CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 36

EP36

ชมรมนักศึกษาเกรด A

"เรื่องที่นายอยากรู้ฉันให้คนหาข้อมูลมาให้แล้วนะ" เจนนี่พูดขึ้นในขณะที่ผลักประตูเข้ามาในห้องชมรมพร้อมกับซองเอกสารในมือ

"ไม่มีบินหรอ"

"จบไฟท์โตเกียวแล้วหยุดอีกสองวัน"

"…" เมฆาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปชายหนุ่มหลุดจากห้วงความคิดแล้วหลุบมองเอกสารที่เจนนี่วางไว้บนโต๊ะ

"เปิดอ่านดูสิ"

"…" สิ้นเสียงเอ่ยบอกมือหนาก็หยิบซองเอกสารขึ้นมาอ่านดู

"เพื่อนที่ทำงานอยู่หน่วยข่าวกรองของประเทศบอกว่าข้อมูลของผู้ชายคนนี้เคยถูกปลอมแปลง"

"แบบไหน"

"เหมือนมีใครจงใจปิดบังข้อมูลของเขา โชคดีหน่อยที่กู้คืนมาได้" พอได้ยินแบบนั้นเมฆาก็กวาดสายตาอ่านเนื้อหาข้างใน

"ฉันเปิดอ่านก่อนแล้ว ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะว่านิดาจะมีพี่น้องฝาแฝด"

"…" ใช่ ธนากรคือพ่อสายเลือดแท้ๆของนิดาและมีลูกสาวฝาแฝด แต่ภรรยาของเขาได้หย่าร้างและแต่งงานใหม่กับอธิการบดีอย่างกวี แปลว่าคนที่อยู่กับเขาตอนนี้คือแฝดของนิดาแบนั้นหรอ

"เขาทำเพื่ออะไร"

"ตอนแรกฉันก็คิดว่าสองคนนั้นเป็นพ่อลูกกันจริงๆแต่ที่ไหนได้ลูกเลี้ยง"

"…" ชายหนุ่มครุ่นคิดแล้วเรียบเรียงเรื่องทั้งหมดภายในหัว เหตุการณ์ที่นิดาตายคงไม่ใช่เพราะฝีมือของภูผาแต่เป็นการฆ่าตกรรมมากกว่า แล้วเรื่องนี้ก็ถูกปิดเป็นความลับ นิดาตัวปลอมคือการจัดฉากเรื่องราวทั้งหมดและกำลังทำให้เขาคิดว่าเธอคือคนรักเก่า

"คิดว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้"

"ฆ่านิดาแล้วใส่ร้ายคนอื่น แผนสลับตัวถูกวางไว้มานานแล้วสินะ"

"แผนสลับตัว? นายจะบอกว่าเป็นฝีมือของคุณกวีแบบนั้นหรอ"

"แปลงข้อมูลในหน่วยข่าวกรองได้ ต้องมีเส้นสายระดับประเทศสิ แล้วคิดว่าใครที่จะทำแบบนั้นได้"

"เพราะเหตุผลอะไรกันนะ ถึงต้องวางแผนสลับตัวนิดากับแฝดทั้งที่สองคนนั้นก็เป็นพี่น้องกัน"

"ผลประโยชน์"

"ผลประโยชน์ทางธุรกิจ ถ้านายกับแฝดของนิดาแต่งงานกันธุรกิจที่ทำจะขยายขึ้นมาใช่รึเปล่า"

"อืม" เมฆาพยักหน้าตอบแล้วปิดเปลือกตาลง มารู้ว่าคนรักเก่าของตนเองตายแบบไหนจากฝีมือของผู้เป็นพ่อแถมคนที่เขาคอยแก้แค้นสองพี่น้องนั้นก็เป็นแค่หมากในเกมส์ของเรื่องทั้งหมด

"แต่เหตุผลที่ต้องฆ่าคนคนนึงเพราะเรื่องแบบนี้มันพอแล้วหรอ"

"นั้นหน่ะสิ"

"เรื่องนี้คงต้องมีคำตอบ มันจะอยู่กับใครเท่านั้นแหละ"

"ไม่นานหรอก…"

"แล้วจะเอายังไงต่อ นายกำลังโดนหลอกอยู่นะ"

"ตามเกมไป เกมนี้ฉันไม่ใช่ผู้แพ้หรอก"

"มีอะไรก็คอยบอกแล้วกัน จะคอยช่วยเหลือ"

"อืม" เมฆาตอบแค่นั้นร่างของเจนนี่ก็เดินออกจากห้องไปเพราะเธอมีธุระที่ต้องจัดการต่อ

•••

วันต่อมา

โรงอาหารคณะ

"แกกับพี่เบนี่ยังไง มีแท็กลงสตอรี่ด้วย" คำถามของโยเกิร์ตทำให้ของขวัญที่เคี้ยวข้าวอยู่แทบสำลักออกมา เธอรีบหยิบน้ำมาแล้วดื่มทันที

"ก็ไม่ยังไง แค่พี่ชาย"

"แต่ดูพี่เบจะสนใจแกอยู่น้า~"

"บ้าแล้ว พี่เบบอกว่ามีคนที่ชอบอยู่"

"นี้จะซื่อบื้อแบบนี้ไม่ได้นะ"

"ก็เราพูดความจริง"

"ฉันบอกให้แกลองพิสูจน์ไง จะได้รู้คำตอบสักทีว่าพี่เบชอบใคร" โยเกิร์ตบอกแล้วยิ้มแซวเพื่อนสาว ทำเอาของขวัญก้มหน้าหงุด เธอกำลังจมอยู่กับความเศร้าเพราะทะเลาะกับภูผาตั้งแต่เมื่อวานจนกระทั่งตอนนี้ภูผาก็ยังไม่ยอมคุยด้วย

"เราก็อยากรู้นะ แต่ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย" ปากบางเอ่ยตอบแล้วเขี่ยข้าวในจานเล่น

"ทำไมล่ะ"

"มีปัญหากับพี่ภู"

"รอให้พี่เขาใจเย็นก่อนแล้วค่อยไปคุย"

"ขอโทษนะคะ น้องใช่ของขวัญรึเปล่า" ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่เสียงของใครบางคนก็แทรกเข้ามาในบทสนทนาทำให้สองสายตาเพ่งมองไปที่เธอ

"ค่ะ หนูเอง" ของขวัญเอ่ยตอบเมื่อเห็นคนตรงหน้าเป็นนิดาแฟนของเมฆา

"พี่มีเรื่องส่วนตัวอยากจะคุยด้วยหน่อย สะดวกคุยรึเปล่า"

"หนูมีเรื่องอยากถามพี่เบหน่อยค่ะ"

"เรื่องอะไร" เบตองตอบแล้วหลบสายตา ชายหนุ่มกำลังหวั่นไหวที่ของขวัญยืนอยู่ใกล้เกินไป

"ตอนวันงานกีฬาสี พี่เบบอกว่าเพลงที่ตัวเองแต่งขึ้นเพื่อคนที่ตัวเองชอบ แล้วคนที่พี่เบชอบตอนนี้เขาได้ฟังรึยังคะ" ของขวัญถามออกไปอย่างที่ตนเองสงสัย คำพูดของภูผาและโยเกิร์ตเหมือนจะบอกว่าเบตองกำลังชอบเธอยังไงยังงั้น

"ยัง"

"จริงหรอคะ แต่วันนั้นพี่เดินหนีหนู ผู้หญิงคนนั้นคงมีอิทธิพลมากพี่คงจะชอบเธอมาหลายปีแล้ว"

"อืม ก็ชอบมานานแล้ว"

"แล้วทำไมไม่จีบเธอละคะ"

"…" เบตองแน่นิ่งกับคำถามของคนตรงหน้า เขาจะจีบได้ยังไงในเมื่อรู้มาตลอดว่าเธอคนนั้นรักใคร

"หรือเพราะว่าพี่รู้มาตลอดว่าผู้หญิงคนนั้นรักใคร"

"แล้วถ้าเป็นแบบนั้นเราก็ควรเจียมตัวสิ แค่ได้อยู่ใกล้ๆคอยดูแลก็ดีมากแล้ว"

"ถ้าผู้หญิงคนนั้นมาบอกพี่ว่าเธอไม่ได้รักเขาแล้ว พี่จะลองเปิดใจไหม"

"…" เบตองช้อนตามองของขวัญ เธอกำลังจะสื่ออะไรกันแน่กำลังจะบอกว่าตนเองไม่ได้รู้สึกกับเมฆาแล้วแบบนั้นหรอ ถ้าความรู้สึกของคนเรามันเปลี่ยนได้ง่ายขนาดนั้นก็คงดีสิ

"บางที เธอก็อาจจะต้องการพี่มากๆก็ได้" สองสายตาสอดประสานมองกัน ของขวัญที่อยากจะไปจากเมฆาและลองเปิดใจกับเบตองกับอีกหนึ่งคนที่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองเหมือนที่ทิ้งความรู้สึกของฝ่ายตรงข้าม

มันเจ็บดี แต่ก็ชินชาไปแล้วก็เป็นแบบนี้มาหลายปี ชายหนุ่มไม่โกรธและยอมเป็นทุกอย่างให้ของขวัญอย่างที่เธอต้องการเท่าที่ผู้ชายคนนี้จะทำได้

"ต้องการมากขนาดไหนกันนะ" เบตองแกล้งถามออกไป เขายื่นมือมาจับมือบางแล้วใช้ปลายนิ้วโป้งลูบหลังมือเบาๆ

"หนูไม่ไหวแล้วค่ะ…"

"ไม่ไหวก็ระบายออกมา ฉันจะคอยเป็นคนซับนํ้าตาให้" ของขวัญหลุบตามองคนตรงหน้า เธอพยายามจะอดกลั้นเอาไว้ รู้สึกผิดที่ต้องโกหกนิดาและรู้สึกเจ็บปวดที่เมฆาไม่ยอมหยุดและรั้งเอาไว้ทั้งที่ไม่ได้รัก

"พี่เบ"

"ครับ" น้ำเสียงทุ่มตํ่าขานรับด้วยความอบอุ่นแล้วทอดสายตาเป็นประกายมองคนตัวเล็กที่กำลังทำเหมือนตัวเองเข้มแข็ง

"พี่คิดยังไงกับหนูหรอคะ ถึงได้คอยดูแลแบบนี้ ที่พี่ทำทุกอย่างเพราะอะไรกันแน่ หนูไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม"

"แล้วตอนนี้ที่คิดว่าฉันทำเพราะอะไร"

"พี่เบ ชอบหนูหรอคะ…"

•••

มีคนรู้ก็คงเป็นเรื่องแน่เลย ยัยน้องเตรียมขิต?