ดอกหญ้าสีคราม นิยาย บท 11

“ไปกันเถอะ”

สีครามแอบบ่นดอกหญ้าในใจโดยไม่พูดอะไร

ดอกหญ้าเป็นภรรยาของเขาแค่ในนาม แต่ในความเป็นจริงทั้งสองคนก็ไม่ต่างจากคนแปลกหน้า

คนขับไม่กล้าพูดอะไร ก่อนจะขับรถต่อไป

ดอกหญ้าไม่รู้ว่ารถหรูที่เกือบจะชนเธอเมื่อครู่คือคนในครอบครัว เธอขี่สกู๊ตเตอร์จนถึงร้าน เห็นแก้วตาอยู่ที่ร้านก่อนแล้วเพราะเธอบ้านอยู่ละแวกนี้

“หญ้า”

หลังจากแก้วตาทำงานเสร็จ เธอก็สั่งอาหารเช้ามากินพลางถามเพื่อนสาวคนสนิท “เธอกินข้าวหรือยัง?”

“กินแล้ว”

แก้วตาตอบรับเบาๆ และก้มหน้ากินอาหารเช้าของตัวเองต่อไป

“ฉันเอาขนมมาให้เธอสองกล่อง อร่อยมาก ลองกินดูสิ”

แก้วตาวางถุงขนมไว้บนเครื่องคิดเงิน

ดอกหญ้าวางกุญแจรถและดึงถุงขนมมาดูทันที “ขอแค่เป็นของหวาน มันต้องอร่อยอยู่แล้ว นี่...แก้วตา ตอนฉันขี่รถมาที่นี่เห็นรถโรลส์รอยซ์ด้วย”

แก้วตาตอบกลับ “เห็นรถหรูแบบนั้นในจังหวัดนรารีก็เป็นเรื่องปกตินี่นา เธอเห็นคนในรถหรือเปล่า? เหมือนในนิยายไหม? ท่านประธานหนุ่มสุดหล่อแถมยังโสด”

ดอกหญ้ามองเธอโดยไม่พูดอะไร

แก้วตาหัวเราะคิกคัก “ฉันแค่สงสัยว่าทำไมในนิยายถึงมีท่านประธานหนุ่มสุดหล่ออยู่ทุกที่ แล้วทำไมเราไม่เจอพวกเขาเลยล่ะ”

“นิยายทั้งหมดถูกสร้างขึ้นเพื่อตอบสนองการตลาด ถ้าเธอเขียนเกี่ยวกับแรงงานข้ามจะมีใครอ่านไหมล่ะ? ถ้าพระเอกไม่เป็นท่านประธานสุดหล่อก็จะเป็นพวกอาชีพชั้นสูง”

แก้วตาหัวเราะอีกครั้ง

“ว่าแต่ หญ้า คืนนี้เธอว่างไหม?”

“ฉันอยู่แค่ร้านกับที่บ้าน เมีอะไรเหรอ?”

ชีวิตของเธอเรียบง่ายเป็นอย่างมาก นอกจากดูแลธุรกิจในร้านแล้วเธอยังช่วยพี่สาวดูแลลูกอีกด้วย

“ตอนเย็นจะมีงานเลี้ยงไฮโซ อยากไปเปิดโลกทัศน์ด้วยกันไหม?”

ดอกหญ้าปฏิเสธโดยสัญชาตญาณ “นั่นไม่ใช่ที่ที่ฉันควรจะอยู่ ฉันไม่อยากไป”

รายได้ต่อเดือนของเธอไม่แย่นัก แต่ยังห่างไกลจากแวดวงสังคมแบบนั้น

พูดตรงๆ ถ้าคนระดับเดียวกับเธอไปงานเลี้ยงระดับไฮเอนด์ คงจะถูกปฏิบัติเหมือนเป็นคนรับใช้เท่านั้น

“ที่จริงฉันก็ไม่อยากไปเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ขอป้าให้ส่งจดหมายเชิญไป จดหมายเชิญแต่ละฉบับพาคนไปได้อีกคนหนึ่ง ฉันก็เลยนึกถึงเธอน่ะ ไปด้วยกันเถอะนะ” “ออกไปเปิดโลกสักหน่อย ไม่สิ แค่ไปกับฉันก็พอ ฉันจะได้ไม่โดนแม่บ่นจนหูเฉาอีก”

ตระกูลศรีอัมไพ เป็นครอบครัวไฮโซในจังหวัดนรารี พวกเขามีบ้านหลายหลังและร้านค้าให้เช่า ทรัพย์สินของพวกเขามีมูลค่าอย่างน้อยหลายสิบล้าน แต่ทว่ายังตามหลังครอบครัวเศรษฐีเหล่านั้นอยู่มาก

แม่ของแก้วตาพอใจกับรูปลักษณ์ของลูกสาวมาก ดังนั้นเธอจึงต้องการให้ลูกสาวของแต่งงานกับครอบครัวร่ำรวย ป้าของแก้วตาแต่งงานกับครอบครัวร่ำรวยและกลายเป็นคุณนาย

ป้าอรทัยรักแก้วตาเป็นอย่างมาก และรู้สึกว่าหลานสาวพอจะสามารถแต่งงานกับครอบครัวร่ำรวยได้ ทันทีที่พี่สะใภ้เอ่ยถึง เธอก็เต็มใจที่จะช่วยหลานสาวของเธอสร้างโอกาสทันที

ตระกูลศรีอัมไพชอบดอกหญ้ามาก ไม่มีใครคัดค้านที่แก้วตาพาดอกหญ้าไปงานเลี้ยง

เพราะดอกหญ้าแต่งงานแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องกังวลว่าดอกหญ้าดึงความสนใจไปจากแก้วตาได้

ในตอนเย็น รถยนต์คันหรูที่ป้าอรทัยจัดเตรียมไว้ก็มาหยุดที่หน้าบ้านแก้วตา

“เที่ยวให้สนุกนะ”

เรืองรองส่งเด็กสาวทั้งสองออกไปและพูดกับดอกหญ้าว่า “หญ้า ป้าฝากดูแลแก้วตาด้วยนะ อย่าให้เธอกินมากไป แล้วก็ทำความรู้จักพวกหนุ่มๆ ไว้ให้มาก”

จากนั้นเธอก็หันไปพูดกับลูกสาว “แก้วตา อย่าทำให้ป้าของลูกผิดหวังล่ะ”

ดอกหญ้ายิ้ม “คุณป้า ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันจะช่วยจับตาดูแก้วตาให้ จะไม้ปล่อยให้เธอกินมากไป”

แต่ทั้งคู่จะกินไปด้วยกัน...

“มีเธออยู่ ป้าก็วางใจจ้ะ”

เรืองรองชอบดอกหญ้ามาก เพราะผู้หญิงคนนี้เป็นเด็กดีและพึ่งพาตนเองได้ ถ้าลูกชายของเธออายุน้อยกว่าดอกหญ้าไม่กี่ปี เธอคงอยากจะจับคู่ดอกหญ้ากับลูกชายของเธอ

หลังจากรู้เรื่องการแต่งงานสายฟ้าแลบของดอกหญ้า เรืองรองก็ตกใจมาก ครอบครัวของเธอมีคนหนุ่มสาวมากมาย ดอกหญ้าสามารถเลือกคนจากตระกูลศรีอัมไพ ได้หากต้องการแต่งงาน

ตอนนี้เรื่องมันจบลงแล้ว ไม่ว่าเรืองรองจะเศร้าแค่ไหน เธอจะไม่พูดถึงเรื่องเหล่านั้นอีก

แก้วตาซึ่งสวมชุดราตรีสีขาว แต่งหน้าละเอียดอ่อนตามคำแนะนำของแม่ รีบลากเพื่อนของเขาเข้าไปในรถคันหรูที่ป้าจัดไว้

เนื่องจากดอกหญ้าแต่งงานแล้ว และครั้งนี้เป็นเพียงการไปงานเลี้ยงกับเพื่อน เธอจึงไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า และยืนยันที่จะสวมใส่เสื้อผ้าประจำวัน เพียงแต่งหน้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เครื่องแต่งกายที่เรียบง่ายนั้นไม่สามารถซ่อนความงามธรรมชาติของเธอไว้ได้