ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 471

บทที่ 471

ไอ้หน้าแผลมีดใจแข็งขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเช่นนี้ ช่างแม่งเถอะ คนของพวกเขาเยอะขนาดนี้ ยังไม่เชื่อว่าจะฆ่าไป๋ยี่เฟยคนเดียวไม่ได้!

“ผมว่า ทุกคนมาร่วมมือกัน แล้วแบ่งผลเท่ากันเป็นอย่างไร?” ไอ้หน้าแผลมีดเริ่มพูดคุยกับทุกคน

ไอ้มังกรตาเดียวไอ้ตาเดียวส่งเสียงกร้าว “ก็ดีเหมือนกัน ยังไงทุกคนก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน ไม่ใช่หรือ?”

“ผมไม่มีความเห็น” หัวโล้นเป็นคนของตระกูลเย่ และไอ้หน้าแผลมีดเป็นคนของตระกูลฉุง แต่เดิมทั้งสองตระกูลก็มีความสัมพันธ์แบบร่วมมือกัน ดังนั้นจึงไม่มีการคัดค้านใดๆหลังจากที่ไอ้หน้าแผลมีดเสนอออกมา

ชายผิวสีดำครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เขาเป็นสมาชิกของสหพันธ์ธุรกิจในเมืองหลวง แน่นอนว่าผลงานนี้เขาต้องแตกต่างจากคนของสี่ตระกูลใหญ่

ไป๋ยี่เฟยหมดความอดทน “ผมไม่มีเวลารอให้พวกคุณพูดคุยกันหรอก ถ้าอยากจะฆ่าก็มาฆ่าเลย ถ้าไม่ฆ่า งั้นก็ถึงเวลาที่เราต้องลงมือก่อนแล้ว”

“อะไรนะ?”

ทุกคนตะลึงไปเลยทีเดียว

ในเวลาต่อมา ไป๋ยี่เฟยกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ฆ่า! ไม่เหลือไว้แม้แต่คนเดียว!”

ในขณะที่คำพูดนั้นจบลง เฉินอ้าวเจียวและพวกของเขาก็รีบวิ่งเข้าไป

ในขณะนี้ พวกเขาถึงตระหนักได้ว่า อันที่จริงพวกเขาคิดผิดไปทั้งหมด

สิบเอ็ดคนพวกนี้ไม่ได้เป็นคนของตระกูลไป๋ แต่เป็นคนของไป๋ยี่เฟย

แต่พวกเขาตกใจมาก ไป๋ยี่เฟยมีทีมที่แข็งแกร่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ตอนที่ตรวจสอบในข้อมูลของเขาไม่พบเลยสักนิด!

นี่มันเป็นยังไงกันแน่?

รวมไป๋ยี่เฟยแล้ว ทั้งหมดมีสิบสองคน

พวกเขาพุ่งเข้าไปในฝูงชนราวกับวิญญาณ และกำลังเก็บเกี่ยวชีวิตของทุกคนอยู่

พวกเขาไม่มีอาวุธอยู่ในมือเลย แต่ว่าแต่ละท่านั้นร้ายกาจมาก

เฉินอ้าวเจียวเผชิญหน้ากับผู้นำของสหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวงคนเดียวโดยตรง ก็คือคนผิวคล้ำคนนั้น ดูจากสภาพในตอนนี้แล้ว คนๆนี้น่าจะแข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม เฉินอ้าวเจียวดูเหมือนจะประเมินค่าเขาสูงเกินไป

ความเร็วของคนผิวดำ เป็นเหมือนการเคลื่อนไหวช้า ในสายตาของเฉินอ้าวเจียว

เขาถือมีด ด้วยจังหวะแบ็คแฮนด์ ก็เชือดเข้าที่คอของเขา

ดวงตาของชายผิวดำเบิกกว้าง และก็ล้มลงไปที่พื้นโดยตรง

“ไก่อ่อน!” เฉินอ้าวเจียวเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยาม จากนั้นก็เริ่มเข้าไปเก็บเกี่ยวที่ท่ามกลางผู้คน

ไป๋ยี่เฟยก็เช่นเดียวกัน คว้ามีดของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างง่ายดาย ยกมีดขึ้นและตัดลง ฝ่ายตรงข้ามก็ถูกฆ่าตายแล้ว

ทั้งสิบสองคนเกือบจะเป็นเช่นเดียวกันและเก็บหัวคนได้ในระหว่างยกมีดขึ้งและตัดลงเท่านั้น

“เชี่ย! ทำไมพวกมันถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?” ไอ้หน้าแผลมีดเห็นว่าชายผิวสีดำถูกเฉินอ้าวเจียวจัดการไปในมีดเดียว และก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว

ไอ้ตาเดียวก็เริ่มรู้สึกกลัวเล็กน้อย เขาเหลือบมองไปที่ไอ้หน้าแผลมีดแล้วพูดว่า “เราสู้เขาไม่ไหว ถ้าอยู่ต่อไปเราจะต้องตายแน่นอน!”

“เราถอนตัวกันเถอะ!” ไอ้หน้าแผลมีดวิ่งไปตามทางออกของวิลล่าโดยไม่ลังเล

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้หยุดพวกเขาไว้เมื่อเห็นเช่นนี้ แต่กลับเพิ่มความเร็วในการเก็บเกี่ยวหัวคนให้ไวขึ้น

ไม่กี่นาทีต่อมา ไป๋ยี่เฟยก็ถอยออกไปข้างๆ มองไปรอบๆ และพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“อ่อนเกินไป!”

นี่ก็คือปัญหาที่ใหญ่ที่สุด

สี่ตระกูลใหญ่และสหพันธ์ธุรกิจของเมืองหลวง จะส่งคนที่อ่อนเช่นนี้มาได้อย่างไร?

ไป๋หู่ก็เดินเข้าไป หิ้วร่างของไอ้หน้าแผลมีดขึ้นมาเหมือนหิ้วไก่ตัวน้อย และเหลือบมองไปที่จงเหลียน “ไป”

ในอีกด้านหนึ่งก็เกิดสิ่งเดียวขึ้นที่ประตูทิศทางตะวันตกเช่นกัน ไอ้ตาเดียวก็ถูกสวีลั่งและจางหัวปินหยุดไว้

สวีลั่งลงมือไปทั้งสองข้าง และไอ้ตาเดียวก็เป็นลมไปโดยตรง

............

ที่ประตูวิลล่า ไป๋หู่และสวีลั่งต่างคนต่างหิ้วร่างของคนสองคนแล้วโยนพวกเขาลงบนพื้น

ไป๋ยี่เฟยเพียงแค่มองไปที่มัน และพูดว่า “ฆ่า!”

เมื่อพูดจบ ไป๋หู่ก็บีบคอของไอ้หน้าแผลมีดให้หักด้วยมือของเขา ส่วนสวีลั่งก็หยิบมีดโค้งของตัวเองออกมา และเชิ้ดปิดชีวิตไปด้วยมีด

จนถึงขณะนี้ ผู้คนเกือบร้อยคนที่มาที่นี่ เสียชีวิตไปทั้งหมด

ในทางตรงกันข้าม คนของไป๋ยี่เฟยไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด

“พวกหลิงหลิงควรกลับไปได้แล้ว และสำหรับพวกเราที่เหลือ ก็เพียงพอแล้ว ที่จะจัดการกับคนที่จะตามหลังมา”

หลังจากพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็มองไปที่จางหัวปิน “หัวปิน คุณก็กลับไปด้วยเถอะ!”

“ผมสามารถให้ข้อมูลได้ทันเวลา” จางหัวปินกล่าว เขาไม่เป็นกังฟูเลยก็จริง แต่ทางด้านการส่งข่าวให้ข้อมูลนั้นไม่มีใครเทียบได้เลย หากพวกเขาได้รับข้อมูลเร็วกว่า พวกเขาก็จะมีอันตรายที่น้อยลง

ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว “หลังจากกลับไปแล้ว การเชื่อมสายก็สามารถทำได้”

จางหัวปินอยากจะเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่าง ไป๋ยี่เฟยยกมือขึ้นขัดจังหวะเขา “พี่สะใภ้ต้องการคุณ”

เมื่อพูดจบ จางหัวปินก็หยุดพูด และสุดท้ายก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “โอเค ผมจะกลับไป”

จางหัวปินขึ้นไปนั่งบนรถคนเดียว และขับออกไปคนเดียว ส่วนคนที่เหลือก็เบียดอยู่บนรถสองสามคัน แล้วขับออกจากวิลล่าไป