CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 3

EP03

ปึก!

ว่าแล้วกระดาษคำสารภาพรักที่ถูกปริ้นออกมาก็ถูกขย้ำเป็นก้อนกลมแล้วปาใส่ใบหน้าเปื้อนคราบเหลืองไข่เข้าให้เต็มแรง เมฆาละสายตาจากเธอด้วยความเกลียดชังแล้วหันไปสั่งกับนารา

"สั่งพวกนั้นลบคลิปซะถ้าไม่อยากมีปัญหากับฉัน" กระซิบบอกเสร็จก็เดินออกมาจากกลุ่มนักเรียน ที่เมฆาสั่งให้นาราทำแบบนั้นชายหนุ่มไม่ต้องการให้ใครเห็นคลิปหลุดของตนเอง เขาต้องรักษาหน้าตาและภาพลักษณ์

ของขวัญยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วรีบวิ่งออกมาเพื่อไปหลบยังห้องน้ำเก่าหลังตึกวิทย์ใหม่ที่ไม่มีใครมาใช้งานบ่อย เธอมักจะมาร้องไห้อยู่ตรงนี้คนเดียวเมื่อมีเรื่องไม่สบายใจ

ปัง!

"อึก…" ร่างเล็กนั่งลงบนฝาชักโครกเธอร้องไห้ใส่ฝ่ามือตนเองร่างกายสะอื้นตัวโยน ไม่สนว่าตอนนี้จะมีใครมาได้ยินแค่ต้องการระบายความเจ็บปวดออกมาให้มันบรรเทาลงบ้าง

ติ้ง~ ในขณะที่ปลดปล่อยเสียงสะอื้นออกมาไม่หยุดก็มีแสงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันขึ้นมา ของขวัญไม่ได้สนใจมันจนกระทั่งเธอคิดที่อยากจะระบายกับใครสักคนจึงหยิบขึ้นมาอ่าน ปรากฏว่าเป็นแอปข้อความจากคุณหมี แอปคุยเป็นเพื่อนโปรแกรมตอบอัตโนมัติและเราก็สามารถตั้งเวลาให้คุณหมีทักมาอัตโนมัติได้เข่นกันเมื่อรู้สึกเหงา

คุณหมี ( 1)

: สวัสดีครับ

; คุณหมี เราโดนแกล้งอีกแล้วค่ะ

: แย่มากเลยใช่ไหมครับ

: ระบายกับผมได้นะ

; ตอนนี้เรากำลังร้องไห้ค่ะ ร้องไห้หนักมากด้วย เราไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้เลย

: อย่าพูดแบบนี้สิครับ อยู่เพื่อคนที่รักคุณนะ

อยู่เพื่อคนที่รักเธอแบบนั้นหรอ ใครกันล่ะที่รักเธอ พ่อกับแม่ก็เสียตั้งแต่อายุยังเด็กส่วนพี่ชายก็อยู่ในคุกเธอใช้ชีวิตบนโลกภายนอกเพียงคนเดียว ต้องส่งตนเองเรียนและค่าใช้จ่ายอีกมากมายแทบจะอดมื้อกินมื้ออยู่แล้ว

; ไม่มีใครรักฉันหรอกค่ะ

: มีสิครับ สักวันของขวัญจะรู้เอง

ของขวัญได้แต่จ้องมองข้อความบนหน้าจอมือถือด้วยภาพพร่าเบลอ เขาจะไปรู้อะไร เขามันก็แค่โปรแกรมอัตโนมัติแต่ก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเธอ ของขวัญปิดโทรศัพท์เอาไว้แล้วย้อนกลับไปคิดเหตุการณ์ที่ทำให้เธอตกหลุมรักเมฆา

ตอนนั้นของขวัญพึ่งเข้ามาเรียนโรงเรียนมัธยมแห่งนี้ เธอเรียนมาจนถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่สองกว่าจะเคยเจอเมฆาอย่างใกล้ชิด เหตุการณ์มันเกิดขึ้นในห้องสมุด เดิมทีที่แอบปลื้มอยู่แล้วตอนเข้าเรียนปีแรกพอได้เจอระยะใกล้ยิ่งเก็บอาการไม่อยู่

"อ๊ะ…" เด็กสาวเจ้าของความสูงเพียงร้อยหกสิบพยายามเขย่งปลายเท้าเพื่อหยิบหนังสือบนชั้นบน เธอพยายามอยู่แบบนั้นอยู่หลายนาทีจนกระทั่งมีมือขอบใครบางคนมาหยิบให้

"ขอบคุณค่ะ" ของขวัญหันไปขอบคุณแต่ใบหน้าก็ชนเข้ากับอกแกร่งและกลิ่นหอม เธอแทบกลั้นหายใจแล้วเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลานั้น พลันหัวใจก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะอย่างห้ามไม่ได้

"…" เมฆาแสดงสีหน้าเรียบนิ่งตอบกลับแล้วหยิบหนังสือเล่มที่ของขวัญอยากได้เดินไปหลบมุมอ่านทีซอกชั้นหนังสือสุดท้าย

"พี่คะ หนูเป็นคนมาก่อนนะ พี่มาแย่งแบบนี้ไม่ได้นะคะ" ของขวัญเดินตามร่างหนาไปแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้สนใจ ชายหนุ่มนั่งลงบนพื้นแล้วเอนหลังพิงกับชั้นหนังสือ

"…"

"พี่ได้ยินหนูรึเปล่า"

"ฉันหยิบก่อน" เขาตอบหน้าตายสายตาเพ่งมองหนังตัวหนังสือ