ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 583

บทที่583

ตอนแรกไป๋ยี่เฟยรู้แค่ว่าเป็นพลังงานแสงอาทิตย์เท่านั้น แต่ก็ยังหาทางออกไม่เจอเลยสักทาง ดังนั้นแหล่งกำเนิดไฟต้องไม่ได้อยู่ในถ้ำนี้แน่นอน

แต่การที่ไฟพวกนี้จะสว่างได้ ก็จำเป็นต้องใช้สายไฟอยู่แล้ว

ดังนั้น ถ้าตามสายไฟพวกนี้ไปเรื่อยๆ จะต้องไปโผล่ที่ทางออกอีกทางได้แน่นอน

ด้วยเหตุนี้ ไป๋ยี่เฟยจึงได้งัดสายไฟพวกนี้ไปตลอดทาง จนมาถึงทางออกอีกทางได้สำเร็จ

แต่ว่าทางออกอันนี้มันค่อนข้างเล็ก จำเป็นต้องคลานเอาถึงจะสามารถผ่านไปได้ แต่มันก็ยังสามารถผ่านเข้าออกได้อยู่ดี

ไป๋ยี่เฟยหันไปถามฉีฉี “ไหวมั้ย?”

ฉีฉีพยักหน้า “ไหวอยู่”

จากนั้นทั้งคู่ก็คลานตามกันเข้าไปในรู

พอคลานมาได้สักพัก พวกเขาก็เจอกับทางแยก รูหนึ่งขึ้นบน อีกรูลงล่าง

ไป๋ยี่เฟยหยึดคลาน แล้วหันไปมองฉีฉี และได้เห็นว่าสีหน้าของเธอตอนนี้ซีดจนน่าตกใจ ร่างกายก็กำลังสั่นเทา

ระหว่างทางที่มา ฉีฉีได้เสียเลือดไปมาก ไข้ขึ้นสูงไปอีกสองรอบ ข้าวก็ยังไม่ได้กิน ร่างกายจึงอ่อนแอลงอย่างมาก

ว่าแล้วไป๋ยี่เฟยก็พูดขึ้น “เราพักกันก่อนเถอะ”

แต่ฉีฉีกลับส่ายหน้า แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันยังไหว”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ไป๋ยี่เฟยก็ไม่พูดอะไร แล้วถามไปว่า “สองทางนี้ จะขึ้นหรือจะลง?”

“ขึ้น”

ไป๋ยี่เฟยหันไปแล้วปีนขึ้นข้างบน เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองทางแยกอีกทางที่ต้องลงไป มันลึกและมืดมาก เหมือนกับทางเข้าที่พวกเขาเข้ามาตอนแรก

ไม่รู้ว่าลงไปแล้วจะเป็นยังไง?

แต่ไป๋ยี่เฟยมองแค่แวบเดียว แล้วไม่คิดถึงมันอีก ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาสงสัยเรื่องอะไรแบบนี้ ชีวิตเท่านั้นที่สำคัญสุด

ไม่รู้ว่าคลานกันไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดพวกเขาก็มองเห็นแสงสว่างแล้ว

ไป๋ยี่เฟยหยุดแล้วหันไปมองฉีฉีที่อยู่ด้านหลัง ตอนนี้เธอกำลังตัวสั่นอย่างหนัก

แล้วไป๋ยี่เฟยก็พูดกับเธอว่า “พักก่อนเถอะ”

ครั้งนี้ฉีฉีไม่ได้ตอบอะไร เธอแค่พลิกตัวนอนหงายแล้วพักหายใจอย่างหนักหน่วง

ไป๋ยี่เฟยก็คลานลงมาพักผ่อนเหมือนกัน เขาหันมาถามฉีฉีว่า “หลังจากออกไปได้แล้ว สิ่งที่เธออยากทำที่สุดคืออะไร?”

“ฆ่านายทิ้งซะ” ฉีฉีตอบมาแบบไม่ต้องคิด

พอไป๋ยี่เฟยได้ยินอย่างนั้น เข้าก็ยิ้มเยาะเย้ยออกมา “ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ตอนนี้ฉันก็สามารถลงมือฆ่าเธอก่อนได้เลยนะ”

ฉีฉีทำเสียงฮึดฮัด “พูดอย่างกับว่าพอออกไปแล้วนายจะไม่ลงมือกับฉันอย่างนั้นแหละ”

ไป๋ยี่เฟยอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้าแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ

นี่คือปัญหาหลังจากที่พวกเขาออกไปได้แล้ว

เขากับฉีฉีไม่ได้ไว้ใจซึ่งกันและกัน

ที่นี่มีทองกองเท่าภูเขาซ่อนอยู่ ทองเยอะขนาดนี้ ถึงจะบอกว่าไม่อยากฮุบมันมาเป็นของตัวเองก็เถอะ แต่ยังไงมันก็ต้องมีความรู้สึกบ้างแหละ อย่างน้อยก็ไม่อยากให้คนอื่นรู้ถึงการมีอยู่ของที่แห่งนี้

แต่การที่จะให้ไป๋ยี่เฟยไปฆ่าเด็กสาวที่อายุแค่สิบเก้าเท่านั้น ไป๋ยี่เฟยก็ทำไม่ลงอยู่ดี

นี่แหละคือจุดอ่อนที่เขามีมาโดยตลอด เขาใจอ่อนเกินไป

สุดท้าย ไป๋ยี่เฟยก็พูดไปว่า “ออกไปก่อนค่อยว่ากัน!”

ออกไปให้ได้ก่อนถึงจะบ่งบอกได้ว่ารอดแล้ว ส่วนเรื่องต่อจากนั้น ออกไปให้ได้ก่อนค่อยว่ากันอีกที!

พอพักหายใจได้สักพัก ไป๋ยี่เฟยก็เดินหน้าต่อ

โดยมีฉีฉีตามอยู่ข้างหลัง เมื่อมองเห็นแสง ก็เท่ากับเห็นทางรอด กัดฟันอดทนเดินหน้าต่อไป

ไม่นาน พวกเขาก็คลานมาจนถึงจุดที่แสงส่องมาถึง

ที่นี่เป็นใต้ถ้ำทรงกลมที่กว้างประมาณยี่สิบตารางเมตร ที่ตรงนี้พวกเขาสามารถยืนตัวตรงได้แล้ว

ณ เวลานี้ ตอนที่ทั้งสองที่ยืนยืดตัวขึ้นนั้น พวกเขาก็ตัวอึ้งอยู่กับที่พวกเขามองเห็นถ้ำทรงกลมที่ขนาดยี่สิบตารางเมตรนี้ได้มีรูสิบรูที่เหมือนกับรูที่พวกเขาเพิ่งคลานออกมา ราวกับเป็นใยแมงมุมที่วนอยู่รอบด้าน

นี่มันหมายความว่ายังไง?