ตอน ตอนที่ 24 เปิดเผยตัวตน จาก CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 24 เปิดเผยตัวตน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา ที่เขียนโดย So Nonny เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
EP24
"ว่าไงคะ ดาเรียกเมธเฉยๆได้มั้ย" เสียงของนิดาเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้งทำให้เมฆาดึงสติตนเองกลับมาแล้วผละมือออกจากมือบาง
"ผมขอตัวก่อนนะครับ" ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามของนิดา ร่างหนาเดินผลุนผลันออกมาจากตรงนั้นพลันจะออกจากงานก็มีทีมจากหน่วยพิเศษคอยขวางทางเอาไว้ ทำให้สายตาเรียบนิ่งตวัดมอง
"หลีก"
"คุณเดชาสั่งให้อยู่ในงานก่อนครับ" หัวหน้าทีมพิเศษบอก
"กูสั่งให้หลีก…" เมฆาบอกยํ้าอีกครั้ง หากเขานิ่งมากเท่าไหร่นั้นก็แปลว่าความโกรธก็ยิ่งเพิ่มทวีคูณมากขึ้น
"…" หัวหน้าทีมพิเศษส่งสายตาให้ดนุที่ได้ยินทุกอย่างผ่านเครื่องดักฟังให้สัญญาณอนุญาตเพื่อปล่อยเมฆาออกไป จึงทำให้หน่วยพิเศษยอมหลับทางให้ "เชิญครับ"
"…" เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปร่างกายเดินผ่านกลุ่มผู้ชายหลายคนออกมา แล้วตรงดิ่งมาที่รถของตนเองที่จอดอยู่ก่อนจะพุ่งทะยานออกมาบนท้องถนนพร้อมกับคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ
ด้านนิดาที่ได้แต่ยืนมองการหายไปของเมฆาได้แต่แอบแปลกใจเธอทำอะไรผิดแบบนั้นหรอ หรือเมฆาโกรธที่เธอทำแบบนั้นแล้วหายออกมา…
"เขาจะรังเกียจหนูไหมคะคุณลุง ที่หนูเคยมีข่าวแบบนั้น" นิดาเอ่ยถามเดชาด้วยสีหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเจนที่เห็นเขาเดินหนีไปอย่างนั้น
"นั้นมันไม่ใช่หนูนิ ทุกอย่างคือการจัดฉาก ทำไมต้องกลัวด้วย"
"อีกอย่างวันนี้พ่อจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ" กวีบอกลูกสาว
"ค่ะ" เสียงหวานพยักหน้าตอบ เหตุผลที่ต้องทำแบบนั้นก่อนจะออกมาจากชีวิตของเมฆาเพราะเหตุผลอะไรบางอย่าง
ภายในงานดำเนินไปเรื่อยๆตามพิธีจนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงท้ายงาน ก่อนที่ทุกคนจะกลับจะต้องผ่านการถ่ายรูปจากนักข่าวหน้าป้ายของงานก่อน และตอนนี้เองก็เป็นคราวของนิดาและกวี
"ลูกสาวของท่านอธิการบดีใช่ไหมคะ เห็นว่าพึ่งกลับจากอังกฤษแล้วจะมาเรียนต่อที่ไทยหรอคะ?" หนึ่งในนักข่าวถาม ในขณะที่กล้องหลายตัวกำลังจับไปที่สองพ่อลูก
"ค่ะ ดาจะกลับมาช่วยธุรกิจของคุณพ่อด้วย"
"แล้วผู้หญิงคนนี้ใช่คุณนิดาไหมคะ ข่าวคลิปหลุดเมื่อห้าปีก่อน" ว่าแล้วก็ยกรูปให้นิดาดู ทำให้เธอสีหน้าดูไม่ค่อยดีนัก สร้างความสนใจให้กับนักข่าวไม่น้อย
"ไม่ใช่ค่ะ ทุกอย่างในคลิปคือการตัดต่อและจัดฉากการตายของดา เหตุผลก็เพราะว่าดาถูกลอบทำร้ายเลยต้องจัดฉากว่าตนเองตายไปแล้วเพื่อไปซ่อนตัวที่อังกฤษค่ะ พอทุกอย่างมันคลี่คลายเลยตั้งใจกลับมาที่ไทย"
"ใช่ความจริงใช่ไหมครับคุณกวี"
"ครับ…เกิดความเข้าใจผิดทางธุรกิจ นิดาจึงถูกปิดเงียบว่าเป็นลูกสาวผมตั้งแต่ยังเด็ก ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับที่ทำให้ตกใจและเข้าใจผิด ผมทำเพราะความปลอดภัยของลูกสาว" ว่าแล้วกวีก็ยกมือขอโทษผ่านสื่อรวมถึงนิดา
"ดาเองก็ต้องขอโทษกับทุกคนด้วยนะคะ หวังว่าทุกคนจะลืมเรื่องนั้นแล้วอยู่กับปัจจุบันจะดีกว่า"
"ผมขอตัวพาลูกสาวผมกลับนะครับ" พูดเพียงเท่านั้นก็มีเลขาของกวีและการ์ดดูแลความปลอดภัยพาสองพ่อลูกออกจาหน้าสื่อ
พอพ้นเขตบริเวณงานก็หายขึ้นมานั่งบนรถตู้คันหรูที่มาจอดรอรับอยู่หน้างาน
"นี้หรอคะที่บอกว่าจัดการทุกอย่างให้ดา" เธอถามในขณะที่รถกำลังจะเคลื่อนตัว
"ใช่…พ่อบอกนักข่าวพวกนั้นให้ถามเรื่องนี้เองแหละ"
"ขอบคุณนะคะ"
"พ่อก็ต้องทำเพื่อแกอยู่แล้ว แล้วชอบมั้ยลูกชายของลุงเดชา"
"ชอบค่ะ" นิดาแล้วยกยิ้มขึ้นบนใบหน้า ก็ชอบมาตั้งนานแล้ว…
"ถ้าแกชอบก็มัดใจเขาให้อยู่ล่ะ"
"ไม่ยากเลยค่ะ ดาว่ามันง่ายจะตายไป" เธอตอบออกมาด้วยสีหน้ามั่นใจ
"พ่อจะรอดูก็แล้วกัน" กวีตอบแล้วก็เกิดความเงียบขึ้นภาวในรถ
•••
วันต่อมา | 16 : 30 AM.
[ของขวัญ]
"หนี้ของคุณธนากรถูกชำระหมดแล้วนะคะ คนที่มาชำระชื่อคุณภูผาค่ะ" พนักงานของบริษัทกู้เงินเอ่ยบอกแล้วหยิบแผ่นเอกสารการกู้ยืมของพ่อออกมา พ่อเป็นหนี้ทั้งหมดห้าแสนบาทและคนที่ใช้คือพี่ภูผาเมื่อห้าปีก่อน ตอนที่เกิดเหตุการณ์นั้นพอดี
รวมๆแล้วจากที่ฉันไปดูมาทั้งหมดคือชื่อพี่ภูทั้งนั้นที่เป็นคนใช้ แสดงว่าเขายอมทำงานแบบนั้นเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้สินะ ทำไมรู้สึกแบบนี้ที่ไม่ได้ช่วยอะไรพี่ภูผาเลย
"คุณลูกค้าสนใจจะกู้ยืมไหมคะ จะได้เอารายละเอียดมาให้ดู"
"ขอบคุณนะคะแต่หนูคงส่งไม่ไหว" ฉันตอบเลี่ยง แล้วยกมือขึ้นไหว้ลาก่อนจะเดินออกมาจากบริษัทแห่งนั้นคงจะเหลือก็แต่ตามหาที่ทำงานแห่งนั้นและประวัติของพี่นิดา
ครืด~ ครืด~
ในขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้นก็มีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือ ฉันหยุดเดินแล้วหยิบมันขึ้นมารับ พอเห็นรายชื่อรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏ…
"พี่ภูได้ออกมาแล้วหรอคะ~" ฉันกรอกผ่านปลายสายด้วยน้ำเสียงสดใส เพราะสามสี่วันมานี้พี่เมฆาไม่ได้มายุ่งอะไรด้วยแล้วนั้นก็นับว่าเป็นเรื่องดี
( นี้ลืมได้ยังไงกัน )
"หนูยุ่งๆอยู่ค่ะ แล้วตอนนี้อยู่ไหนคะ"
( อู่ พี่กำลังเก็บของ แล้วเราอยู่ไหน )
"…"
"แล้วเธอจะเอาประวัติของนิดาไปทำไม"
"หนูแค่อยากรู้อะไรบางอย่างเท่านั้นค่ะ ขอบคุณนะคะครูที่ครั้งนี้ยอมช่วยหนู"
"ไม่เป็นไรถือว่าชดเชย"
"งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ ครูจะได้เครียเอกสารต่อ"
"จ้ะ" ครูกรองแก้วพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้ม ก่อนที่ฉันจะเดินออกมาจากห้องนั้น ในขณะที่เดินอยู่ก็มีแจ้งเตือนเข้ามา
คุณหมี (1 )
: มาทำอะไรที่โรงเรียนเก่าหรอ
; คุณหมีเห็นด้วยหรอคะ?
: มาดาดฟ้าของตึกวิทย์ใหม่
: ฉันอยู่ตรงนี้
เขาอยู่ที่นี้อย่างนั้นหรอ…บนดาดฟ้าของตึกวิทย์ นั้นมันตึกที่ฉันเคยโดนแกล้งเขาเป็นใครกันนะ?
ในสมองคิดเรียวขาก็รีบวิ่งตามทางเดินของตึกเรียนเพื่อไปยังสะพานเชื่อมสู่ตึกวิทย์ พอมาถึงก็รีบวิ่งขึ้นบันได…
ปัง! เสียงประตูของดาดฟ้ากระทบลงอย่างแรงเมื่อฉันผ่านเข้ามาแล้วหยุดหอบหายใจ ตรงหน้าไม่ไกลนักมีร่างของผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ เขาสวมชุดยูนิฟอร์มของแอสตันเหมือนผู้ชายคนนั้นที่ฉันเจออยู่สนามฟุตบอล
"คุณหมีคะ เรามาแล้ว" ฉันตะโกนบอกเขาแล้วยิ้มออกมา จู่ๆนํ้าตาก็ไหลออกมาเป็นสาย ฮีโร่ที่คอยยื้อชีวิตฉันผ่านตัวหนังสือ คนเดียวที่เป็นเพื่อนกับฉันมาตลอดห้าปีวันนี้ฉันจะได้เจอเขาแล้ว
"…" เขาหันหน้ากลับมามองแล้วเราก็สบตากัน ใบหน้านั้นสินะที่สวมบทบาทเป็นคุณหมี เขาหล่อทั้งหัวใจและหน้าตาจนฉันอยากวิ่งเข้าไปกอดแล้วขอบคุณสักครั้ง เพราะอย่างน้อยในชีวิตที่เคยถูกคนคนนึงทำร้ายมาตลอดก็ยังมีอีกคนที่เขาคอยปลอบใจ
หยาดน้ำตาสีใสหยดแหมะลงพื้นพร้อมกับเรียวขาของฉันที่กำวิ่งเข้าไปหาคุณหมี ก่อนจะสวมกอดคนตรงหน้าเอาไว้แน่นแล้วซบอกร้องไห้ออกมา
เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันกล้าร้องไห้ใส่ทั้งต่อหน้าและหลับหลัง ผู้ชายคนนี้คือเบตอง…
"ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาในชีวิต"
•••
เปิดตัวคู่แข่งเมฆาแบบเต็มตัวแล้วค่ะท่านผู้อ่าน555555555
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา
มีบทใหม่ไหมค่ะ...