ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 533

บทที่ 533

สวีลั่งนึกว่าพวกมันจะกล้ามากพอ แต่ความจริงแล้ว ไม่มีใครกล้าไปหยิบปืนเลยสักคน

ในเวลาไม่กี่วินาทีนี้ คนร้ายก็ตระหนักได้ว่าพวกมันสู้สวีลั่งไม่ได้ ดังนั้นปืนที่ตกลงบนพื้นกระบอกนั้น จึงกลายเป็นอาวุธที่ดีที่สุดของพวกมัน

หนึ่งในคนร้ายก้มลงเก็บปืนกระบอกนั้น แต่เพิ่งจะได้แตะกระบอกปืน จู่ๆไป๋ยี่เฟยก็ปรากฏตัวขึ้นมาก่อน จัดการหักคอของคนคนนั้นทันที

ไป๋ยี่เฟยรีบเก็บปืนที่อยู่บนพื้นขึ้นมา ลั่นไก ยิงออกไป

“ปังๆ！”

สองคนที่พุ่งเข้ามากะจะโจมตีไป๋ยี่เฟยถูกยิงล้มลงที่พื้น

พอเห็นแบบนี้แล้ว คนร้ายที่เหลือต่างก็ไม่กล้าเข้ามา นี่มันเป็นความต่างกันระหว่างคนมีปืนกับคนไม่มีปืน

ชายที่เป็นหัวหน้าของพวกมันเห็นสถานการณ์แบบนี้ ก็รีบหยิบปืนของตัวเองมาเล็งไปที่ไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยก็เล็งไปที่เขา

ทั้งสองเผชิญหน้าซึ่งกันและกัน ไม่มีใครเริ่มยิงก่อน

ในขณะนี้เอง สวีลั่งก็พลิกกลับขึ้นมาบนเรือ ยืนอยู่ข้างหลังไป๋ยี่เฟย

หลังจากที่ชายคนนั้นเห็นไป๋ยี่เฟยสีหน้าก็ตื่นตกใจ“แก……แกขึ้นมาบนเรือได้ยังไง?”

เมื่อตะกี้ทุกคนต่างก็เห็นไป๋ยี่เฟยกระโดดลงทะเลกันหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาไม่มีทางส่งคนลงไปหาแน่นอน

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ตอบ แต่ฉวยโอกาสตอนที่เขากำลังตกใจอยู่นั้น ยิงปืนใส่คนร้ายสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขา หลังจากยิงไปสองคนแล้ว บนเรือก็เหลืออยู่แค่ชายคนนั้นเดียวที่กำลังถือปืนอยู่

ชายคนนั้นได้ยินเสียงก็กำปืนในมือของตัวเองไว้แน่น เหมือนกับกำลังจะยิงปืน

ไป๋ยี่เฟยก็เล็งไปที่เขาอย่างรวดเร็ว พูดขึ้นอย่างไม่รีบไม่ร้อน“จะยิงพร้อมกันไหม? วัดกันหน่อยว่าใครยิงเร็วกว่า?”

ชายคนนั้นได้ยิน ก็จ้องเขม็งไป๋ยี่เฟยด้วยสายตาเหี้ยมโหด“ไป๋ยี่เฟย แกอย่าเพิ่งได้ใจเร็วเกินไป！”

“แล้วไง?”ไป๋ยี่เฟยยกไหล่อย่างไม่สนใจ“จะยิงไหม?”

ชายคนนั้นจ้องเขม็งด้วยความโกรธ สายตาเต็มไปด้วยความมืดมน

ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ“เมื่อตะกี้ฉันยิงไปแล้วสี่นัด น่าจะเหลือกระสุนอยู่อีกหนึ่งนัด ส่วนปืนของแกยังเหลืออีกสามนัด โอกาสชนะของแกสูงกว่าฉันอีกนะ”

ชายคนนั้นได้ฟังแล้วก็กัดฟันกรอดๆพร้อมกับพูดขึ้น“ถ้าอย่างนั้นก็มาสิ！”

ในเวลานี้เอง ท่ามกลางกลุ่มคนก็มีชายชราคนหนึ่งยืนขึ้นมา แค่หันไปก็เห็นเขาแล้ว

ชายชราอายุน่าจะประมาณหกสิบกว่าๆ รอยย่นเต็มหน้า ผมขาว แต่พอยืนขึ้นมาแล้วกลับไม่ได้หลังแอ่นหลังโก่งเหมือนกับคนแก่ทั่วๆไป เขายืนตรงมาก

“ไม่แปลกที่ส่งคนมาเยอะขนาดนั้นยังฆ่าแกไม่ได้ มีฝีมือจริงๆ”ชายชราเดินมายังไป๋ยี่เฟยทีละก้าวๆ

ตอนที่ทุกคนกำลังตัวสั่นอยู่นั้น จู่ๆชายชราคนนี้ก็โผล่ขึ้นมา ช่างน่าแปลกจริงๆ

ไป๋ยี่เฟยกับสวีลั่งรีบตอบสนองทันที แต่ชายชราเร็วจนน่าแปลกใจ ไม่ทันได้ตั้งตัวก็มายืนอยู่ตรงหน้าของพวกเขาทั้งสองแล้ว

สวีลั่งชักมีดออกมา เสียดายที่เพิ่งจะพุ่งเข้าไป ก็ถูกเตะกระเด็นออกไปก่อนแล้ว

“ปึ้ง！”

สวีลั่งชนเข้ากับระเบียง ตอนที่จะตกลง กระอักเลือดออกมา

ขณะที่ไป๋ยี่เฟยรู้สึกตกใจอยู่นั้นก็หันปืนไปอย่างรวดเร็ว เล็งไปที่ชายชราคนนั้น

ชายชราลงมืออย่างรวดเร็ว จับกระบอกปืนเอาไว้ ดันกระบอกปืนเล็งขึ้นฟ้า

“ปัง！”

ไป๋ยี่เฟยยิงปืนออกไปหนึ่งนัด แต่กลับยิงขึ้นไปบนฟ้า

ไม่รอให้ไป๋ยี่เฟยได้เคลื่อนไหว ก็รู้สึกถึงแรงโจมตีที่รุนแรง ต่อมา ก็กระเด็นลอยออกไปเหมือนกับสวีลั่ง

ชนเข้ากับระเบียง

ดีอยู่แค่อย่างเดียวก็คือ ไป๋ยี่เฟยไม่ได้กระอักเลือดออกมา

คนที่อยู่บนดาดฟ้าพอเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ก็ไม่ได้ตอบสนองอะไรกลับมาแม้แต่น้อย

พอได้สติกลับมาแล้ว ชายชราก็ควบคุมทุกคนไว้หมดแล้ว กลายเป็นคนควบคุมบงการไปแล้ว

ไป๋ยี่เฟยกัดฟัน คิดที่จะลุกขึ้นมา จู่ๆหน้าผากกลับถูกปากกระบอกปืนมาจ่อเอาไว้ เขาไม่กล้าขยับทันที

ชายคนนั้นเห็นแบบนี้ก็สบถหึออกมา ก่อนจะเตะไปหนึ่งที“แม่ง！กล้ามาเล่นกับฉัน！”

ไป๋ยี่เฟยนั่งลงไปที่พื้นอีกครั้ง อ้าปากยิงฟันด้วยความเจ็บปวด