ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 401

บทที่401

“อ้อ...” หลิวเสี่ยวอิงหน้านิ่วและหยิบโทรศัพท์และกดเบอร์ติดต่อตามเอกสารที่ให้ไว้

หลงหลิงหลิงยังคงจัดการกับเอกสารบริษัทและไม่เห็นความกังวลและความตื่นตระหนกของเจ้านายหลังจากถูกคุมขัง

......

ไป๋เซี่ยวพาหลี่เสว่ไปที่วิลล่าอีกแห่งหนึ่ง

เมื่อมาถึง ไป๋หยุนเผิงออกไปทำธุระแล้วจึงเหลือเพียงอู๋กุ้ยเซียงที่ยังอยู่

อู๋กุ้ยเซียงรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อรู้ว่าลูกสะใภ้ของเธอมาถึงแล้ว จึงออกไปต้อนรับด้วยตนเองอีกทั้งยังลากหลี่เสว่ไปที่ห้องรับแขกอย่างกระตือรือร้น

“มา ๆ ๆ นั่งสิ ดื่มอะไรดี?”

หลี่เสว่รู้สึกประหม่าเมื่อได้พบกับแม่สามีที่กระตือรือร้นแบบนี้ อีกทั้งยังเป็นการพบกันครั้งแรก เธอไม่รู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไร จึงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างเขินอายและคล้อยตาม

“น้ำเปล่าก็ได้ค่ะ...”

อู๋กุ้ยเซียงไม่เห็นดีด้วย “ดื่มน้ำเปล่าอะไรกัน? เป็นผู้หญิงต้องดูแลตัวเองดี ๆ ฉันสั่งให้เธอแล้วกัน ดื่มชาดอกไม้แล้วกัน!”

พูดจบ อู๋กุ้ยเซียงจึงได้สั่งให้พ่อบ้านไปต้มชาดอกไม้แล้วตนเองจึงพาหลี่เสว่เข้าไปคุยเรื่องสัพเพเหระ

“หนูเดินทางมาเหนื่อยไหม? หิวรึเปล่า? กินอะไรหน่อยไหม?”

หลี่เสว่ยิ้มแล้วตอบ: “ไม่เหนื่อยและไม่หิวค่ะ ฉัน...”

อู๋กุ้ยเซียงตัดบทหลี่เสว่ “จริงเหรอ? ให้ฉันบอกพ่อบ้านให้ไปเตรียมอาหารไว้หน่อยไหม”

“ไม่ต้องจริง ๆ ค่ะ ฉันมาที่นี่เพื่อไป๋ยี่เฟย” หลี่เสว่รีบพูดขึ้น

อู๋กุ้ยเซียงนิ่งไป ความกระตือรือร้นหายไปในทันที “เสว่เอ๋อจ๊ะ อันที่จริงพวกเราก็เป็นห่วงเขา แต่ว่า...เรื่องนี้จะต้องได้รับความเห็นด้วยจากผู้ใหญ่ในตระกูลไป๋เสียก่อน”

“หมายความว่ายังไงคะ?” หลี่เสว่ไม่เข้าใจ

อู๋กุ้ยเซียงส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ไป๋เซี่ยวพูดขึ้นพอดี “ถึงแม้ว่าตระกูลไป๋จะมีอิทธิพลยิ่งใหญ่ แต่ภายในนั้นซับซ้อน ถ้าหากต้องตัดสินใจเรื่องใหญ่สำคัญและส่งผลกระทบต่อตระกูลไป๋ จะต้องได้รับความยินยอมจากผู้อาวุโสที่มีอำนาจสูงสุดของตระกูลไป๋ จึงจะตัดสินใจได้”

“ช่วยลูกชายตัวเองก็ต้องให้ผู้อาวุโสคนอื่นเป็นคนตัดสินใจงั้นเหรอคะ?” ไม่ใช่ว่าชะตากรรมของทุกคนในครอบครัวจะอยู่ในมือของผู้อาวุโสเหล่านี้

ในตระกูลใหญ่ก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว เพียงแต่หลี่เสว่ไม่เคยพบเจอ ไม่สิ ถึงแม้ตระกูลหลี่จะเล็ก แต่ก็มีกิ่งก้านสาขามากมาย เพียงแต่หลี่เสว่ไม่มีความทรงจำส่วนนั้นต่างหาก

อู๋กุ้ยเซียงกลับรู้สึกคาดไม่ถึงกับไป๋เซี่ยว เขาถ่ายทอดคำพูดได้ชัดเจนแบบนี้ แต่สิ่งที่พูดยังเป็นความจริงด้วย

“เสว่เอ๋อ ดังนั้น พวกเราเองก็ไม่มีหนทาง...” อู๋กุ้ยเซียงหมดหนทางจริง ๆ

หลี่เสว่ต้องพบเจอกับความหวังและผิดหวังอีกครั้ง ตั้งแต่เมื่อวานนี้ที่เธอต้องพบเจอกับมันครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ว่าจะไปขอความช่วยเหลือจากใคร แต่ก็ได้รับแต่คำตอบที่ว่าไม่มีหนทาง

ตอนนี้ไป๋เซี่ยวพูดขึ้น: “ผมมีอยู่หนึ่งวิธี สามารถลองดูได้”

“วิธีอะไร?” เดิมทีหลี่เสว่วางแผนว่าจะกลับแล้ว แต่หลังได้ยินไป๋เซี่ยวพูดเช่นนั้นก็ต้องหยุดชะงัก

อู๋กุ้ยเซียงเองก็หันไปมอง “เธอมีวิธีเหรอ?”

“แม่ครับ ตระกูลไป๋ต้องการทายาท ตอนนี้ผมเองหมดสิทธิ์โดยสิ้นเชิงแล้ว เหลือแค่เพียงพี่ชายผม แต่เพราะตอนนี้พี่ผมเข้าไปเพราะเรื่องนี้แล้ว แต่พี่ผมยังมีพี่สะใภ้นี่นา!”

“ขอเพียงบอกว่าพี่สะใภ้ท้องแล้ว พวกเขาจะต้องพิจารณาเรื่องนี้แน่” ไป๋เซี่ยวพูดอย่างเรียบเฉย

อู๋กุ้ยเซ๊ยงกับหลี่เสว่อึ้งไป “ท้อง?”

“ใช่” ไป๋เซี่ยวพยักหน้า “หากพี่สะใภ้มีลูกแล้ว ก็เท่ากับเป็นหลักฐานว่าครอบครัวเราจะมีทายาทแล้วเหรอ? แบบนี้ตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวตระกูลไป๋ก็จะได้ไม่ตกไปอยู่ในมือของลูกชายหน้าโง่ของลุงสาม ไม่ใช่เหรอครับ?”

อู๋กุ้ยเซียงมีสีหน้านิ่งเล็กน้อยจากนั้นก็มีความรู้สึกผิดต่อไป๋เซี่ยว “ลูกรัก ลูกเข้าใจเรื่องราวได้ดีจริง ๆ พ่อกับแม่เป็นหนี้ลูกแล้ว...”

“ผมไม่เป็นไร แม่ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกครับ” ไป๋เซี่ยวยิ้มแล้วตอบ

“แต่ว่า ฉันไม่ได้ท้องนี่คะ...” หลี่เสว่พูดขึ้นเบา ๆ ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังไม่เคยร่วมหอลงโรงกับไป๋ยี่เฟยเลยนะ!