ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 72

บทที่ 72

แต่ทว่าไป๋ยี่เฟยเดินผ่านไป ไม่มองแม้แต่น้อย

รปภ.：“......”

ไป๋ยี่เฟยพาหลี่เสว่กลับโดยการเรียกรถ ไม่ได้ไปโรงพยาบาล และไม่ได้กลับบ้าน แต่เปิดห้องโรงแรมแถวๆนั้น

จากนั้นบอกหลงหลิงหลิงให้ตามหมอมา

ณ ห้องในโรงแรม ไป๋ยี่เฟยนั่งครุ่นคิดบนโซฟา

ครั้งนี้เขาต้องสั่งสอนหลิ่วจาวเฟิงให้ไม่อาจลืมได้ ให้เขาไม่กล้ายุ่งกับหลี่เสว่อีก

แต่หลิ่วจาวเฟิงชอบตัวตนของเขาที่สุดไม่ใช่เหรอ？

เขาจะปล่อยไปงั้นเหรอ！

เขาทำให้บริษัทในชื่อของเขาโดนทำลายไปหมด ทำให้หลิ่วซื่อกรุ๊ปไม่ชอบเขา ทำให้เขาตกลงจากที่สูง！

ตอนนั้นเขายังกล้าแย่งหลี่เสว่？

“ก๊อกๆๆ.....”ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็สกัดความคิดของไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยไปเปิดประตู ทันใดนั้นก็งุนงง

หน้าประตูมีผู้หญิงผอมสวยยืนอยู่ แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นก็คือหญิงงามผู้นี้เป็นเอกลักษณ์มาก ไม่ได้สวยหยาดเยิ้ม ไม่ใช่สะอาดบริสุทธิ์ แต่เป็นความสุขุมรอบรู้

ทำให้ไป๋ยี่เฟยละสายตาไม่ได้ ผู้หญิงรูปร่างดีและท่าทางแบบนี้เห็นได้ไม่บ่อยนัก

“คุณคือ......”ไป๋ยี่เฟยถาม

“หมอ”หญิงงามตอบ และถามขึ้น：“คุณคือไป๋ยี่เฟย？”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า จากนั้นหลีกทางให้หมอเข้าไปในห้อง

เมื่อหญิงงามเข้ามาก็เห็นไป๋ยี่เฟยสวมชุดผู้ป่วย และคราบเลือด จึงขมวดคิ้วทันที“บาดเจ็บอยู่ก็ไม่ควรออกไปด้านนอก คนสมัยนี้ไม่รักตัวเองเอาซะเลย！”

ไป๋ยี่เฟยที่โดนดุก็รู้สึกไม่ดี รีบพยักหน้า“ใช่ๆๆ เข้าใจแล้ว”

หญิงงามกระแอม และพูดอย่างรำคาญ：“เอาเถอะ รีบถอดเสื้อผ้าเถอะ！รีบทำจะได้รีบเสร็จ！”

ไป๋ยี่เฟยตกใจตาโต“ห้ะ？”

ถอดเสื้อผ้า？

รีบทำจะได้รีบเสร็จ？

หญิงงามเห็นไป๋ยี่เฟยตกใจมากไม่เข้าใจ ขณะที่กำลังจะพูดก็นึกขึ้นได้ จนหน้าแดงทันที：“คุณคิดอะไร？บอกแล้วไงว่าฉันเป็นหมอ มารักษาคุณ！ถ้าหลิงหลิงไม่บอกให้ฉันมา ฉันก็ไม่มาหรอก！”

ไป๋ยี่เฟยรู้ว่าเข้าใจผิด จึงหัวเราะอย่างเขินอาย“ฮ่าๆ......แบบนี้นี่เอง！”

หญิงงามมองไป๋ยี่เฟยอย่างไม่พอใจ：“เอาเถอะ รีบถอดเสื้อผ้า”

ไป๋ยี่เฟยอึ้ง จากนั้นชี้ไปยังหลี่เสว่ที่อยู่บนเตียง：“ไม่ใช่ ผมให้หมอมาดูอาการภรรยาของผมต่างหาก”

พูดพลางพาหญิงงามเข้ามาในห้อง จากนั้นหญิงงามก็เห็นหลี่เสว่ที่นอนอยู่บนเตียง

เธอมองหน้าตางดงามของหลี่เสว่ แล้วมองไป๋ยี่เฟยอีกที เธอขมวดคิ้วเบาๆ มองไป๋ยี่เฟยด้วยสายตาเหยียดหยาม

มองอยู่ครู่หนึ่ง หญิงงามก็เอ่ยขึ้น：“ในเมื่อเป็นภรรยาของตัวเอง ก็อย่าใช้ของสกปรกแบบนี้ ดีที่ยาชนิดนี้ไม่ค่อยมีผลกระทบต่อร่างกาย ไม่งั้นคุณต้องเสียใจแน่！”

โชคร้ายตกมาที่ไป๋ยี่เฟย เขาไม่รู้จะพูดยังไง

“ไม่ใช่แบบนั้น ผมไม่ได้......”ไป๋ยี่เฟยพยายามอธิบาย