ดาบพิทักษ์แผ่นดิน นิยาย บท 42

"ลูกชายผมเป็นหัวแก้วหัวแหวนขนาดนี้ โตปานนี้แล้วยังไม่มีใครกล้าแตะเขาแม้แต่ปลายนิ้ว เป็นแค่ลูกสาวที่คนพิการคนหนึ่งกล้าตีเขาได้ยังไง?"

"ต้องให้พวกคุณทุกคนรู้ว่าลูกชายของผมใครห้ามแตะ" ประธานหลิวกล่าวอย่างโอ้อวดพลางหยิบแก้วน้ำชาขึ้นมาจิบ

เด็กชายคนนั้นและแม่ของเขาต่างก็ภูมิใจด้วย

เมื่อเห็นว่าครอบครัวนี้ไม่มีท่าทีเกรงกลัวเลย ครูอนุบาลหลายคนในห้องพักครูก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

เมื่อเห็นท่าที่ก้าวร้าวนี้ ทำให้ครูหลายคนไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ทว่าแม้แต่ผู้อำนวยการหลี่ก็ยังพูดสุภาพกับประธานหลิว แล้วพวกเขาจะกล้าพูดอะไรได้ยังไง?

"ไม่มีอะไรต้องเจรจาแล้ว" หลินเซียวมองประธานหลิวแวบหนึ่งแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"คุณมีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?" ประธานหลิวเหลือบมองรถเข็นของหลินเซียวด้วยความดูถูก ไม่มีความกลัว แถมยังก้าวร้าวอีก

“ได้” หลินเซียวพยักหน้าเล็กน้อย "ถ้างั้นก็ไม่มีอะไรต้องเจรจาต่อไป”

สิ้นเสียง หลินเซียวก็ค่อยๆ ยื่นมือออกไปดึงถังถังมาหาเขา

"ถังถัง บอกลุงมาว่าหนูกับเพื่อนใครทำก่อน”

น้ำเสียงที่นุ่มนวล ทำให้ความหวาดกลัวของถังถังจางหายไปไม่น้อย

ถังถังก้มศีรษะลงเล็กน้อยแล้วพูดอย่างอ่อนแอว่า "เขาจะเอาของเล่นของหนูไป หนูไม่ให้เขา เขาก็เลยกัดหนู หนูก็เลยผลักเขาออก เล็บก็เลยข่วนโดนหน้าเขาค่ะ..."

เมื่อมองไปที่รอยฟันบนแขนของลูกสาว หลี่โร่วก็รู้สึกทุกข์ใจอย่างมากเช่นกัน

"ฮึ! ใครบอกเธอไม่เอาของเล่นให้ลูกชายฉันล่ะ?”

"อยู่ในบ้าน ลูกชายฉันอยากได้อะไรก็จะให้อย่างนั้น แค่ของเล่นกระจอกๆ ทำไมถึงให้ไม่ได้?”

ผู้หญิงคนนั้นทำตัวหยาบคาย

"ใช่ ถ้าเธอไม่ให้ของเล่นกับฉันอีก ฉันก็จะกัดเธออีก” เด็กชายคนนั้นแววตาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายและขมขู่ตั้งแต่อายุยังน้อย

ถังถังได้ยินดังนั้นก็ยิ่งกลัวมากขึ้น จึงหดตัวถอยหลังไป

"ไม่ต้องกลัวนะ ลุงอยู่ที่นี่” หลินเซียวยื่นมือออกมาลูบศีรษะของถังถัง

"จำไว้นะ พวกคุณจะทำอะไรก็ได้ตอนอยู่บ้าน แต่ถ้าอยู่ข้างนอก ไม่มีใครยอมคุณแน่”

หลินเซียวเหลือบมองผู้หญิงคนนั้น เขาไม่รอให้ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับก็มองไปยังผู้อํานวยการหลี่แล้วถามว่า "ผอ.หลี่ ตอนนี้ชัดเจนแล้วนะ เขาลงมือตีถังถังก่อน คุณจะจัดการยังไง?”

ผู้อำนวยการหลี่ตกตะลึงเมื่อได้ยินคําพูดนั้น จากนั้นก็กล่าวอย่างเด็ดขาด "เขามีความผิดจริงที่ตีลูกคุณก่อน แต่ลูกของคุณเองก็ตีเขากลับเหมือนกัน แบบนี้ลูกคุณก็มีความผิดเหมือนกัน”

ดูเหมือนผู้อำนวยการหลี่ก็พูดถูกเช่นกัน ครูหลายคนในห้องต่างก็พยักหน้าเล็กน้อย

พวกเขาสอนเด็กๆ เสมอว่า ถ้าถูกเพื่อนคนอื่นตีก็ให้มาบอกครู อย่าแก้ปัญหาด้วยตัวเอง

วิธีนี้เป็นเรื่องดีเหมือนกัน ทว่าในขณะนี้ผู้อํานวยการหลี่กำลังใช้เหตุผลนี้มาประจบประธานหลิว

หลี่โร่วกัดฟันส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน