ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 598

บทที่ 598

“ภายในนี้จะต้องมีสาเหตุแน่ และสาเหตุนี้ อาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาสองคนรู้ความลับอะไรบางอย่าง ดังนั้นจึงไม่อยากมอบศิษย์น้องเล็กมาให้ฉัน”

“และความลับนี้ คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับทองคำกองนั้น!”

อาอู่ส่งเสียงร้องออกมาอย่างตกใจ ถูกทำให้ตกตะลึงเสียแล้ว

......

บนดาดฟ้าเรือ เฉินอ้าวเจียวเอ่ยกับไป๋ยี่เฟย “อยากจะถามอะไรกลับไปค่อยว่ากัน พวกเราปิดบังเต้าจ่างไม่ได้หรอก รีบไปเร็ว”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า คนกลุ่มใหญ่นั่งรถมุ่งสู่บ้าน

ตอนที่เรือยังไม่เทียบฝั่ง เฉินอ้าวเจียวก็เห็นเต้าจ่างอยู่บนฝั่งแล้ว

หากเต้าจ่างมาฆ่าไป๋ยี่เฟย ก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ แต่กลางวันแสกๆ เช่นนี้ เกรงว่าจะทำไม่ได้

เพราะอย่างไรนี่ก็เกี่ยวข้องกับการเดิมพันของพวกอาจารย์ อีกทั้ง ทางด้านตระกูลไป๋คงไม่มีทางยินยอมเช่นกัน

ดังนั้น ตอนที่พวกไป๋ยี่เฟยเดินออกมาจากห้องโดยสาร เฉินอ้าวเจียวก็เข้าใจขึ้นมาทันที เป้าหมายของเต้าจ่างคือฉีฉี

ดังนั้นเขาจึงรีบให้เฉินห้าวปลุกฉีฉี ให้พวกเขาสองคนเตรียมตัวให้พร้อม

รูปร่างของเฉินห้าวใกล้เคียงกับฉีฉี ดังนั้นเขาจึงให้เฉินห้าวปลอมเป็นลูกเรือ เดินไปพร้อมกับลูกเรือ จากนั้นก็ตกลงไปในทะเล

ขณะเดียวกัน ทางด้านฉีฉีก็เปลี่ยนเป็นชุดของลูกเรือ แล้วกระโดดลงทะเลจากอีกด้าน เปลี่ยนกันในทะเล ดังนั้นคนที่ถูกไป๋หู่กับสวีลั่งดึงขึ้นจากทะเลจึงเป็นฉีฉี ส่วนเฉินห้าวก็แอบว่ายขึ้นฝั่งจากทางด้านหลังเรือ

ตอนที่ฉีฉีขึ้นฝั่ง เขาจึงตะโกนถามเต้าจ่าง เพื่อต้องการดึงดูดความสนใจของเขา แต่ว่า......

นี่หลอกเต้าจ่างไม่ได้

ตั้งแต่ต้นจนจบรถตู้ห้าคันมุ่งสู่เมืองเทียนเป่ย

พวกไป๋ยี่เฟยนั่งอยู่ในรถคันแรก คนขับเป็นโชเฟอร์หญิงคนหนึ่ง ไป๋ยี่เฟย หลี่เสว่ หลิวเสี่ยวอิงกับฉีฉีที่ตัวเปียกโชกนั่งอยู่แถวหลัง

ฉีฉีเนื้อตัวเปียกโชก เสื้อผ้าของลูกเรือก็ใหญ่เทอะทะ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ทำให้เสื้อผ้าแนบติดกายเธอ เผยรูปร่างอันเล็กบางออกมา ให้กลิ่นอายชนบทอย่างหนึ่ง

แต่ฉีฉีหนาวมาก หนาวจนตัวสั่น บาดแผลก็ยังไม่หายดี

ไป๋ยี่เฟยเห็นเช่นนี้ก็กล่าวว่า “ถอดชุดออก”

ฉีฉีมองไป๋ยี่เฟยอย่างเย็นชา จากนั้นก็หลับตา

ไป๋ยี่เฟยจนปัญญา ยายเด็กคนนี้ นิสัยไม่ปกติจริงๆ!

ตอนอยู่บนเกาะไป๋ยี่เฟยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอก็เห็นหมดแล้ว มีอะไรน่าดูกัน หลี่เสว่กับหลิวเสี่ยวอิงต่างก็เป็นผู้หญิง ยังเห็นไม่ได้อีกเหรอ?

หลิวเสี่ยวอิงหยิบเสื้อผ้าสะอาดออกมาเตรียมไว้ ส่งให้ฉีฉี “เธอรีบถอดออกดีกว่า แผลถูกน้ำมันไม่ดี แถมเลือดยังไหลมากขนาดนั้น เธอทำแบบนี้จะติดเชื้อเอาได้ง่ายๆ ถ้าเกิดติดเชื้อแล้ว ร่างกายอ่อนแออย่างเธอนี้ คงรับไม่ไหวแน่”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า

บางทีอาจเพราะหนาวเกินไป และรู้ว่าร่างกายตนเองไม่อาจฝืนต่อไปได้อีก ฉีฉีจึงรับเสื้อผ้าที่หลิวเสี่ยวอิงมอบให้เธอมา

ไป๋ยี่เฟยเห็นเช่นนี้ ก็ยิ้มออกมา แบบนี้สิถึงจะถูก!

ทว่าชั่วขณะต่อมาไป๋ยี่เฟยก็ร้องเสียงหลง

“โอ๊ย.....”

เวลานี้มือเล็กๆ ของหลี่เสว่อยู่ที่เอวของไป๋ยี่เฟย กำลังหยิกเนื้อที่เอวของเขา โดยพยายามออกแรงบิด

จากนั้นน้ำเสียงกรุ่นโกรธก็ดังมาจากหลีาเสว่ “ห้ามมอง!”

ไป๋ยี่เฟยหมุนตัวกลับมาทันที กล่าวอย่างเก้อกระดาก “ผมไม่ได้อยากมอง.....”

พูดจบ จู่ๆ ไป๋ยี่เฟยก็เพ่งไปที่กระจกมองหลัง อื้ม ตรงนี้ดูเหมือนจะมองเห็นได้......

ชั่วขณะต่อมา หลี่เสว่ใช้ทิชชูเปียกแผ่นหนึ่งคลุมกระจกมองหลังไว้ กล่าวอย่างโกรธๆ ว่า “คุณห้ามมอง! หลับตา!”

ไป๋ยี่เฟย “......”

หลังฉีฉีถอดเสื้อผ้าเสร็จ หลิวเสี่ยวอิงก็ทำแผลให้เธอใหม่ จากนั้นก็ใส่ยาใหม่ ถึงค่อยให้สวมชุดสะอาด

หลังสวมเสื้อผ้าเสร็จ ฉีฉีก็ถลึงตาใส่ไป๋ยี่เฟย ในใจคิดอยากจะเอาคืนเขา ดังนั้นจึงกล่าวกับหลี่เสว่ว่า “ตอนอยู่บนเกาะ เขาเคยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉัน แถมคิดจะขืนใจฉันด้วย”

ไป๋ยี่เฟยพลันตัวแข็ง แผ่นหลังหลั่งเหงื่อเย็นออกมา ร้องตะโกนว่า “ฉันเปล่า! เธออย่าพูดเหลวไหล!”

พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็รีบอธิบายกับหลี่เสว่ทันที “เมียจ๋า ไม่ใช่แบบนั้น ตอนนั้นเธอได้รับบาดเจ็บ ผมเองก็จนปัญญาถึงได้เปลี่ยนเสื้อให้เธอ......”