ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 531

บทที่ 531

เพราะว่าไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่มีบัตรเลื่อนขั้นคนละใบแล้ว ความน่าจะเป็นที่พวกเขาจะกลายเป็นประธานของสหพันธ์ธุรกิจก็เลยมีสูงขึ้น

ถ้าไป๋ยี่เฟยกลายเป็นประธานของสหพันธ์ธุรกิจแล้ว ถ้าอย่างนั้นการที่คนที่อยู่เบื้องหลังคิดที่จะใช้ไป๋ยี่เฟย ล่อไป๋หยุนเผิงออกมาแล้วฆ่าทิ้ง แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ละแวกเมืองหลวงเต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามของสหพันธ์ธุรกิจ ไม่มีใครกล้าไปยั่วยุมันอย่างโจ่งแจ้งแน่นอน

ถ้าอย่างนั้น ก่อนที่ผลจะออกมา ตอนนี้เท่านั้น เป็นโอกาสสุดท้ายที่จะจับไป๋ยี่เฟย

ก่อนหน้านี้ก็ไล่ตามไป๋ยี่เฟยไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่ไม่ได้ฆ่าไป๋ยี่เฟยทิ้ง ดังนั้น โอกาสครั้งสุดท้ายนี้ อีกฝั่งจะต้องส่งคนที่สามารถลงมือฆ่าเขาให้ตายได้มาอย่างแน่นอน

แน่นอนว่า ไม่มีใครที่เผยไม้ตายของตัวเองออกมาตั้งแต่แรกหรอก ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ก่อนจะทำอะไรต้องมีการลองผิดลองถูกเสียก่อน

ในตอนนั้น ไป๋ยี่เฟยกับหวังโหลวคิดวิเคราะห์อยู่สักพัก“คนที่อยู่บนเรือมีจำนวนน้อยมากที่มีปัญหา ถ้าอย่างนั้นมีความเป็นไปได้สูงว่าจะมาจากทางทะเล”

“แต่ว่าคนที่อยู่บนเรือก็ชะล่าใจไม่ได้ ก็ต้องคอยระมัดระวังอยู่ตลอดเวลาเหมือนกัน”

หลังจากที่หลี่เสว่ได้ฟังการวิเคราะห์ของพวกเขาแล้ว ก็รู้ว่าไม่ว่าจะอยู่บนเรือหรือว่าบนทะเลก็ไม่ปลอดภัยทั้งนั้น ดังนั้นต้องเตรียมการด้านความปลอดภัยให้ครบครัน

ก่อนที่คนพวกนี้จะมา ไป๋หู่ก็ทำการเตรียมการเรียบร้อยแล้ว แถมลงทะเลก็เตรียมอุปกรณ์ในการดำน้ำเรียบร้อยแล้วด้วย

ด้วยเหตุนี้ หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยกระโจนลงทะเล ไป๋หู่ก็เดินเข้าไป ใส่อุปกรณ์ดำน้ำให้กับไป๋ยี่เฟยอย่างดี จากนั้นก็ส่งเขาที่ไม่ชำนาญด้านการว่ายน้ำจากเรือกู้ชีพฉุกเฉินเข้าไปในเรือสำราญ

จากนั้นก็จงใจวางไฟฉายไว้ตรงทางเข้า ใช้แสงสว่างอ่อนๆดึงดูดความสนใจของอีกฝั่ง จงใจดึงดูดอีกฝั่งมา

หลังจากที่ทั้งสี่คนนั้นเห็นแสงสว่างก็รู้ตำแหน่งของไป๋ยี่เฟยทันที แต่เพราะว่าแสงที่กระพริบๆอยู่นั้น ทำให้พวกเขาถอยไปทันที

แต่เนื่องจากใกล้จะทำภารกิจเสร็จแล้ว มีแต่ต้องเดินหน้าต่อไปเท่านั้น ในขณะเดียวกันก็เตรียมความพร้อมที่จะต่อสู้อยู่ตลอดเวลาด้วยเช่นกัน

แต่สุดท้ายก็สู้พวกไป๋ยี่เฟยสามคนที่ล้อมอยู่ตรงทางเข้าไม่ได้

ไป๋ยี่เฟยจัดการไปหนึ่งคน ไป๋หู่กับสวีลั่งจัดการกับคนที่เหลืออีกสามคน

ในขณะนี้เอง ข้างบนก็มีคนลงมาอีกสิบคน

ด้านใต้น้ำ พวกเขาล้อมรอบเอาไว้แล้ว และเตรียมตัวพร้อมไว้ก่อนแล้ว คนพวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาเลยสักนิด ดังนั้นไป๋หู่จึงพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ“ที่นี่มีผมคนเดียวก็พอแล้ว”

สวีลั่งเชื่อในพละกำลังของไป๋หู่“ถ้าอย่างนั้นผมขึ้นไปข้างแล้วกัน”

ไป๋ยี่เฟยยิ้มๆอย่างมั่นใจ“ไปเถอะ นานแล้วที่ไม่ได้ออกแรงลงไม้ลงมือแบบนี้ ว่าจะผ่อนคลายกล้ามเนื้อกับกระดูกสักหน่อย”

ทั้งสามคนมองตากันพร้อมกับยิ้มๆ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ต้องพูดก็รู้กันดี

บนเรือ

ตอนที่มีคนตะโกนออกมา ไป๋ยี่เฟยก็พาหลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อไปซ่อนเอาไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นคนพวกนี้ไม่มีทางรู้ว่ามีสองคนนี้อยู่ด้วยอย่างแน่นอน ตอนนี้พวกเธอปลอดภัยแล้ว

ส่วนพวกของเย่ฮวน ทั้งหมดก็ถูกคนร้ายควบคุมตัวอยู่ที่ดาดฟ้า ตอนนี้กำลังนั่งกุมหัวอยู่ที่พื้น

ตอนที่มีเสียงร้องดังขึ้นมา เฝิงเซียนเซียนก็กำลังพักผ่อนอยู่ในเรือ ก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็น บวกเข้ากับสถานะของเย่ฮวน เธอจึงไม่กลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรอยู่แล้ว ดังนั้นจึงเดินออกมาดูให้แน่ชัดอย่างใจกล้า

ตอนที่เธอเดินมาถึงทางออกของดาดฟ้า ก็อึ้งตะลึงไปทันที

เพราะว่าเธอเห็นเย่ฮวน เย่ฮวนกำลังนั่งยองอยู่ที่พื้น แล้วก็ถัดไปไม่ไกลก็มีพวกคนชุดดำถืออาวุธปืนอยู่ด้วย

เฝิงเซียนเซียนตกใจสุดๆ

ตอนที่เธอกำลังจะเดินกลับไปนั้น เธอเห็นคนพวกนั้นกำลังหาไป๋ยี่เฟย ทำให้เธอหยุดฝีเท้าลงอย่างทันที จากนั้นเธอก็เห็นไป๋ยี่เฟยกำลังถูกคนพวกนั้นจับตัว

พอเห็นภาพตรงหน้านี้ เฝิงเซียนเซียนก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที“สมควรถูกจับ！”

เฝิงเซียนเซียนก็ไม่ได้รู้สึกกลัวเหมือนกับก่อนหน้านี้แล้ว ถึงขนาดที่อยากจะหัวเราะออกมาด้วยซ้ำ

ในขณะนี้เอง หนึ่งในคนร้ายหันมาเห็นเฝิงเซียนเซียนเข้าพอดี

เฝิงเซียนเซียนถลึงสองตาโต สูดหายใจเข้าหนึ่งที ในใจตื่นตระหนกขึ้นมา ก่อนจะหันตัววิ่งหนีไปทันที

คนร้ายคนนั้นเห็นแล้วก็หัวเราะออกมา ราวกับว่าเห็นอะไรที่มันน่าขำ ก่อนที่จะดึงตัวคนร้ายอีกคนมา แล้วพูดกระซิบเบาๆไปสองสามประโยค คนคนนั้นก็ขำออกมาทันที

ในขณะนี้เอง คนที่เป็นหัวหน้ากำลังเตรียมการให้คนอื่นๆลงไปจับตัวไป๋ยี่เฟยต่อ

คนร้ายสองคนนี้จึงฉวยโอกาสเดินเข้าไปในโกดังเรือ

เย่ฮวนนั่งยองอยู่ที่พื้น ความเป็นจริงแล้วกำลังหาเบาะแสของเฝิงเซียนเซียนอยู่ หลังจากมองไปรอบๆแล้ว ไม่เห็นวี่แววของเธอ เย่ฮวนก็นึกว่าเธอกำลังหลบซ่อนอยู่ในห้องพัก

คิดๆดูแล้วก็ใช่ ข้างนอกมีเสียงดังขนาดนี้ เธอน่าจะได้ยิน แล้วก็รู้ว่าสถานการณ์มันไม่ธรรมดาแล้ว คงไม่โง่โผล่ออกมาง่ายๆแน่นอน

ที่เย่ฮวนไม่รู้ก็คือ เฝิงเซียนเซียนออกมาเรียบร้อยแล้ว แถมยังถูกคนร้ายเห็นแล้วด้วย ต่อมาเธออาจจะต้องเจอกับอะไรที่ไม่คาดคิดอย่างแน่นอน

เฝิงเซียนเซียนเห็นแบบนี้ ก็อึ้งตะลึง แล้วก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวและสิ้นหวังหมดหนทางขึ้นไปอีก

“ไม่……ไม่ได้นะ……”เฝิงเซียนเซียนถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัว พยายามออกมาให้ห่างจากคนพวกนี้

คนร้ายคนหนึ่งรู้สึกพออกพอใจกับท่าทีของพวกสวี่ชางอย่างมาก“ดีมาก รู้งานดีนี่”

“วางใจได้ พวกเราแค่รู้สึกเบื่อเท่านั้น อยากจะหาอะไรสนุกๆทำสักหน่อย พอพวกเราจากไปอย่างสำราญใจแล้ว ขอแค่พวกแกรู้งาน พวกเราก็จะไม่ไปยุ่งกับชีวิตของพวกแกแน่นอน”

คนร้ายอีกคนวางกระบองที่อยู่ในมือลง ดึงเฝิงเซียนเซียนที่อยู่ที่พื้นขึ้นมา จากนั้นก็ใช้สองมือโอบเอวของเฝิงเซียนเซียนไว้ วางเธอลงที่โต๊ะที่อยู่ข้างๆ

เฝิงเซียนเซียนขัดขืนอย่างรุนแรง“อา……อย่านะ！ปล่อยฉัน！”

“ช่วยฉันด้วย……อย่านะ……ฉันเป็นผู้หญิงของเย่ฮวน ถ้าพวกแกปล่อยฉัน อยากได้อะไรก็ได้ทั้งนั้น！”เฝิงเซียนเซียนพูดขึ้นมาด้วยความตื่นตกใจ ไม่ว่าจะเป็นข้อต่อรองอะไรก็ได้หมด ขอแค่ปล่อยเธอไปก็พอ

จากนั้นคนร้ายสองคนก็หาอะไรสนุกๆแก้เซ็งทำ ไม่แยแสกับคำพูดของเฝิงเซียนเซียนเลยแม้แต่น้อย หนึ่งในนั้นยังพูดขึ้นมาอย่างโหดเหี้ยมอีกด้วย“อย่ามาพล่ามอะไรไร้สาระกับฉันนะ！”

“พวกฉันไม่สนเงินทอง สนแต่ความสนุก ถ้ารู้งานก็หยุดร้องแหกปากได้แล้ว！”

“เอ้ย อย่าสิ ให้ร้องออกมาสิถึงจะยิ่งสนุก！”

“เหอะๆ……ที่นายพูดมันก็ถูกว่ะ……”

ทั้งสองคนพูดๆขำๆพลางล้อมซ้ายล้อมขวาเฝิงเซียนเซียน ในขณะเดียวกันก็ยื่นมือไปกระชากกระโปรงของเฝิงเซียนเซียน

“แขวก……”

กระโปรงถูกดึงจนเป็นรูใหญ่ ข้างในเผยให้เห็นถึงสองขาสีขาวนวล

ภาพภาพนี้เล่นเอาคนร้ายทั้งสองคนตาลุกวาว สีหน้าสับปลับขึ้นมาทันที“สาวน้อย โอ๋ๆ เดี๋ยวจะทำให้เธอรู้สึกดีสุดๆไปเลย ฮ่าๆ……”

เฝิงเซียนเซียนกุมกระโปรงของตัวเองอย่างสุดชีวิต ส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง พูดขึ้นอย่างกล้ำกลืน“อย่านะ……ฮือๆ……ขอร้องพวกแกล่ะ……”

ความเมินเฉยไม่สนใจของพวกสวี่ชางและมือที่ของไอ้พวกคนร้ายที่กำลังลูบคลำอยู่ที่เรือนร่างของเธอ ทำให้เฝิงเซียนเซียนรู้สึกสิ้นหวังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ถ้าเธอถูกทั้งสองคนนี้กระทำชำเรา เย่ฮวนจะต้องไม่อยากได้เธอแล้วแน่ๆ ตระกูลเย่ไม่มีทางเอาสะใภ้ที่ไม่บริสุทธิ์แล้วแน่นอน ในตอนนี้ เฝิงเซียนเซียนหมดสิ้นแล้วซึ่งความหวัง

ถึงขนาดที่ เธอคิดอยากจะตายๆไปให้รู้แล้วรู้รอด！