CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 23

EP23

1 วันต่อมา…

ติ้ง~

คุณหมี (1 )

: อยากเจอฉันมั้ย?

เป็นเช้าของวันอาทิตย์ของขวัญรู้สึกตัวขึ้นมาจากเสียงแจ้งเตือนของข้อความ มือบางคว้าโทรศัพท์มือถือมาแล้วเปิดอ่านก็พบว่าเป็นข้อความของคุณหมี นิ้วเรียวจึงพิมพ์ข้อความตอบกลับไป

; ไว้วันหลังได้มั้ยคะ

: โอเคครับ

ตอบข้อความเสร็จก็พาร่างกายอ่อนล้าลุกขึ้นจากเตียง คนตัวเล็กในชุดเสื้อยืดสีขาวและกางเกงขาสั้นเดินไปหย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะอ่านหนังสือ มือบางหยิบสัญญาหนี้สินหลายฉบับที่เป็นของพ่อแม่ตนเองขึ้นมากวาดสายตาอ่านให้ละเอียดอีกครั้ง

รวมแล้วหนี้สินที่กู้ยืมมาก็เป็นจำนวนหลายบาท เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้ว่าก่อนตายพ่อกับแม่ตนเองจะมีหนี้สินทั้งที่เป็นชาวบ้านธรรมดา ของขวัญถอนหายใจออกมาแล้วพยายามนึกคิดหรือความจริงแล้วภูผาปิดบังเรื่องนี้และหาเงินใช้หนี้คนเดียว

แต่การใช้หนี้คือการถ่ายคลิปโป๊โพสในกลุ่มแบบนั้นหรอ ภูผาถูกปิดหน้าก็จริงแต่เขาจะปล่อยคลิปของนิดาทำไมเพราะตนเองก็ต้องการใช้เงินเหมือนกันและไม่เคยมีปัญหาอะไรกับนิดาด้วย…

ครืด~ ครืด~

ในตอนที่กำลังนั่งครุ่นคิดเสียงโทรศัพท์มือถือก็มีสายเข้า เหลือบมองปลายสายก็พบว่าเป็นนํ้าฟ้า

"สวัสดีค่ะพี่นํ้าฟ้า"

(เมื่อคืนเป็นอะไรรึเปล่าพี่โทรไปหลายสายก็ไม่รับ แถมยังเบี้ยวนัดพี่อีก)

"ขอโทษค่ะ หนูไม่สบายนิดหน่อยเผลอหลับเลยไม่ได้ทักบอกก่อน"

(ไม่เป็นไร ไว้พี่เลี้ยงอย่างอื่นเรา) ของขวัญเพ่งสายตามองสัญญาหลายฉบับก่อนนะถามนํ้าฟ้าออกไป

"ตอนนี้พี่นํ้าฟ้าว่างไหมคะ หนูมีเรื่องอยากคุยด้วย"

(พี่อยู่คาเฟ่หลังมอ มาเจอกันก็ได้)

"ค่ะ" คุยโทรศัพท์กันเสร็จสับของขวัญก็จัดการรวบสัญญาพวกนี้เข้ากระเป๋าและจัดการกับตนเองให้เสร็จเรียบร้อยแล้วตรงดิ่งมาที่ร้านคาเฟ่ทันที

เดินเข้ามาข้างในร้านก็เห็นนํ้าฟ้าโบกไม้โบกมือให้คนตัวเล็กจึงเดินเข้าไปหาแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวกันข้าม บนโต๊ะมีชามะนาวตั้งเอาไว้อยู่รวมถึงนํ้าส้มคั้นและเค้กมะพร้าวสดที่นํ้าฟ้าสั่งมาไว้รอ

"มีเรื่องอะไรอยากคุยกับพี่หรอ" เจ้าของใบหน้าขาวใสพ้วงด้วยรอยยิ้มร่าเริงเอ่ยถาม ต่างกับของขวัญที่ร่างกายทรุดโทรมและอ่อนล้า

"เอ่อ…พี่นํ้าฟ้ารู้จักพี่เมฆาถึงขั้นไหนหรอคะ สนิทไหมหรือแค่พอรู้จัก" ถามแล้วหลบสายตาทำให้นํ้าฟ้ายิ้มออกมา

"คนนี้เข้าถึงยากนะ ส่วนมากพี่จะสนิทแค่ฟีฟ่ารู้เรื่องของเมฆาผ่านฟีฟ่าอีกที ของขวัญมีเรื่องอะไรหรอหรือชอบเมฆา?"

"ไม่ใช่ค่ะ หนูแค่มีเหตุผลบางอย่างที่อยากจะรู้จักพี่เมฆาให้มากกว่านี้" เธอรีบส่ายหัวปฏิเสธ

"ลองถามมาสิ เผื่อพี่จะตอบได้จะช่วยตอบ" นํ้าฟ้าอังคางรอฟังคำถามของน้องรหัส

"กับพ่อพี่เมฆาไม่ค่อยสนิทหรอคะ"

"เหมือนฟีฟ่าจะเคยเล่าให้ฟังว่าเมฆาไม่ค่อยถูกกันกับพ่อนะและเหตุผลที่เขาเย็นชาขนาดนี้ก็มาจากปมครอบครัวมาตั้งแต่เด็ก พ่อของเขาคอยกรีดกันเรื่องผู้หญิงด้วย คนที่เมฆาจะคบได้ก็ต้องผ่านการหาจากคุณเดชาก่อน" ของขวัญนึกคิดไปตามคำพูดของนํ้าฟ้าเพราะแบบนี้รึเปล่าเมฆาเลยรักนิดามาก นิดาถึงเหมือนเป็นลมหายใจของเขาเพราะชีวิตในครอบครัวมันไม่ได้สวยหรูอย่างภาพที่ทุกคนผ่านจอ

"…" คอยกรีดกันเรื่องผู้หญิงการคบกันของเขาและนิดาคงเป็นการคบกันโดยที่เดชาไม่ชอบ แล้วมีเหตุผลอะไรที่เดชาจะไม่ชอบนิดา เธอทั้งสวยและเก่งหรือของขวัญต้องรู้จักประวัตินิดารวมถึงเดชาให้มากกว่านี้

"เก็บเรื่องนี้เป็นความลับเอาไว้ก็ดีนะ พี่ไม่อยากเอาตัวเองไปยุ่งกับคนใหญ่คนโตเอาสักเท่าไหร่"

"ค่ะ หนูจะเก็บเป็นความลับ"

"ว่าแต่เหตุผลที่อยากรู้เรื่องเมฆาคืออะไรหรอ?"

"…" ของขวัญเงียบ เธอไม่อยากบอกเรื่องปัญหาตนเองและเมฆากับใครแม้กระทั่งโยเกิร์ตก็ยังไม่ได้บอก รอให้ทุกอย่างคลี่คลายและหายออกมาจากชีวิตของเขาเงียบๆดีกว่า

"โอเค คงเป็นเรื่องที่ไม่ควรบอก งั้นพี่จะไม่ถาม"

"ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ"

"แล้วมีเรื่องอะไรอยากให้พี่ช่วยอีกไหม"

"มีค่ะ" ใบหน้าหวานพยักตอบ แล้วหยิบสัญญาราวสามสี่ฉบับออกมาจากกระเป๋าแล้ววางไว้บนโต๊ะ ทำให้นํ้าฟ้าหลุบตามองแล้วทำสีหน้าสงสัย

"…"

"พอจะรู้ไหมคะ ว่าใบพวกนี้มันคืออะไร"

"เรียนปีสามแล้วนิอายุเท่ากันกับลูกสาวลุงเลย"

"ว่าแต่วันนี้ลูกสาวนายไม่มาด้วยหรอ ไปอยู่อังกฤษตั้งสี่ห้าปี"

"แกแวะทำธุระอยู่ ต้องมาอยู่แล้วงานแรกที่จะได้ออกสื่อหลังจากกลับอังกฤษเชียวนะ"

"แกก็ทำความรู้จักกับลูกสาวลุงกวีเอาไว้ด้วยล่ะ" พ่อยืนมือมาตบไหล่เหมือนกำลังฝากฝังใครอีกคนให้ผมดูแล

"ลูกสาวลุงจะย้ายมาเรียนต่อที่ไทย มหาลัยเดียวกันกับเมธด้วยนะ แกบอกว่าไม่อยากเรียนมหาลัยที่พ่อดูแลเดี๋ยวคนจะหมั่นไส้เอา"

"นินทาอะไรหนูอยู่รึเปล่าคะ" เสียงของใครบางคนพูดขึ้นจากด้านหลังของผม ทำให้คุณพ่อและลุงกวีหันไปมองพร้อมกัน เสียงนั้นมันคุ้นหูดีนะ…แต่คงไม่ใช่เธอ

"มาพอดีเลย มาสวัสดีลุงเดชากับลูกชายเขาสิ" ลุงกวีบอกลูกสาวแล้วเธอก็เดินมาหยุดข้างกายผม กลิ่นนํ้าหอมนี้ทำไมมันเหมือนกลิ่นของ…

"สวัสดีค่ะลุงเดชา"

"ครับ" พ่อขานรับ ด้วยความสงสัยทำให้ผมหันกลับมามองคนข้างกาย พลันโลกก็หยุดหมุนเมื่อเธอคือคล้ายกับนิดามาก ไม่เรียกว่าคล้ายแต่คนนี้คือนิดาเลย เธอมายืนอยู่ตรงนี้ได้ยังไงหรือกำลังฝันไป ยืนเหม่อมองอยู่แบบนั้นสมองก็พร่าเบลอไปหมด

"หนูชื่อนิดานะคะ กำลังจะกลับมาเรียนต่อที่ไทยค่ะ มาช่วยคุณพ่อทำธุรกิจด้วย" นิดาคุยกับพ่อของผม เรื่องที่เราคบกันไม่มีใครรู้รวมถึงคุณลุง แต่ทำไม…เรื่องวันนั้นนี่มันเรื่องอะไร ผมสับสนไปหมดแล้ว…

"ลูกชายลุงก็เรียนอยู่แอสตัน ได้ยินว่าจะเข้าแอสตันทำความรู้จักกันเอาไว้สิ"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" นิดายื่นมาตรงหน้า ผมหลุบมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าพลันขอบตามันก็เริ่มร้อนผ่าว นิดา…เธอคือนิดาแฟนผม ทุกอย่างคือเธอรวมถึงรอยยิ้มและแววตา…

"ครับ" ผมพยายามควบคุมตนเองแล้วยื่นมือไปจับกับเธอ เรายังไม่เลิกกันเลยด้วยซ้ำแต่เธอก็หายไปเลย ผมอยากถาม อยากรู้ว่าเรื่องทุกอย่างมันคืออะไร ทำไมนิดาเคยบอกผมว่าเธอเป็นลูกกำพร้า…

"ชื่อเมฆาใช่ไหมคะ ดาขอเรียกเมธเฉยๆได้มั้ย"

"…" ผมไม่ได้ตอบสายตาคอยจับจ้องใบหน้าสวย มือจับเธอแน่นมากขึ้นแทบจะไม่อยากปล่อย

แล้วตกลงอะไรคือความจริงกันแน่ นิดายังไม่ตาย ภูผาไม่ได้ฆ่าเธอ…

•••

#เมฆาอย่าร้าย

ปมเริ่มทยอยมาละนะ เกียมปวดตับเพราะกินมาม่ารสชาติเข้มข้นมากกว่าเดิมได้เลยค่ะ?