ดั่งรักบันดาล นิยาย บท 1

บทที่ 1 นัดดูตัว

ในร้านกาแฟขนาดใหญ่ ความเงียบสงัดที่หาได้ยาก

หร่วนซือซือก้มหน้าลง คนกาแฟที่อยู่ตรงหน้าด้วยความตึงเครียด

บรรยากาศตกอยู่ในสภาวะเก้อเขินชั่วขณะ

“เป็นครั้งแรกที่เธอนัดดูตัว?”

ครึ่งนาทีหลังจากที่ผู้ชายนั่งลง และถามด้วยเสียงจืดจาง

กลิ่นอายของเขามีอำนาจมากเกินไป เพียงแค่ประโยคคำถามง่ายๆ ก็ยิ่งทำให้หร่วนซือซือเพิ่มความตึงเครียดมากขึ้น

วันนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่หร่วนซือซือนัดดูตัว ภายใต้การบีบบังคับของแม่ เธอมาที่ร้านกาแฟที่เธอได้ตกลงไว้ล่วงหน้าอย่างไม่เต็มใจ

เดิมทีคิดไว้ว่าวันนี้จะทำอย่างขอไปที ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงนี้ ว่าจะเป็นประธานอวี้อี่มั่วของอวี้กรุ๊ป

เพียงแค่ผู้ชายคนนี้กระทืบเท้า ทั่วทั้งเมืองเจียงโจวก็ต้องสั่นสะท้านด้วยอำนาจและความยิ่งใหญ่ของเขา

ที่เลวร้ายที่สุดก็คือ หร่วนซือซือก็ทำงานอยู่ในอวี้กรุ๊ป เธอเป็นเสมียนตัวเล็กๆในแผนกธุรการ

คนที่มีชื่อเสียงแบบอวี้อี่มั่ว เป็นธรรมชาติที่จะไม่รู้จักเธอ แต่ว่าหร่วนซือซืออยากจะเสแสร้งทำเป็นไม่รู้จักก็ยากเกินไป

ดังนั้นเธอจึงรู้สึกกังวลจนพูดตะกุกตะกัก“ใช่ ครั้ง ครั้งแรก...”

อวี้อี่มั่วสายตาเยือกเย็นและนิ่งเงียบ มองย้อนกลับไปบนตัวหร่วนซือซืออีกครั้ง ถามต่อไป“เรียนจบมหาวิทยาลัยหรือยัง?”

“เรียนจบแล้วค่ะ”หร่วนซือซือกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัวและพูดเสริม“เรียนจบสองปีแล้วค่ะ”

เมื่อได้ยินคำตอบ อวี้อี่มั่วเงียบไม่พูดจาไปชั่วขณะ ไม่มีอารมณ์ใดๆที่สามารถมองเห็นได้บนร่างกาย เงียบสงบมาก

แต่ภายในใจของหร่วนซือซือกำลังปั่นป่วน เธอกำลังคิดว่าแม่ของเธอบูชาเทพเจ้าองค์ไหน ทำไมถึงหาคู่รักที่นัดดูตัวระดับสูงขนาดนี้มาได้ ในขณะเดียวกัน เธอกำลังคิดว่าอวี้อี่มั่วนั่งที่นั่งผิดหรือเปล่า?”

หรือว่าเป็นตัวเองที่นั้งผิด?

หางตาเหลือบไปมองหมายเลขป้ายที่อยู่บนโต๊ะ ยืนยันว่าเป็นหมายเลข18

“คือ...คุณนั่งผิดที่นั่งหรือเปล่าคะ?”หร่วนซือซือพูดอย่างกล้าหาญ

“พาทะเบียนบ้านมาไหม?”อวี้อี่มั่วพูด

ทั้งสองคนเปิดปากพูดพร้อมกัน และหยุดกะทันหันในเวลาเดียวกัน