าประตูทางเข้าไนต์คลับ จุดบุหรี่ และกดโทรไปยังฝั่งเมืองหลวง

เขามาเพื่อคอยปกป้องฉุงโยวเวย แต่ในตอนนี้ฉุงโยวเวยก็ตายแล้ว จะต้องอธิบายยังไงดีล่ะ?

หลังจากอธิบายจบแล้ว คาดว่าเขาคงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน

ไม่นาน เขาก็โทรติด

"ท่านสาม นายน้อย... ตายแล้ว ”

ไม่รู้ว่าในสายพูดอะไรไปบ้าง แต่สีหน้าของจางเถ่หลินดูแย่มาก พอผ่านไปสักพัก สายก็ถูกวางไป

จางเถ่หลินสวนควันออกมาทีหนึ่ง เขาอารมณ์ตกต่ำจนน่ากลัว

......

เป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว แต่เมืองที่เจริญรุ่งเรืองและเหมือนจะไม่มีท่าทีที่จะหลับใหลนั้น ก็ยังมีแสงไฟนีออนส่องสว่างไปทั่วทั้งพื้นที่

คืนนี้ คงถูกกําหนดให้เป็นคืนนอนที่ไม่สามารถหลับลงได้

ณ ตระกูลไป๋ในเมืองหลวง

ในห้องนั่งเล่น ชายชราวัยกลางคนคนหนึ่งเพิ่งรายงานข่าวล่าสุดไป และกําลังรอคําสั่งจากไป๋หยุนเผิง

ไป๋หยุนเผิงเอนตัวพิงบนโซฟา พร้อมกับถือถ้วยชาไว้ในมือ และดื่มชาอย่างไม่รีบไม่ร้อนอะไร

หลังจากที่อู๋กุ้ยเซียงรู้ข่าวตั้งแต่วินาทีแรกนั้นหล่อนก็รู้สึกซับซ้อนในหลายอย่าง โดยหล่อนทั้งรู้สึกภาคภูมิใจ และวิตกกังวล

ไป๋ยี่เฟยเป็นอย่างที่ไป๋หยุนเผิงพูดจริงจริงด้วย เขาสามารถทําให้แผนการแก้แค้นของเขาสําเร็จอย่างสมบูรณ์แบบ ไม่อยากจะพูดเลยว่าเป็นลูกชายพวกเขา เขาช่างฉลาดเสียจริง