ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 390

บทที่ 390

แต่ ไป๋ยี่เฟยฆ่าคน และยังถูกตำรวจจับตัวไปแล้ว ซึ่งตอนนี้เขาก็ถูกตำรวจนําตัวไปโรงพยาบาลแล้ว เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขาจะถูกพาตัวกลับไปที่เมืองเทียนเป่ยอีกครั้ง เพื่อพิจารณาคดี

การฆาตกรรม มีโทษประหารชีวิต!

อู๋กุ้ยเซียงเดินไปเดินมาในห้องนั่งเล่นอย่างร้อนรน และคิดหาวิธีมากมายเพื่อช่วยไป๋ยี่เฟย แต่ไม่มีเลยสักอย่างที่มีประโยชน์ เพราะการฆาตกรรม มีโทษประหารชีวิต ไม่ว่าจะหลีกหนียังไง ก็ไร้ประโยชน์ ยิ่งไปกว่านั้น ตํารวจก็เห็นด้วยตาตัวเองแล้วด้วย

"ทําไมคุณยังดื่มชาอยู่?" คุณช่วยคิดหาวิธีหน่อยสิ!”

ไป่หยุนเผิงพูดอย่างจนปัญญาว่า "จะให้ผมคิดหาวิธีอะไรงั้นเหรอ?"

อู๋กุ้ยเซียงกังวลจนแทบจะทนไม่ไหว หล่อนนั่งลงข้างกายเขา และจับแขนเขาไว้ "คิดหาวิธีช่วยยี่เฟยไง! ตอนนี้เขาถูกตำรวจจับได้ที่จุดเกิดเหตุแล้ว และนั่นก็เป็นการฆาตกรรมด้วย จะต้องโดนโทษประหารชีวิตเลยนะ! ”

"คุณลองคิดหาวิธี และช่วยเขา!"

ไป๋หยุนเผิงใช้มือตบเบาเบาที่มือของอู๋กุ้ยเซียง ซึ่งนับว่าเป็นการปลอบประโลม จากนั้นจึงพูดกับชายชราวัยกลางคนว่า "แกนำเรื่องนี้ไปบอกกับไป๋เซี่ยวนะ"

"ครับ" ชายชราวัยกลางคนก็เดินออกไป

อู๋กุ้ยเซียงเขม็งตาใส่ไป๋หยุนเผิง "นี่ตกลงคุณอยากช่วยลูกจริงจริงหรือเปล่า? ”

ไป๋หยุนเผิงส่ายหน้า "ไม่ใช่ว่าไม่ช่วย แต่มันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องช่วย ”

"เขาต้องการแก้แค้น และยังฆ่าคน เรื่องร้ายแรงเช่นนี้ โดยปกติคนทั่วไปจะต้องหลบหนีตํารวจอย่างแน่นอน แต่ทำไมพวกเขาไม่ทํา"

"ไม่เพียงแค่นั้น เขายังจงใจให้ตํารวจเจอตัวเขา และหาเขาจนเจอ คุณคิดว่านี่มันเป็นเพราะอะไรกัน?"

อู๋กุ้ยเซียงนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง "จงใจถูกจับได้งั้นเหรอ?”

"อืม" ไป๋หยุนเผิงพยักหน้าแล้วพูดต่ออีกว่า "เมื่อครู่ไม่ใช่ว่าบอกไปแล้วงั้นเหรอ? ตํารวจเจอตัวเขา เพราะมีคนบอกตํารวจถึงตำแหน่งของเขา”

อู๋กุ้ยเซียงพยักหน้า เมื่อครู่หล่อนเอาแต่สนใจเพียงว่าไป๋ยี่เฟยถูกตํารวจจับตัวไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงกังวลจนเกินไป

ไป๋หยุนเผิงพูดต่ออีกว่า "เขาจงใจให้ตํารวจจับเขาเอง และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนการเขา ดังนั้นคุณต้องเชื่อในตัวลูกชายคุณเพราะเขาเฉลียวฉลาดมาก"

"พ่อเป็นเสือลูกไม่เป็นหมาไง"

อู๋กุ้ยเซียงสงบสติอารมณ์ลง เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ "แต่เขาฆ่าคน จะต้องถูกตัดสินโทษประหารชีวิต แล้วเรื่องนี้ล่ะเราจะทํายังไงกันดี? ”

ไป๋หยุนเผิงนิ่งเงียบ เพราะนี่ก็เป็นจุดที่เขาคิดไม่ออกเหมือนกัน ไป๋ยี่เฟยเป็นคนฉลาด เขารู้ว่าถ้าฆ่าฉุงโยวเวยแล้ว คงอยู่ไม่รอดคืนนี้แน่ ดังนั้นการถูกตํารวจจับตัวไป จึงปลอดภัยมากกว่า แต่การฆ่ามีโทษประหารชีวิต แล้วจุดนี้จะต้องแก้ยังไงดี?

อู๋กุ้ยเซียงเขม็งตาใส่เขา "แล้วทำไมเมื่อครู่คุณยังใจเย็นขนาดนั้นล่ะ ลูกชายยังต้องถูกตัดสินโทษประหารชีวิตนะ! ”

ไป๋หยุนเผิงขมวดคิ้ว พร้อมกับชี้นิ้วไปที่ต้นขาของตนเองอย่างไม่สามารถควบคุมได้ นี่เป็นจุดตาย

ถ้าไป๋ยี่เฟยไม่เข้าไป ก็จะถูกคนตระกูลฉุงแก้แค้นจนตาย แต่ถ้าเข้าไป ด้วยที่เขาฆ่าคน ก็คงต้องโดนโทษประหารชีวิต ยังไงก็ยังหนีไม่พ้นเป็นคําว่าตายอยู่ดี

ไป๋หยุนเผิงกุมขมับ และปลอบโยนว่า "คุณต้องเชื่อในตัวเขา ผมว่าในเมื่อเขากล้าวางแผนถึงขั้นตอนนี้ ก็น่าจะคิดดีแล้วว่าจะปิดฉากเรื่องนี้ยังไง บางทีเขาอาจจะไม่เป็นไร ”

......

ณ ตระกูลฉุงในเมืองหลวง

เวลาห้าทุ่มกว่า เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว และนี่ก็เป็นเวลาที่ต้องเข้านอนแล้ว แต่ตระกูลฉุงกลับมีแสงไฟลุกโชนอยู่

ด้านนอกคฤหาสน์ มีรถหรูสีดําจอดอยู่คันหนึ่ง

ไม่นานมาก ชายร่างสูงใหญ่ในเสื้อโค้ตก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตู ใบหน้ามืดครึ้ม คางของเขาเต็มไปด้วยหนวดเครา และดวงตาเต็มไปด้วยความอาฆาต ดูแล้วเหมือนหัวหน้าโจรคนก่อนเป็นเลย

คนคนนี้ก็คือท่านสามแห่งตระกูลฉุง ฉุงเฉ่าเจว๋ นั่นเอง และยังเป็นพ่อของฉุงโยวเวยอีกด้วย