ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 447

บทที่ 447

“พวกนายลองไปหาแถวๆ นี้ดู ดูว่ามีคนรับบาดเจ็บไหม”

ที่ฉุงลี่หย่าคิดไว้ก็คือพวกเขาหนีออกไปแล้ว แต่ว่านานขนาดนี้แล้วยังไม่มาหาพวกเขา งั้นต้องได้รับบาดเจ็บแล้วก็สลบไปแล้วแน่ๆ เพราะงั้นต้องอยู่แถวๆ นี้แน่ๆ

ไป๋หู่กับสวีลั่งกลับไม่คิดแบบนั้น รอบๆ มองไปก็สามารถมองเห็น ถึงแม้ว่าพุ่งหญ้าค่อนข้างสูง แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่จะไม่เจอ เพราะงั้นพวกเขาต้องจากไปแล้วแน่ๆ

ส่วนทำไมถึงได้จากไปนั้น แล้วทำไมถึงไม่บอกกับพวกเขา พวกนี้เจอพวกเขาแล้วถึงจะรู้

เป็นไปตามที่พวกเขาคิด รอบๆ ไม่มีใครเลย มีแค่พุ่งหญ้า

ฉุงลี่หย่าได้ยินแบบนั้นก็ได้สับสนไปชั่วขณะ ทำไมถึงไม่มีคน? ถ้าเกิดพวกเขาสามารถออกไปได้ ทำไมถึงไม่บอกกับคนอื่นสักคำ?

ฉุงลี่หย่าไม่เข้าใจ ไป๋หู่กับสวีลั่งก็ไม่ได้ไปสนใจเธอ ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาอยากทำคือไปหาไป๋ยี่เฟย เพราะงั้นไป๋หู่ได้นั่งรถที่ไป๋ยี่เฟยขับมา สวีลั่งก็ได้ไปขับรถที่พวกเขาขับมา

และแล้วตอนที่ไปถึงที่จอดนั้น ทั้งสองก็พบว่า รถไม่อยู่แล้ว

ไป๋หู่กับสวีลั่งจ้องหน้ากันเงียบๆ เดาได้ว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายขนาดนั้น เพราะงั้นทั้งสองก็ได้จากไป

......

แป๊บเดียวKTVนอกห้องชั้นสอง ชายหนุ่มได้เอาโทรศัพท์แล้วพูด “เจ้านายบอกว่าต้องเห็นศพ มั่นใจว่ามันตายไปแล้ว ถ้ายังไม่ตาย ก็แทงมันไปอีกสองที ส่งไปที่ขึ้นสวรรค์”

“แล้วก็คนที่ชื่อฉางเชี่ยว ถ้าเกิดอยู่ด้วยล่ะก็ ก็ให้ตายไปพร้อมกันเลย”

“จัดการให้เรียบร้อย ไม่ต้องเลือกร่องรอย รู้หรือยัง?”

“......”

“นายพูดว่าอะไรนะ? ไม่มีศพ?”

“นี่มันอะไร?”

ชายหนุ่มได้พูดออกไปด้วยความตกใจแล้วถามปลายสายที่ตอบกลับด้วยความระมัดระวัง “พวกเราดูอยู่ตลอดครับ พวกเขาหาคนไม่เจอ”

“งั้นพวกนายก็ตามบอดี้การ์ดสองคนของไป๋ยี่เฟย จำเป็นต้องหาคนให้เจอ หาเจอแล้วก็ฆ่ามันไปซะ!”

“ฆ่าใคร?”

เสียงที่อยู่ๆ ดังขึ้นจากหลังชายหนุ่ม ก็ทำให้ชายหนุ่มตอบออกไป “ก็ต้องฆ่าไป๋ยี่เฟยเซ่!”

พูดจบชายหนุ่มก็รู้สึกว่ามันผิดปกติ ก็ได้รีบหันหลัง ตอนที่เห็นว่าตรงหน้าเป็นไป๋ยี่เฟยที่เขาพูดถึง ก็ได้ทำตาโต “นาย...... นาย......”

โทรศัพท์ก็ได้ตกลงกับพื้นด้วยความตกใจ ชายหนุ่มได้สั่น แล้วก็ชี้ไปที่ไป๋ยี่เฟย

มุมปากของไป๋ยี่เฟยได้กระตุก แล้วก็ได้ใช้มือฟาดออกไป ชายหนุ่มก็ได้สลบทันที

เวลานั้น คนที่ยืนอยู่ข้างหลังไป๋ยี่เฟยอย่างฉางเชี่ยวก็ได้ค่อยๆ เดินออกมา พูดเรียบๆ “บุคลิกนายไม่เท่าไหร่เลยจริงๆ”

“เหมือนกันแหละเห็นน่า” ไป๋ยี่เฟยตอบ เมื่อกี้พวกเขาได้ยินหมดแล้ว ผู้ชายคนนี้พูดว่า ฉางเชี่ยวก็ต้องฆ่าด้วย

ฉางเชี่ยวก็ได้ขำอย่างเย็นชา “ฉันโดนนายลากมาซวยด้วย”

ไป๋ยี่เฟยเงยหน้าจ้องมองเขา ไม่พูดอะไร ก็ได้ถีบออกไป เปิดประตูห้องออก

ในห้องนั้นเล่นกันอย่างเฮฮา ได้ยินเสียงที่ดัง ทุกคนก็ได้พากันเงียบ มองไปยังประตู จากนั้นตอนที่เห็นไป๋ยี่เฟยกับฉางเชี่ยวนั้น พวกผู้หญิงก็ได้กรี๊ดออกมา

“ว๊าย!”

เสียงที่ดัง แล้วก็แหลม ก็ได้ทะลุออกมาจากห้อง มองยังทางเดินนอกห้อง ถ้าเกิดไม่ใช่KTV ที่ทุกคนได้วุ่นวายนั้น คาดว่าตอนนี้ก็ได้มีหลายๆ คนออกมาดูแล้ว

แต่มันไม่มี

ฉางเชี่ยวก็ได้ไปปิดประตูห้อง กวาดมองผู้คน ดูการแต่งกายของพวกเขาเหมือนคนชั้นสูง มองแล้วก็เหมือนว่าได้ออกมาร่วมปาร์ตี้กับพวกบริษัท

ไป๋ยี่เฟยก็มองออก แต่ว่าคนที่นี่นั้นเขาไม่รู้จักเลยสักคน นี่ทำให้เขาขมวดคิ้ว ไหนๆ ก็ไม่รู้จัก แล้วทำไมพวกเขาอยากจะฆ่าตน?

แล้ว ‘เจ้านาย’ ที่พูดชายคนนั้นพูดเป็นใคร?

“เจ้านายพวกนายเป็นใคร?” ไป๋ยี่เฟยก็ได้ถามออกไปตรงๆ

คนพวกนั้นได้เกาะกลุ่มกัน นั่งอยู่โซฟาข้างๆ ชายไม่กี่คนได้จ้องไป๋ยี่เฟย ถามออกไปว่า “นายเป็นใคร? ทำไมถึงบุกมาที่ห้องพวกเรา?”

“ใช่ นายเข้ามาผิดแล้วหรือเปล่า?”