CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 56

EP56

[ของขวัญ]

ฉันไม่ได้หูฝาดหรือคิดไปเองพี่เมฆากำลังขอคบงั้นหรอ เขากำลังขอคบคนที่ตนเองเคยรังเกียจมากที่สุด ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินแต่มันก็หลุดออกมาจากปากของเขาแล้ว ซึ่งฉันเองก็ยังไม่อยากตอบอะไรตอนนี้เลย ไม่รู้สิ มันยังไม่ถึงครึ่งความพยายามของฉันที่เคยมีต่อเขาเลย

"หนู…"

"จะปฏิเสธแแบบนั้นหรอ?" ไม่ทันจะได้พูดจบประโยคคนตรงหน้าก็พูดสวนขึ้นมา เรียวคิ้วเข้มขมวดสงสัย

"…" ฉันพยักหน้าตอบเบาๆไม่ใช่ไม่อยากคบหรอกนะแต่มันรวดเร็วเกินไป ฉันพึ่งทิ้งผู้ชายอีกคน แล้วจะคบกับอีกคนในทันใดถึงแม้จะไม่ได้รักพี่เบในฐานะคนรัก ภายในใจมันก็ยังละอายอยู่เหมือนกันที่ตนเองเคยดึงเขาเข้ามายุ่งเรื่องนี้ทั้งที่ไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยด้วยซ้ำเหมือนให้ความหวังพี่เบตอง ผลสุดท้ายก็ตอบแทนเขาเป็นความรักให้ไม่ได้

"อย่าปฏิเสธเลยนะ ฉันรอไม่ไหวอีกแล้ว"

"พี่รอเท่าที่หนูเคยรอพี่รึเปล่า"

"คงไม่…"

"หนูยังรู้สึกผิดต่อพี่เขาอยู่ ขอเวลาหน่อยนะคะ"

"ไม่รักฉันหรอ…หรือแคร์มันมากกว่า"

"เปล่าค่ะ พี่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าหนูคิดยังไงกับพี่ตลอด"

"จะฝืนต่อทำไม" ฉันนิ่งตอนนี้เหมือนฝืนตัวเองอยู่แบบนั้นหรอ อยากคบกับพี่เมฆามากแค่ไหนก็ปฏิเสธไปก่อนมันดูขัดกับการกระทำของตนเองมากรึไงนะ

"มันจะดีกว่านี้มั้ยคะ"

"มันไปเอง ก็แปลว่ามันเสียสละแล้วไม่ใช่ความผิดเธอ" ความรู้สึกของพี่เบตองก็คงรู้อยู่ตลอดว่าฉันคิดยังไงกับพี่เมฆา การเสียสละครั้งนี้เพื่ออยากให้ฉันมีความสุขกับความรักสินะ เขารู้มาตลอดตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลายแล้วว่าฉันรักพี่เมฆามากขนาดไหน ฉันมันแย่มากจริงๆแต่การฝืนกับหัวใจตัวเองมันก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น ตอนนี้ทุกอย่างมันสายเกินกว่าจะแก้แล้วถ้ายังอยู่จุดเดิมจมอยู่กับความรู้สึกผิด การเสียสละของพี่เบตองก็คงไม่มีประโยช์นอะไร เขายอมถอยเพื่อให้ฉันสมหวังหรือฉันควรทำความต้องการของพี่เบตองดี ทำตามความรู้สึกของตนเองตอนนี้ด้วย ตอบตกลงแบบนั้นหรอ ฉันกับพี่เมฆาจะคบกันเนี่ยนะ เป็นฝันที่ไม่กล้าฝันแต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว

คบ หรือไม่คบดี…

ดูสายตาของเขาตอนนี้สิกำลังหลอมละลายหัวใจดวงน้อยๆดวงนี้ไปทั้งดวงแล้ว อยากจะแทรกพื้นห้องนํ้าหนีให้มันรู้แล้วรู้รอดถ้าไม่ตอบตกลงจะโดนอีกมั้ย นะ

"คิดนานจังเลย" น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยถามดึงสติของฉันให้หลุดออกมาจากห้วงความคิดของตนเอง

"มันจะดีกว่าที่เป็นอยู่มั้ยคะ"

"ลองตอบตกลงก่อนสิ จะได้รู้"

"…" ฉันไม่ได้อยากจะเล่นตัวหรือลีลานะ แต่ตอนนี้มันเขินมากกว่าสายตาพี่เมฆารุนแรงมากเลย รุนแรงจนฉันตั้งหลักไม่ทันแล้ว

"ว่าไง คบมั้ย"

"ลองดูก็ได้ค่ะ เราลองมาคบกันดู^^" อ่า…ไม่ไหวแล้วนะ จะตายลงตรงนี้อยู่แล้ว ลองนึกว่าคนที่ตนเองแอบชอบมาหลายปีสิ จู่ๆเขามาคลั่งรักเราซะงั้นแถมยังคอคบอีก เขินชะมัดแต่ก็ได้กรีดร้องอยู่ในใจ หุบไว้อย่ายิ้มออกมาเยอะเดี๋ยวพี่เมฆารู้ว่าเราใจง่ายกับเขาขนาดไหน ทำไมตอนเขาทำเลวใส่ร้องไห้จะเป็นจะตายนักหนา พอตอนเขาง้ออ่อนระทวยเหมือนมนุษย์ไร้กระดูกซะงั้น เกลียดตัวเองจังTT

"หื้มม มีแฟนแล้ว" พี่เมฆาครางงึมงำในลำคอแล้วลูบหัวฉันด้วยแววตาเปล่งประกายมืออีกข้างก็เลื่อนลงมาจับที่เอวบีบเคล้นเบาๆก่อนจะจับสะโพกฉันโยกเบาๆบนร่างกายตนเอง

"พะ…พอแล้วค่ะ"

"อีกรอบแล้วกัน" คนตรงหน้ายกยิ้มมุมปากเพียงเสี้ยววินาทีใบหน้าเขาก็กลับมาเรียบนิ่งอีกครั้ง มีแค่สายตาที่กำลังหื่นกามมองร่างกายฉันอยู่ เขาจะเอาไม่หยุดแบบนี้ไม่ได้นะ มันในอ่างรอบเดียวก็ควรพอได้แล้วเมื่อคืนไม่ได้ทำให้ความหื่นมันลดลงเลยรึไงนะ อยู่ด้วยกันสองต่อสองเป็นไม่ได้ต้องมีเสียตัวตลอดเลย สงสารตัวเองจนอยากร้องไห้

"พี่เมธ…"

"ขา…"

คะขาหรอ…กรี๊ดดดดดดดดด มันเกินไปแล้วนะ โอ๊ยไม่ไหวแล้วๆๆๆๆๆ

"หนูไม่ทำแล้วค่ะ เจ็บ" ฉันกัดปากตนเองแน่น ใบหน้าเห่อร่อน สายตาหลุบมองตํ่าหัวใจแทบจะกระดอนออกมาจากเบ้า ไม่ได้เกินจริงแต่มันคือความจริง

"เดี๋ยวทำเอง" สิ้นเสียงพูดก็ขยับร่างกายจับตัวฉันให้เอนลงไปกับอ่าง แผ่นหลังชิดกับขอบ ส่วนตัวเองก็ขยับมาคร่อมบนตัวมือจับขอบอ่างอีกข้างพยุงพื้นอ่าง จัดแจงท่าได้ที่ก็ก้มหน้าใช้ลิ้นหยอกเย้ากับหน้าอกของฉัน ลิ้นร้อนตวัดไปมาแล้วดูดเม้มเบาๆเอวเริ่มขยับโยกไปด้วย สัมผัสจากแท่งเนื้อขนาดใหญ่ที่กำลังขับเคลื่อนเข้าออกร่างกายทำให้ฉันต้องกัดปากตนเองกลั้นเสียงครางเอาไว้

ภายในหัวได้ยินเสียงดูดนมตัวเองไปด้วย ฉันจ้องมองการกระทำคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกกระสันมันเสียวช่วงล่างจนแทบจะกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่อยู่ ยิ่งมองพี่เมธไปด้วยก็ยิ่งฟินมากขึ้นกว่าเดิม เขาดูดี หล่อและเซ็กซี่ในขณะเดียวกัน ใบหน้าที่อยู่อกก้มทำอย่างใจจดใจจ่อ ผมข้างหน้าเปียกนํ้าหมาดๆ ใบหน้าเนียนใสไร้ที่ติ มันน่ามองไปหมดเลยน่ามองจนฉันละสายตาไม่ได้

"อ๊ะ~" ความอดทนสิ้นสุดลง ฉันหลุดครางออกมาทำให้สายตาเร้าร้อนคู่นั้นช้อนมอง เราจึงสบตากันโดยปริยาย

"…" พี่เมฆาผละริมฝีปากออกจากหน้าอกแล้วสะบัดผมที่ปกคลุมเปลือกตาออก ก่อนที่เอวสอบจะเริ่มขยับถี่ขึ้น

"อ๊ะ…อื้ออ!" กลั้นไม่ไหวเมื่อลำท่อนกระแทกถี่ขึ้น ฉันหลบสายตาคู่นั้นแล้วหลุบมองกล้ามหน้าท้องที่กำลังขยับไปมาบนร่างกายตนเองอยู่ มันอัดแน่นไปด้วยความสมบูรณ์ไม่อยากคิดตอนมองต่ำกว่านี้มันจะฟินขนาดไหนกันนะตอนมี่เอวสอบกำลังกระแทกเข้าร่างฉันอยู่ O_o

"อื้มม" คนตรงหน้าไม่ต่างจากฉันเอาสักเท่าไหร่ ใบหน้าหล่อเหลากำลังเหยเกเสียงทุ่มตํ่าครางงึมงำในลำคอ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดข้างแก้มฉันจนร่างกายมันวูบวาบไปหมด ตอนนี้ฉันไร้สติสัมปชัญญะไปหมดแล้วได้แต่ปล่อยให้ร่างกายตนเองล่องลอยไปตามความต้องการ เปลือกตาปิดลงและลุ่มหลงไปกับสัมผัสแนบแน่น…

20 นาทีต่อมา…

"เหนื่อยมั้ย?" เสียงทุ่มกระซิบถามในขณะที่ฉันกำลังนอนหอบหายใจหลังเสร็จรอบสุดท้าย มันไม่ได้มีแค่ในอ่างนะพี่เมฆาพาฉันทัวร์ทั่วห้องน้ำเลยจนฉันเพลียมากกว่าเดิม

"เหนื่อยค่ะ ไม่เอาแล้วหนูจะไปล้างตัว" ฉันบอกแล้วพยายามลุกขึ้นจากอ่างแต่ขากลับอ่อนแรงร่างกายทรุดตัวล้มลงบนร่างหนา

"ไม่ไหวเเน่เลย" เขาพูดออกมาแบบนั้นแล้วยิ้มเหมือนเอ็นดูก่อนจะอุ้มร่างกายฉันขึ้นในอ้อมแขนท่าเจ้าสาว พี่เมฆาพาฉันเดินออกมาจากอ่างพาไปยืนใต้ฝักบัวแทน มือหนาเอื้อมไปเปิดนํ้าให้ไหลชโลมลงบนร่างกายของเรา มือหนาจับครีมอาบนํ้าลูบไล้ตามเนื้อตัวโดยที่ฉันไม่ต้องทำอะไรได้แต่ยืนพยุงตัวเองไม่ให้ขาอ่อนแรงทรุดตัวล้มลงบนพื้น พึ่งรู้ว่าเกิดเป็นของขวัญต้องเหนื่อยขนาดนี้

หลังอาบนํ้าเสร็จเขาก็อุ้มฉันออกมานอกห้องน้ำ เราทั้งคู่จัดการแต่งตัวให้เสร็จเรียบร้อยก็ออกมาเดินเล่นที่ทุ่งซากุระแทน มันอยู่หลังบ้านพักของเรานี่เองเหมือนทางเจ้าของที่นี้จะจัดไว้ให้สำหรับนักท่องเที่ยวที่มาพักผ่อนและต้องการความสวยงามโรแมนติก

"สวยจังเลยนะคะ~" ฉันพูดลากเสียงออกมาแล้วฉีกยิ้ม สายตากวาดมองบรรยากาศรอบข้างกาย โชคดีจังมาถูกจังหวะที่ดอกซากุระสวยขนาดนี้

"ชอบมั้ย" คนข้างกายเอ่ยถามในขณะที่เรากำลังทอดน่องไปตามทางเดินภายในทุ่งซากุระสีชมพูที่เปล่งสะพลั้ง

"ชอบค่ะ" ฉันตอบไปตามความคิดของตนเองแล้วหันหน้ามองคนข้างกายที่มองฉันอยู่ก่อนแล้ว พี่เมฆายังคงมีสีหน้าเรียบนิ่งเว้นเสียแต่แววตาของเขาตอนมองฉันเปลี่ยนไป

"แต่คงไม่เท่าฉันชอบเธอ"

"รู้แล้วค่ะ ว่าพี่ชอบหนู"

"แล้วรู้ไหมว่าชอบมากแค่ไหน"

"แค่ไหนหรอคะ?" ฉันเอียงคอถาม

"มองไปบนนั้นดิ" สายตาคู่นั้นมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ฉันจึงมองตาม

"หนูไม่เห็นจะมีอะไรเลย"

"ทำไมจะไม่เห็น" เขาหันมาถามแต่สายตาของฉันไม่ได้มองพี่เมฆา ยังคงกวาดสายตามองท้องฟ้าอยู่

"หนูเห็นแค่ท้องฟ้า มองไปบนนั้นเห็นแค่ท้องฟ้าสุดลูกหูลูกตาเลยค่ะ" มันเห็นแค่นั้นจริงๆนะนอกจากท้องฟ้าอันแสนกว้างไกลแล้วฉันก็มองไม่เห็นอะไรอีกเลย พี่เมฆาต้องการจะสื่ออะไรกันแน่นะ

"ฉันชอบเธอได้มากกว่านั้นเลยนะ"

"มากขนาดนั้นเลยหรอคะ"

"อืม" เขาขานรับในลำคอ คำตอบของคนข้างกายทำให้ฉันยืนแน่นิ่ง รู้ตัวอีกทีร่างหนาก็เดินล้วงถุงกางเกงนำไปก่อนแล้วทำเหมือนว่าเรื่องเมื่อกี้ตัวเองไม่ได้เป็นคนพูด ชอบมากกว่าท้องฟ้าอันแสนกว้างไกลแบบนั้นหรอมันมากมายจังเลยนะ ทำไมถึงชอบทำให้ฉันหวั่นไหวอยู่เรื่อยตกหลุมรักซํ้าแล้วซ้ำเล่า ตอนพี่เมฆาร้ายใส่ฉันยังดื้อด้านรักเขาอยู่พอมาโหมดนี้จะเอาอะไรมาต้านทานอยู่กันล่ะ

ฉันเองก็อยากจะบอกเขาออกไปเหมือนกันนะว่าฉันเองก็ชอบเขามากกว่าท้องฟ้าอันแสนกว้างไกลนั้นเหมือนกันและชอบมานานแล้วด้วย แต่ขอเงียบไปก่อนแล้วกัน ฉันคลั่งรักพี่เมฆามามากพอแล้วให้บทคนเย็นชาคลั่งรักบ้างเถอะ อยากรู้เหมือนกันว่าคนเย็นชาแข็งทื่อเป็นท่อนไม้แบบนี้จะมีจุดสูงสุดขนาดไหน^^

•••

การที่พี่เมฆาทำแบบนี้ น้องจะไม่ไหวแล้วนะคะ?