CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 24

EP24

"ว่าไงคะ ดาเรียกเมธเฉยๆได้มั้ย" เสียงของนิดาเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้งทำให้เมฆาดึงสติตนเองกลับมาแล้วผละมือออกจากมือบาง

"ผมขอตัวก่อนนะครับ" ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามของนิดา ร่างหนาเดินผลุนผลันออกมาจากตรงนั้นพลันจะออกจากงานก็มีทีมจากหน่วยพิเศษคอยขวางทางเอาไว้ ทำให้สายตาเรียบนิ่งตวัดมอง

"หลีก"

"คุณเดชาสั่งให้อยู่ในงานก่อนครับ" หัวหน้าทีมพิเศษบอก

"กูสั่งให้หลีก…" เมฆาบอกยํ้าอีกครั้ง หากเขานิ่งมากเท่าไหร่นั้นก็แปลว่าความโกรธก็ยิ่งเพิ่มทวีคูณมากขึ้น

"…" หัวหน้าทีมพิเศษส่งสายตาให้ดนุที่ได้ยินทุกอย่างผ่านเครื่องดักฟังให้สัญญาณอนุญาตเพื่อปล่อยเมฆาออกไป จึงทำให้หน่วยพิเศษยอมหลับทางให้ "เชิญครับ"

"…" เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปร่างกายเดินผ่านกลุ่มผู้ชายหลายคนออกมา แล้วตรงดิ่งมาที่รถของตนเองที่จอดอยู่ก่อนจะพุ่งทะยานออกมาบนท้องถนนพร้อมกับคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

ด้านนิดาที่ได้แต่ยืนมองการหายไปของเมฆาได้แต่แอบแปลกใจเธอทำอะไรผิดแบบนั้นหรอ หรือเมฆาโกรธที่เธอทำแบบนั้นแล้วหายออกมา…

"เขาจะรังเกียจหนูไหมคะคุณลุง ที่หนูเคยมีข่าวแบบนั้น" นิดาเอ่ยถามเดชาด้วยสีหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเจนที่เห็นเขาเดินหนีไปอย่างนั้น

"นั้นมันไม่ใช่หนูนิ ทุกอย่างคือการจัดฉาก ทำไมต้องกลัวด้วย"

"อีกอย่างวันนี้พ่อจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ" กวีบอกลูกสาว

"ค่ะ" เสียงหวานพยักหน้าตอบ เหตุผลที่ต้องทำแบบนั้นก่อนจะออกมาจากชีวิตของเมฆาเพราะเหตุผลอะไรบางอย่าง

ภายในงานดำเนินไปเรื่อยๆตามพิธีจนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงท้ายงาน ก่อนที่ทุกคนจะกลับจะต้องผ่านการถ่ายรูปจากนักข่าวหน้าป้ายของงานก่อน และตอนนี้เองก็เป็นคราวของนิดาและกวี

"ลูกสาวของท่านอธิการบดีใช่ไหมคะ เห็นว่าพึ่งกลับจากอังกฤษแล้วจะมาเรียนต่อที่ไทยหรอคะ?" หนึ่งในนักข่าวถาม ในขณะที่กล้องหลายตัวกำลังจับไปที่สองพ่อลูก

"ค่ะ ดาจะกลับมาช่วยธุรกิจของคุณพ่อด้วย"

"แล้วผู้หญิงคนนี้ใช่คุณนิดาไหมคะ ข่าวคลิปหลุดเมื่อห้าปีก่อน" ว่าแล้วก็ยกรูปให้นิดาดู ทำให้เธอสีหน้าดูไม่ค่อยดีนัก สร้างความสนใจให้กับนักข่าวไม่น้อย

"ไม่ใช่ค่ะ ทุกอย่างในคลิปคือการตัดต่อและจัดฉากการตายของดา เหตุผลก็เพราะว่าดาถูกลอบทำร้ายเลยต้องจัดฉากว่าตนเองตายไปแล้วเพื่อไปซ่อนตัวที่อังกฤษค่ะ พอทุกอย่างมันคลี่คลายเลยตั้งใจกลับมาที่ไทย"

"ใช่ความจริงใช่ไหมครับคุณกวี"

"ครับ…เกิดความเข้าใจผิดทางธุรกิจ นิดาจึงถูกปิดเงียบว่าเป็นลูกสาวผมตั้งแต่ยังเด็ก ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับที่ทำให้ตกใจและเข้าใจผิด ผมทำเพราะความปลอดภัยของลูกสาว" ว่าแล้วกวีก็ยกมือขอโทษผ่านสื่อรวมถึงนิดา

"ดาเองก็ต้องขอโทษกับทุกคนด้วยนะคะ หวังว่าทุกคนจะลืมเรื่องนั้นแล้วอยู่กับปัจจุบันจะดีกว่า"

"ผมขอตัวพาลูกสาวผมกลับนะครับ" พูดเพียงเท่านั้นก็มีเลขาของกวีและการ์ดดูแลความปลอดภัยพาสองพ่อลูกออกจาหน้าสื่อ

พอพ้นเขตบริเวณงานก็หายขึ้นมานั่งบนรถตู้คันหรูที่มาจอดรอรับอยู่หน้างาน

"นี้หรอคะที่บอกว่าจัดการทุกอย่างให้ดา" เธอถามในขณะที่รถกำลังจะเคลื่อนตัว

"ใช่…พ่อบอกนักข่าวพวกนั้นให้ถามเรื่องนี้เองแหละ"

"ขอบคุณนะคะ"

"พ่อก็ต้องทำเพื่อแกอยู่แล้ว แล้วชอบมั้ยลูกชายของลุงเดชา"

"ชอบค่ะ" นิดาแล้วยกยิ้มขึ้นบนใบหน้า ก็ชอบมาตั้งนานแล้ว…

"ถ้าแกชอบก็มัดใจเขาให้อยู่ล่ะ"

"ไม่ยากเลยค่ะ ดาว่ามันง่ายจะตายไป" เธอตอบออกมาด้วยสีหน้ามั่นใจ

"พ่อจะรอดูก็แล้วกัน" กวีตอบแล้วก็เกิดความเงียบขึ้นภาวในรถ

•••

วันต่อมา | 16 : 30 AM.

[ของขวัญ]

"หนี้ของคุณธนากรถูกชำระหมดแล้วนะคะ คนที่มาชำระชื่อคุณภูผาค่ะ" พนักงานของบริษัทกู้เงินเอ่ยบอกแล้วหยิบแผ่นเอกสารการกู้ยืมของพ่อออกมา พ่อเป็นหนี้ทั้งหมดห้าแสนบาทและคนที่ใช้คือพี่ภูผาเมื่อห้าปีก่อน ตอนที่เกิดเหตุการณ์นั้นพอดี

รวมๆแล้วจากที่ฉันไปดูมาทั้งหมดคือชื่อพี่ภูทั้งนั้นที่เป็นคนใช้ แสดงว่าเขายอมทำงานแบบนั้นเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้สินะ ทำไมรู้สึกแบบนี้ที่ไม่ได้ช่วยอะไรพี่ภูผาเลย

"คุณลูกค้าสนใจจะกู้ยืมไหมคะ จะได้เอารายละเอียดมาให้ดู"

"ขอบคุณนะคะแต่หนูคงส่งไม่ไหว" ฉันตอบเลี่ยง แล้วยกมือขึ้นไหว้ลาก่อนจะเดินออกมาจากบริษัทแห่งนั้นคงจะเหลือก็แต่ตามหาที่ทำงานแห่งนั้นและประวัติของพี่นิดา

ครืด~ ครืด~

ในขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้นก็มีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือ ฉันหยุดเดินแล้วหยิบมันขึ้นมารับ พอเห็นรายชื่อรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏ…

"พี่ภูได้ออกมาแล้วหรอคะ~" ฉันกรอกผ่านปลายสายด้วยน้ำเสียงสดใส เพราะสามสี่วันมานี้พี่เมฆาไม่ได้มายุ่งอะไรด้วยแล้วนั้นก็นับว่าเป็นเรื่องดี

( นี้ลืมได้ยังไงกัน )

"หนูยุ่งๆอยู่ค่ะ แล้วตอนนี้อยู่ไหนคะ"

( อู่ พี่กำลังเก็บของ แล้วเราอยู่ไหน )