ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 20411

ย่าเหยียนยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง “โอหัง!”

คิดว่านางจัดการง่ายขนาดนั้นเลยหรือ?

ในตอนนี้ย่าเหยียนกำลังหลบการโจมตีและพุ่งไปหาเซียวเฉวียน

เวลานี้เซียวเฉวียนกำลังอวดดี คิดว่าเขาน่าจะไม่ได้ระวังการโจมตีจากย่าเหยียน ย่าเหยียนจึงคิดที่จะใช้โอกาสนี้ในการสังหารเซียวเฉวียนโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว

แต่ภายใต้พายุหิมะอันรุนแรง ความเร็วของย่าเหยียนลดลงอย่างมาก แม้จะมีใจแต่พลังก็ไม่เพียงพอ

ตอนแรกนางคิดจะใช้โอกาสนี้ในการใช้ไม้เท้าตีเข้าไปที่ร่างกายของเซียวเฉวียน แต่เซียวเฉวียนก็สามารถรับมือเอาไว้ได้ จากนั้นเซียวเฉวียนก็ใช้โอกาสตอนที่นางไม่ทันตั้งตัว หมุนเวียนพลังภายในอย่างรวดเร็ว คว้าไม้เท้าของย่าเหยียนไว้และโจมตีนางออกไป

ลอบทำร้ายเซียวเฉวียนไม่สำเร็จ แถมไม้เท้าของย่าเหยียนก็ยังตกไปอยู่ในมือของเซียวเฉวียนด้วย

ไม่มีไม้เท้าที่เป็นอาวุธ ย่าเหยียนทำได้เพียงหากิ่งไม้มาเพื่อต้านทานพายุหิมะที่รุนแรงเป็นเวลาชั่วคราว รวมถึงแสงจากพู่กันเฉียนคุนด้วย

พายุหิมะที่โหมกระหน่ำและแสงอันเจิดจ้า ทำให้ย่าเหยียนไม่กล้าที่จะลืมตาเต็มที่ นางหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง ดวงตาของนางเต็มเปี่ยมไปด้วยความชั่วร้าย

เมื่อครู่ได้ลองรับฝ่ามือของเซียวเฉวียนดู นางรู้สึกได้เลยว่าความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนเพิ่มขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก

แต่ไม่ว่าเขาจะพัฒนาขึ้นแค่ไหน สุดท้ายเซียวเฉวียนก็เป็นแค่คนธรรมดา ความแข็งแกร่งของเขาไม่มีทางเหนือกว่าย่าเหยียน แต่เมื่อประกอบกับพลังที่น่าทึ่งของเซียวหมิงชิว ย่าเหยียนรู้สึกว่าร่างกายของเซียวเฉวียนมีอะไรลึกลับที่ไม่อาจบอกใครได้อยู่

หรือพูดอีกอย่างก็คือ เซียวเฉวียนไม่ใช่คนธรรมดาเหมือนกับคนทั่วไปในต้าเว่ย บางทีเขาอาจจะเป็นเหมือนย่าเหยียน เป็นชาวคุนหลุนในยุคเทพเจ้า

ย่าเหยียนพ่นลมหายใจอย่างเยือกเย็น “เซียวเฉวียน เจ้าเป็นใครกันแน่?”

นี่เป็นครั้งแรกที่ย่าเหยียนสนใจผู้อื่น นางอยากรู้ที่มาของเซียวเฉวียน

หรือพูดอีกอย่างก็คือ คนที่มาจากโลกอื่นนั้นมีความแข็งแกร่งมากกว่าชาวคุนหลุนในยุคเทพเจ้างั้นหรือ?

เซียวเฉวียนยิ้มอย่างเยือกเย็น “ข้าเป็นใคร ทุกคนบนโลกต่างรู้ดี”

เขาก็คือผู้นำแห่งจวนเซียว ประมุขแห่งชิงหยวน ราชครูแห่งต้าเว่ย!

และยังมีอีกหนึ่งตัวตน คิดว่าย่าเหยียนน่าจะเคยได้ยินมันมาจากนักปราชญ์บ้างแล้ว ว่าเซียวเฉวียนนั้นมาจากอีกโลกหนึ่ง

หรือพูดง่ายๆ ก็คือ เขาเกิดขึ้นมาใหม่หลังจากที่เสียชีวิตไปแล้ว

เจ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใครงั้นหรือ?

ได้ยินเซียวเฉวียนพูดออกมาเช่นนี้ ย่าเหยียนก็นึกขึ้นมาได้ทันที นางเคยได้ยินนักปราชญ์พูดออกมาจริงๆ เซียวเฉวียนนั้นมาจากอีกโลกหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงถูกกล่าวหาว่าเป็นสิ่งแปลกปลอมของสวรรค์และต้องถูกกำจัด

ดังนั้นคำถามจึงผุดขึ้นมาในหัวของย่าเหยียน โลกที่เซียวเฉวียนเคยอยู่ก่อนหน้านี้ คนที่อยู่ที่นั่นแข็งแกร่งเหมือนกับเซียวเฉวียนทุกคนเลยหรือเปล่า?

เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยของย่าเหยียน เซียวเฉวียนก็กล่าวออกมาอย่างจริงจัง “ข้าจะทำให้เจ้าได้เข้าใจก่อนตาย ที่บ้านเกิดของข้า ทุกคนนั้นมากไปด้วยพรสวรรค์”

คนอย่างเซียวเฉวียน หากอยู่ในยุคของฮว๋าเซี่ย ถือได้ว่าเป็นคนที่ไม่ได้โดดเด่นอะไรเลย

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่า เมื่อเขายืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องพลังหรือหน้าตา เขาก็ไม่ได้เป็นที่สะดุดตาของใครทั้งนั้น

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คลื่นแห่งความประหลาดใจก็ได้ปรากฏขึ้นในหัวใจของย่าเหยียน แววตาของนางเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ หากเป็นเช่นนี้จริง หลังจากนี้หากมีคนที่แข็งแกร่งกว่าเซียวเฉวียนปรากฏตัวขึ้นที่โลกแห่งนี้อีกจะทำอย่างไร?

คนธรรมดาที่ไม่อาจธรรมดาไปได้มากกว่านี้อย่างเซียวเฉวียน เมื่อมาถึงที่นี่ เขาใช้ระยะเวลาเพียงแค่ปีกว่าๆ ในการเปลี่ยนสถานการณ์อันใหญ่หลวงของต้าเว่ย และทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้เปลี่ยนแปลงไปมากมาย

บ้านเกิดของเซียวเฉวียนเป็นสถานที่แบบไหนกัน?

ย่าเหยียนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก

แม้จะไม่อาจอ่านเสียงหัวใจของนางได้ แต่เซียวเฉวียนก็รู้ว่าย่าเหยียนจะต้องกำลังรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับฮวาเซี่ยมากเป็นแน่

เซียวเฉวียนยิ้มอย่างเยือกเย็น พูดอย่างภาคภูมิใจ “จริงอยู่ว่าฮวาเซี่ยนั้นสุดยอด แต่มันก็ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าอยากไปแล้วจะเดินทางไปได้”

ความหมายของมันก็คือ ชีวิตนี้เจ้าไม่มีทางได้เห็นว่าฮวาเซี่ยนั้นเป็นอย่างไร

เนื่องจากวันนี้เจ้าจะต้องตายลงด้วยเนื้อมือของข้า!

พูดจบเซียวเฉวียนก็หลับตาลงอีกครั้ง ใช้พลังจิตของเขาในการนึกคิด ทำให้พายุหิมะอันรุนแรงทวีความรุนแรงขึ้นไปอีก!

มันทำให้ย่าเหยียนแทบจะหรี่ตาต่อไปไม่ได้ ดวงตาของนางเปิดออกเป็นเส้น มุ่งเป้าไปที่การเปลี่ยนแปลงไปของสถานการณ์ปัจจุบัน

หิมะบนร่างกาย ประกอบกับอากาศที่หนาวเย็นและสายลมอันรุนแรง มันทำให้ย่าเหยียนรู้สึกหนาวจนปากกลายเป็นสีม่วง

หากไม่ใช่เพราะมีพลังภายในอันแข็งแกร่งคอยปกป้องอยู่ ย่าเหยียนคงแข็งตายไปตั้งนานแล้ว