ดอกหญ้าสีคราม นิยาย บท 3

“ได้ค่ะ คุณย่า”

ดอกหญ้าตอบอย่างสบายๆ

แม้ว่าย่าศรี จะปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี สีครามเป็นหลานชายของเธอ ส่วนเธอเป็นเพียงหลานสะใภ้ หากทั้งคู่ขัดแย้งกันจริงๆ ตระกูลจีรภักดีจะอยู่ข้างเธองั้นเหรอ?

ดอกหญ้าไม่เชื่อ

มันก็เหมือนแม่สามีของพี่สาวนั่นแหละ

ก่อนแต่งงานพวกเขาใจดีกับพี่สาวเธอมาก ดีจนลูกสาวแท้ๆยังอิจฉา

แต่หลังจากแต่งงาน ทุกอย่างก็พลิกผัน แม่สามีมักกล่าวหาว่าพี่สาวเป็นภรรยาที่ไม่ดี

อย่างที่เขาว่ากัน... ลูกชายเปรียบเป็นญาติแท้ๆ แต่ลูกสะใภ้เป็นคนนอกเสมอ

“เธอไปทำงานได้เถอะ ย่าไม่กวนแล้ว ฉันจะขอให้ครามมารับเธอไปทานอาหารเย็นด้วยนะ”

“คุณย่าคะ หนูปิดร้านตอนดึกมาก อาจจะไม่สะดวกกลับไปทานข้าว

เอาเป็นวันหยุดได้ไหมคะ?”

ร้านหนังสือของเธอพึ่งพาลูกค้าจากโรงเรียน ดังนั้นในช่วงวันหยุดเธอจะมีเวลาว่างจนแทบไม่ต้องเปิดร้านเสียด้วยซ้ำ

“ได้จ้ะ”

ย่าศรี พูดอย่างเกรงใจ “เอาไว้วันหยุดค่อยว่ากัน เธอทำงานเถอะ”

หญิงชราวางสายโทรศัพท์

ดอกหญ้าไม่ได้กลับไปที่ร้านทันที แต่ส่งข้อความถึงแก้วตาเพื่อนของเธอก่อน และเธอจะรีบกลับไปที่ร้านก่อนที่นักเรียนจะเลิกเรียนตอนเที่ยง

หลังจากเหตุการณ์สำคัญในชีวิตจบลง เธอต้องกลับไปบอกพี่สาวแล้วย้ายออกจากบ้าน

10 นาทีต่อมา

ดอกหญ้ากลับมาที่บ้านของพี่สาว

พี่เขยออกไปทำงานแล้ว ตอนนี้พี่สาวของเธอกำลังตากผ้าอยู่ที่ระเบียง เมื่อเห็นเธอกลับจึงถามด้วยความเป็นห่วง “หญ้า กลับมาทำไมน่ะ วันนี้ไม่เปิดร้านเหรอ?”

“ฉันจะกลับไปร้านตอนเที่ยง โตะยังไม่ตื่นเหรอ?”

คัตโตะเป็นหลานชายของดอกหญ้า ตอนนี้เขาอายุแค่สองขวบเท่านั้น เป็นวัยที่กำลังซุกซนเลยทีเดียว

“ยัง ถ้าเขาตื่น บ้านจะเงียบแบบนี้หรือไง”

ดอกหญ้าช่วยพี่สาวตากผ้าแล้วถามถึงเรื่องเมื่อคืน

“หญ้า ไม่ใช่ว่าพี่เขยของเธออยากไล่เธอออกไปหรอกนะ เขาแค่อยู่ภายใต้ความกดดันมากเกินไป ฉันเองก็ไม่มีรายได้”

น้ำทิพย์อธิบายเรื่องสามีของเธอ

ดอกหญ้าไม่พูดอะไร พี่เขยน่ะอยากไล่เธออยากจากที่นี่ทางอ้อมน่ะสิ

พี่เขยของเธอทำงานเป็นผู้จัดการในบริษัทที่มีรายได้สูง พี่สาวของเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นมหาวิทยาลัยกับเขา เดิมทีเธอทำงานในบริษัทเดียวกัน หลังจากแต่งงาน เขาก็บอกกับเธออย่างจริงใจว่า “พักผ่อนอยู่บ้านและเตรียมตัวตั้งครรภ์อย่างเดียวก็พอ”

นั่นทำให้พี่สาวรู้สึกว่าตัวเองแต่งงานกับคนที่ใช่จริงๆ เธอจึงลาออกและกลับบ้านไปเป็นแม่บ้าน

1 ปีหลังแต่งงาน เธอให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วนและดูแลครอบครัว ทำให้เธอยุ่งจนไม่มีเวลาแต่งตัวและดูแลตัวเอง ไม่มีทางที่จะหลบหนีและกลับไปที่ทำงานเช่นเดิมได้

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา พี่สาวของเธอเปลี่ยนจากสาวงามกลายเป็นแม่บ้านอ้วนๆที่ไม่ชอบแต่งตัว