ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 538

บทที่ 538

ต้องยกตำแหน่งท่านประธานสหพันธ์ธุรกิจให้กับไป๋ยี่เฟย ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ต่อให้คนที่ถูกช่วยไว้คนนั้นจะเป็นเย่ฮวนเอง ก็ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน！

เย่ฮวนยังต้องแก้แค้นอยู่ การที่เป็นประธานของสหพันธ์ธุรกิจสามารถนำประโยชน์มาให้กับเขามากมาย ในขณะเดียวกันก็เป็นหลักประกันมากมายให้กับเขาด้วยเช่นกัน พวกคนที่คิดจะต่อกรกับเย่ฮวน ใครยังกล้าลงมือกับเขาอีก?

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังสามารถหยิบยืมอำนาจนี้มาช่วยเย่เจี่ยได้อีกด้วย ทำให้เย่เจี่ยกลายเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลเย่ ถึงตอนนั้น เรื่องตระกูลของเขาก็จะคิดหาวิธีการอื่น

ไป๋ยี่เฟย โบกๆมือ พร้อมกับพูดยิ้มๆ“เอาล่ะ ล้อเล่นเท่านั้นเอง ไม่ต้องสนหรอก ที่ช่วยชีวิตเธอก็ถือโอกาสไปช่วยเท่านั้นไม่ได้ลำบากอะไร”

เย่ฮวนนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดขึ้นอย่างจริงจัง“ไม่ว่ายังไง คุณช่วยชีวิตเซียนเซียนแล้ว ผมก็ต้องขอบคุณคุณอยู่ดี แล้วก็ได้ทำให้ผมได้รู้จักคุณใหม่ด้วย”

“ผมคิดว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องในสมัยก่อนพวกเราก็อาจจะกลายเป็นเพื่อนกันแล้วก็ได้”ตอนที่พูดประโยคนี้ เย่ฮวนมีความคิดแบบนี้จริงๆ คงขนาดที่ว่ารู้สึกเสียดายอยู่นิดๆ

“เป็นไปไม่ได้แล้ว”ไป๋ยี่เฟยพูดตอบกลับไปอย่างนิ่งๆ

เย่ฮวนแทบสำลัก สุดท้ายก็เพียงแค่พูดว่า“ประธานสหพันธ์ธุรกิจในครั้งนี้ เป็นของผมเท่านั้น ผมไม่มีทางให้คุณแน่นอน”

พูดจบ เย่ฮวนก็หันเดินจากไป

เฝิงเซียนเซียนยืนอยู่ข้างหลังของเย่ฮวนมาโดยตลอด ดูเหมือนเธอยังคงมีท่าทางยโสอยู่เหมือนเดิม แม้ว่าไป๋ยี่เฟยจะช่วยเธอเอาไว้ ท่าทีของเธอก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย

ไป๋ยี่เฟยมองเธอหนึ่งทีอย่างไม่สนใจ จากนั้นก็หันสายตากลับมา มองเงาหลังของเย่ฮวน พร้อมกับพูดขึ้นเบาๆหนึ่งประโยค“ผมเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน”

จริงๆแล้วที่พูดประโยคนี้ ก็เพื่อให้กำลังใจตัวเองเท่านั้น

ในความเป็นจริงแล้ว ไป๋ยี่เฟยก็รู้ ว่าวันนี้โอกาสชนะของเขาถือว่าไม่สูงเลย

ควรจะบอกว่า คนที่อยู่ที่นี่ต่างก็รู้กันหมดว่า โอกาสชนะของเขาแทบจะไม่มีเลยด้วยซ้ำ

เก้าโมงตรง พิธีเลือกตั้งก็เริ่มต้นขึ้น

สวี่ชางสวมชุดสูทยืนอยู่บนเวทีพิธีกร จากนั้นก็หยิบไมโครโฟน พูดกฎกติกาของการเลือกตั้งในวันนี้

“สวัสดีครับทุกท่าน ยินดีต้อนรับทุกท่านที่มาที่นี่ เพื่อมาเป็นพยานให้กับท่านประธานสหพันธ์ธุรกิจคนใหม่ของเป่ยไห่ของพวกเรา”

“ก่อนอื่น พวกเราจะเข้าสู่การเลือกตั้งครั้งสุดท้ายกันแล้วนะครับ”

“ถ้าอย่างนั้น ขอให้พวกเราทุกคนแสดงความยินดีให้กับทั้งสามท่านที่ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาจากครั้งที่แล้ว แบ่งเป็นเย่ฮวนจากเย่ซื่อกรุ๊ป ไป๋ยี่เฟยจากคริสตัลกรุ๊ป และหลี่เสว่จากฝูรุ่ยจิวเวลรี่ครับ”

พูดจบ ก็มีเสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่วห้องโถง

จริงๆแล้วเสียงปรบมือนี้ก็ไม่ได้ออกมาจากใจจริงของทุกคน ถึงยังไงก็เป็นพวกที่มาเพื่อตำแหน่งประธานสหพันธ์ธุรกิจกันทั้งนั้น ใครจะไปรู้ว่าสุดท้ายแล้วสหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวงจะทำแบบนี้ ควักเงินซื้อโควตา แล้วยังทำแบบโจ่งแจ้งขนาดนี้อีก แล้วก็ไม่มีใครแล้วด้วย

พอเสียงปรบมือสิ้นสุดลง สวี่ชางก็พูดขึ้นต่อ“การเลือกตั้งครั้งสุดท้ายนั้น ได้ผ่านการประเมินการโหวตจากหลายๆฝ่าย”

“ในส่วนแรกมาจากทุกคนที่อยู่ที่นี่ โหวตคนที่ตัวเองรู้สึกว่าเหมาะสม ในมือของแต่ละคนโหวตได้แค่คนละหนึ่งโหวต”

“ส่วนที่สองก็คือตัวผมเอง การได้เป็นตัวแทนของสหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวง มีสิทธิ์โหวตได้หนึ่งร้อยโหวต ผมก็จะโหวตให้หนึ่งคนในนี้เช่นกัน”

“ส่วนสุดท้าย ก็คือทั้งสามท่านจากสี่ตระกูลยักษ์ใหญ่ พวกเขาแต่ละคนก็มีสิทธิ์โหวตหนึ่งร้อยโหวตเช่นเดียวกัน จะเลือกหนึ่งคนที่เหมาะสมมาเพื่อทำการโหวต”

“สามส่วนทั้งหมดรวมกันแล้วเท่ากับแปดร้อยโหวต ผู้ที่ได้รับผลโหวตมากที่สุด ก็จะกลายเป็นประธานสหพันธ์ธุรกิจเป่ยไห่คนใหม่”

“เอาล่ะ ตอนนี้ การโหวตเริ่มได้”

พูดจบ ในห้องโถงก็ครึกครื้นขึ้นมาทันที

“โหวตให้ใครเหรอ?”

“ต้องถามอีกเหรอ? แน่นอนว่าเย่ฮวนอยู่แล้ว！”

“ผมรู้สึกว่าไป๋ยี่เฟยก็ได้นะ”

“ไป๋ยี่เฟยปฏิเสธการสนับสนุนจากไป๋หยุนเผิงแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“ไป๋ยี่เฟยปฏิเสธก็เป็นเรื่องของไป๋ยี่เฟย ไป๋หยุนเผิงจะโหวตให้ใครมันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเขา”

“มีเหตุผล！”

“ส่วนผมน่ะเหรอ โหวตให้คุณหลี่คนสวย”

“ผมก็โหวตให้คนสวยเหมือนกัน”

“ใช่ ถึงยังไงผลโหวตของพวกเราไม่มีผลมากมายอยู่แล้ว หลักๆคือผลโหวตของทั้งสี่ท่านข้างบนเวทีนู้น”

“ใช่แล้ว……”

ไป๋ยี่เฟยรู้สึกว่าน่าเบื่อ ก็เลยหันไปพูดกับหลี่เสว่“ผมไปห้องน้ำสักประเดี๋ยวนะ”

หลังจากเดินมาถึงห้องน้ำ ไป๋ยี่เฟยก็หยิบมือถือออกมา ตอนนี้มุ่งตรงไปที่ท่าเรือแล้ว อีกประมาณสองสามชั่วโมงก็จะเข้าฝั่ง ดังนั้นมือถือจึงเริ่มมีสัญญาณแล้ว

ไป๋ยี่เฟยโทรไปหาเฉินอ้าวเจียวอย่างทันที ให้เขาพาคนมาเตรียมพร้อมที่ท่าเรือ

ไป๋ยี่เฟยรู้สึกว่าเรื่องมันไม่น่าจะจบลงง่ายๆแบบนี้แน่ๆ ในเมื่อคุณชายสามของตระกูลหลินเปิดเผยออกมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นเพื่อตัวเองแล้ว จะต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับอย่างแน่นอน

วิธีที่จะเก็บความลับที่ดีที่สุด ก็คือการฆ่าปิดปาก

ไป๋ยี่เฟยไม่เป็นห่วงตัวเอง แต่เป็นห่วงหลี่เสว่

ดังนั้นไป๋ยี่เฟยจึงโทรไปหาหลิวเสี่ยวอิงอีกครั้ง“ฮาโหล?”

“โอ้ น่าแปลก ขาดการติดต่อไปตั้งหลายวัน ยังจำฉันได้อีกเหรอ?”น้ำเสียงเยาะเย้ยขี้เล่นของหลิวเสี่ยวอิงดังขึ้นมาจากในสาย

ไป๋ยี่เฟยไม่มีอารมณ์ไปเล่นกับเธอ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม“คุณพาคนมาสักสองสามคน เตรียมอุปกรณ์ช่วยฉุกเฉินให้พร้อม แล้วก็ขับรถพยาบาลมารอผมที่ท่าเรือ”

“เกิดเรื่อง? คุณได้รับบาดเจ็บ?”หลิวเสี่ยวอิงจริงจังขึ้นมาทันที

ไป๋ยี่เฟยตอบกลับไปอย่างนิ่งๆ“เปล่า ป้องกันไว้เผื่อเกิดอะไรขึ้น”

หลิวเสี่ยวอิงถอนหายใจออกมา“ได้ ฉันเข้าใจแล้ว”

“อื้อ”

ไป๋ยี่เฟยกำลังจะวางสาย หลิวเสี่ยวอิงก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาอีก“เดี๋ยวก่อน เสว่เอ๋อไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“ไม่ได้เป็นอะไร”ไป๋ยี่เฟยตอบกลับไป

หลิวเสี่ยวอิงนิ่งเงียบไปสักแป๊บ“อ๋อ เอ่อ ป้ารองของฉัน……”

“มีคนมาแล้ว คุณไปเตรียมตัวเถอะ！”ไป๋ยี่เฟยได้ยินเสียงฝีเท้า พูดมอบหมายไปอีกประโยคแล้วก็วางสายลง

พอวางสายลงเสร็จ ไป๋ยี่เฟยก็ออกมาจากห้อง ล้างมืออย่างช้าๆ

ไป๋ยี่เฟยค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา เห็นหลิ่วจาวเฟิงจากในกระจก