ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 532

บทที่ 532

ในเวลานี้เอง ไป๋ยี่เฟยก็มาถึง！

ไป๋ยี่เฟยตามมาพร้อมกับสวีลั่ง สวีลั่งไปจัดการคนพวกนั้นบนดาดฟ้า ตอนแรกเขาก็ต้องไปเหมือนกัน แต่บังเอิญเห็นคนร้ายสองคนที่เข้ามาพอดี

เพื่อที่จะป้องกันเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ไป๋ยี่เฟยจึงตามเข้ามาด้วย แล้วมาเห็นภาพที่คนพวกนี้กำลังจะขืนใจเฝิงเซียนเซียนเข้าพอดี

แม้ว่าไป๋ยี่เฟยจะมีความแค้นกับเฝิงเซียนเซียน แต่ถึงยังไงเขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง แน่นอนว่าไม่มีทางเห็นผู้หญิงถูกกลั่นแกล้งรังแกแล้วจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอย่างแน่นอน ดังนั้น เขาจึงเริ่มลงมือ

คนร้ายทั้งสองคนกำลังลวนลามเฝิงเซียนเซียนอยู่ คนหนึ่งรั้งขาของเฝิงเซียนเซียนเอาไว้ ส่วนอีกคนกำลังเตรียมที่จะถอดกางเกง

ในขณะนี้เอง จู่ๆไป๋ยี่เฟยก็ปรากฏตัวขึ้นมาข้างหลังพวกเขา จากนั้นก็ใช้หนึ่งมือกดตรงไหล่ของคนร้ายหนึ่งในนั้นเอาไว้ ส่วนอีกมือกดที่หัว

จากนั้นก็ออกแรงบิด

“แกร็ก”

คอของชายคนนั้นถูกไป๋ยี่เฟยหักเลยทันที

เขายังไม่ได้ตอบสนองกลับมา ถลึงสองตาโต ล้มลงไปที่พื้น ตายไปเรียบร้อยแล้ว

ส่วนอีกคนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ จากนั้นก็รีบหยิบกระบองขึ้นมาจากพื้น ฟาดไปอย่างแรง

ไป๋ยี่เฟยเตรียมป้องกันไว้ก่อนแล้ว ยกมือขึ้นจับไม่กระบองของคนนั้นเอาไว้ จากนั้นก็บิดมือ มือของอีกฝ่ายบิดไปข้างหลังตามไม้กระบองทันที

“อ๊าก！”

คนคนนั้นร้องโอดโอยออกมา ไม่รอให้เขาได้เคลื่อนไหว ไป๋ยี่เฟยก็เข้ามา จัดการเหมือนกับเมื่อตะกี้ กดหัวของเขาไว้ แล้วก็บิดอย่างแรง

เสียง“แกร็ก”ดังขึ้นมาอีกหนึ่งครั้ง คอหักไปเรียบร้อย

ทั้งสองคนถูกไป๋ยี่เฟยหักคอไปจนหมด ขาดอากาศหายใจตาย

พวกของสวี่ชางเห็นแบบนี้ ก็ตกใจอยู่ไม่น้อย

เฝิงเซียนเซียนนั่งฟุบลงไปที่พื้น มองพวกคนร้ายสองคนที่นอนตายอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าซีดขาว สั่นไปหมดทั้งตัว

ในเวลานี้เอง เฝิงเซียนเซียนมองไป๋ยี่เฟยด้วยสีหน้าซับซ้อน เธอคิดไม่ถึง ว่าคนที่ช่วยชีวิตตัวเองจะเป็นไป๋ยี่เฟย！

ในตอนแรกเธอหมดความหวังแล้ว คิดถึงเรื่องตายแล้วด้วย

แต่ว่า มีคนปรากฏตัวออกมา แล้วช่วยชีวิตเธอ คนคนนี้ ก็คือไป๋ยี่เฟย！

เฝิงเซียนเซียนคิดที่จะพูดขอบคุณด้วยความสั่นกระส่าย แต่น่าเสียดายเนื่องจากเหตุการณ์เมื่อตะกี้นี้ มันน่ากลัวจนเกินไป ตอนนี้เธอเปิดปากพูดอะไรไม่ออก

ไป๋ยี่เฟยจ้องมองเฝิงเถียนเถียนด้วยสายตาเย็นชา รู้ว่าเธอคิดจะพูดอะไร จึงพูดออกมาอย่างเย็นชา“ไม่ต้องขอบคุณผม ก็แค่ทำตามใจเท่านั้น”

เขาไม่ใช่คนดี แต่คุณธรรมพื้นฐานเขาก็พอจะมีอยู่บ้าง

พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็หันเดินจากห้องโถงไป

เฝิงเซียนเซียนกลับยืนอึ้งอยู่ที่เดิม ไม่ใช่แค่คำพูดของไป๋ยี่เฟย แต่เพราะว่าเธอนึกถึงตอนที่ไป๋ยี่เฟยฆ่าคนร้ายสองคนเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้

ในความคิดของเฝิงเซียนเซียน ไป๋ยี่เฟยเป็นแค่คนธรรมดาๆเท่านั้น เรื่องศิลปะการต่อสู้ ไม่ใช่ประเภทที่เก่งกาจมากมายอะไร

วันนี้ เฝิงเซียนเซียนถึงได้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้วว่า ไป๋ยี่เฟยแข็งแกร่งมากขนาดไหน！

เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงเมื่อก่อนตอนที่เธอให้คนแกล้งทำเป็นตกลงไปในน้ำจากนั้นก็ฉวยโอกาสฆ่าไป๋ยี่เฟย พอตระหนักขึ้นมาได้ เฝิงเซียนเซียนก็เริ่มสั่น ตนเองในตอนนั้น มันช่างโง่เขลาสิ้นดี！

ถ้าไป๋ยี่เฟยรู้ว่าเป็นตัวเองล่ะก็ แสดงว่า……

ที่เธอไม่รู้ก็คือ ไป๋ยี่เฟยรู้ว่าเป็นเธอแล้ว แถมเตือนเย่ฮวนไปแล้วด้วย ให้เขาดูเฝิงเซียนเซียนเอาไว้ให้ดีๆ

ในเวลานี้ สวี่ชางเดินเข้ามาพร้อมกับรปภ.ที่ล้อมรอบตัวเขาอยู่ พยุงเฝิงเซียนเซียนขึ้นมาอย่างสุภาพ พร้อมกับพูดยิ้มๆ“คุณเฝิงตกใจแย่แล้ว จริงๆแล้วเมื่อตะกี้พวกเราจงใจให้มันเป็นแบบนี้ เพื่อที่จะทำให้อีกฝั่งลดการระมัดระวังตัวลง จากนั้นก็อาศัยโอกาสที่ไม่ทันได้ตั้งตัวลงมือจัดการ”

“เห้อ ใครจะไปรู้พวกเราช้าไปหนึ่งก้าว แต่ผลลัพธ์ออกมาดีก็ดีแล้ว”

เฝิงเซียนเซียนได้ฟังแบบนั้นก็รู้สึกกระอักกระอ่วน จงใจหรือว่าเรื่องจริง เธอยังดูไม่ออกอีกเหรอ?

……

ค่ำคืนมืดมิดที่เงียบสงัด ท้องทะเลที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา เรือสำราญที่โดดเดี่ยวไร้ซึ่งความช่วยเหลือ

เหล่าบรรดาผู้คนล้วนแต่นั่งยองอยู่บนดาดฟ้าอย่างเชื่อฟัง รออยู่อย่างเงียบสงบ

จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นมาทำลายความเงียบสงบ

“ชิ้ว！”