ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 472

บทที่ 472

พวกไป๋ยี่เฟยก็ขับรถไปตลอดทางและกลับไปที่งานแต่งงานของเย่ฮวนอีกครั้ง

หลงหลิงหลิงได้รับบาดเจ็บมากขนาดนั้น และทรมานมากขนาดนั้น ไป๋ยี่เฟยจะปล่อยมันไปแบบง่ายๆเช่นนี้ได้อย่างไร เขาจะแก้แค้น และไปหาเย่ฮวนเพื่อแก้แค้น

คนของตระกูลเย่เป็นผู้ไปหาหลงหลิงหลิงเอง ซึ่งนั่นหมายความว่าเย่ฮวนเป็นผู้ส่งคนไปจับตัวหลงหลิงหลิง และเย่ฮวนยังบอกว่าตัวเองไม่รู้เรื่องอีก เฮ้ คิดว่าเขาเป็นคนโง่หรือเปล่า?

เมื่อมาถึงที่จอดรถ ไป๋ยี่เฟยก็ลงจากรถ ไป๋หู่และสวีลั่งก็ตามไปด้วย และคนที่เหลือก็รออยู่ที่ลานจอดรถ

ทันทีที่ไป๋ยี่เฟยเดินไปถึงที่ประตูห้องโถง เขาก็เห็นผู้คนที่ยืนอยู่หน้าประตูมองมาจากระยะไกลอย่างใจจดใจจ่อ

หลี่เสว่!

“เสว่เอ๋อ?” ไป๋ยี่เฟยแปลกใจมาก ทำไมเธอถึงมาที่นี่ได้?

หลี่เสว่ถูกจัดไปซ่อนไว้ที่อื่นแล้วไม่ใช่หรือ?

ไป๋ยี่เฟยคิดอะไรมากไม่ได้ เขาจึงเดินตามเข้าไปโดยตรง

...........

หลี่เสว่มองอยู่ที่ประตูสักพัก ก็เห็นบุคคลเป้าหมาย และเดินตรงเข้าไป

หลี่เสว่มาด้วยความรีบร้อน เพียงแค่ใส่แจ็คเก็ตและกางเกงยีนส์สบายๆ แต่เธอก็สวยมาก และไม่ว่าจะใส่ชุดอะไรก็ตามมันก็มีความน่าดึงดูดคนมากนัก

นั่งไง ทันทีที่เดินเข้าไปในห้องโถงก็ถูกชายหนุ่มคนหนึ่งหยุดไว้ และคนคนนี้ก็คือหม่าเฉิงที่อยากจะคุยกับหลิวเสี่ยวอิงก่อนหน้านี้

หม่าเฉิงรู้สึกหดหู่ใจมากในตอนแรก ทำไมคุณเย่และท่านประธานเย่ถึงรู้จักกับไป๋ยี่เฟย และหลังจากฟังบทสนทนาของพวกเขาแล้ว ตัวตนของไป๋ยี่เฟยนั้นดูเหมือนจะไม่ง่ายเลยทีเดียว

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังรู้สึกเสียใจอย่างลับๆ หลี่เสว่ก็ปรากฏตัวขึ้น

หลี่เสว่แต่งตัวธรรมดา แต่ก็ไม่สามารถปิดบังออร์ร่าที่สดใสเหมือนดั่งดอกบัวหิมะของเธอได้ และทันใดนั้นก็ดึงดูดสายตาของหม่าเฉิงไป

“คนสวย สวัสดี ผมชื่อหม่าเฉิง ผมทำงานอยู่ในร้านเสริมสวย ยินดีที่ได้รู้จักคุณ” หม่าเฉิงเดินเข้าไป โดยคิดว่าการแนะนำตัวของตัวเองเป็นอย่างลักษณะที่เหมาะสม

หลี่เสว่เพียงมองไปที่เขาอย่างจางๆ จากนั้นก็เดินไปด้านข้างเพื่อหลีกเขาไป และเดินตรงไปที่เย่ฮวน

หม่าเฉิงรู้สึกตะลึงเล็กน้อย ตอบสนองกลับมาไม่ได้เล็กน้อย เขาถูกคนสวยเมินเฉยงั้นเหรอ? นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? ไม่สนใจเขาเลยสักคน? เมื่อก่อนไม่ได้เป็นแบบนี้เลย!

หม่าเฉิงเริ่มรู้สึกสงสัยในตัวเอง

..........

งานแต่งงานสิ้นสุดลง และในห้องโถงก็ยังคงมีชีวิตชีวา เพราะทุกคนกำลังชนแก้วกันอยู่ และบางคนก็ทำความรู้จักกันอยู่ ไม่มีใครสังเกตเห็นการมาถึงของหลี่เสว่

เย่ฮวนก็ไม่ได้สังเกตเห็นเช่นกัน เขากำลังยุ่งอยู่กับการพาเฝิงเซียนเซียนไปชนแก้วแสดงความเคารพทีละโต๊ะ

แต่ด้านหลังของเย่ฮวน หลิ่วจาวเฟิงผู้เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวของเย่ฮวนเห็นหลี่เสว่

“เสว่เอ๋อ!” หลิ่วจาวเฟิงกล่าวด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นหลี่เสว่อยู่ที่นี่อีกครั้ง และได้เห็นคนที่เขาคิดถึงมานาน แต่ไม่ได้เจอหน้ามานานแล้ว

หลี่เสว่ตรงไปที่เย่ฮวน

น่าเสียดาย ที่หลิ่วจาวเฟิงก้าวไปข้างหน้า และหยุดหลี่เสว่ไว้ “เสว่เอ๋อ ทำไมคุณถึงมาที่นี่? คุณมาหาผมเหรอ?”

หลี่เสว่เงยหน้าขึ้น มองเขาอย่างเย็นชา “ออกไปให้พ้น ฉันมาหาเย่ฮวนต่างหาก”

หลิ่วจาวเฟิงผงะ “คุณมาหาเขาทำไมเหรอ?”

“มันไม่เกี่ยวกับคุณ” ท่าทีของหลี่เสว่เย็นชามาก และเธอไม่อยากจะคุยกับหลิ่วจาวเฟิงให้มาก ดังนั้นเธอจึงเดินอ้อมเขาไปหลังจากที่เธอพูดจบ