ดวงใจอันธพาล NC25+ นิยาย บท 6

บทที่ 6 ‘พี่ดิน’

เสียงรถขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน ห้าหนุ่มที่กำลังนั่งคุยกับแม่บดินทร์อยู่รีบชะเง้อคอมองพร้อมกัน โอโซนยิ้มมุมปากทันทีที่เห็นบดินทร์เดินทำหน้าบอกบุญไม่รับเข้ามา

พรึบ!

ถุงลูกชิ้นทอดถูกบดินทร์โยนลงบนโต๊ะตรงกลางโซฟาที่มีเพื่อนเขานั่งล้อมอยู่ สายป่านมองหน้าลูกชายพลางย่นหัวคิ้วเข้าหาหัน

"เป็นอะไรไหมลูก" เธออดเป็นห่วงบดินทร์ไม่ได้จนต้องเอ่ยถามออกไป พลางมองหน้าเพื่อนลูกทุกคนด้วย "มานั่งก่อน ค่อยเล่าก็ได้" เธอเขยิบที่ให้ว่างแล้วตบมือลงเบาๆ เป็นการบอกให้ลูกชายนั่งลงข้างๆตัวเอง

"ไม่เป็นไรครับ นี่ขนมตาลที่แม่ชอบ เดี๋ยวผมไปเปิดร้านก่อน" ว่าจบบดินทร์ก็เดินอาดๆ ออกมาหน้าบ้านตัวเอง เพราะมีร้านรับซ่อมมอเตอร์ไซค์เล็กๆ อยู่ เมื่อเห็นบดินทร์เดินออกมาแล้วทั้งโอโซนและปกป้องก็รีบตามออกมา ธันวากับปรินก็ด้วย ปล่อยให้ขุนเขาพยุงสายป่านออกมาจากบ้านคนเดียว

ครืด~

เสียงประตูหน้าถังร้านซ่อมเล็กๆ เลื่อนขึ้นเปิดร้าน บดินทร์เดินเข้ามาในร้านพร้อมทั้งเอากล่องเครื่องมือออกมาตั้งไว้กลางร้าน ซึ่งขนาดความกว้างภายในร้านเขาทำให้ยืนทั้งหกคนไม่ได้ โอโซนกับปกป้องจึงต้องถอนออกมายืนพิงกรอบประตู ไม่นานปรินก็เข็นรถมอเตอร์ไซค์ฮอนด้าเวฟคันหนึ่งออกมา

"อ่า เดี๋ยวกูจัดการเอง ง่ายนิดเดียว" ปกป้องตรวจดูอาการผิดปกติของรถมอเตอร์ไซค์เรียบร้อยแล้ว เขาพอจะรู้ว่ามันมีปัญหาตรงไหนเลยอาสาซ่อมให้เพื่อนเอง บดินทร์ที่กำลังจะทำเครื่องมือมาซ่อมก็หยุดยืนนิ่ง

"ขอบใจ"

"แต่ขอเป็นทำกับข้าวให้กินแทนคำขอบคุณได้ไหมครับแม่" ชายหนุ่มหันมาอ้อนแม่บดินทร์เสียงอ่อนพลางทำตาปริบๆ ทว่าบดินทร์กลับปฏิเสธแทนแม่เสียงแข็ง

"ไม่ได้! แม่ไม่สบายอยู่ ทำของพวกนั้นไม่ไหวหรอกเดี๋ยวเหนื่อย"

"ขอโทษครับ ผมลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย" ปกป้องรีบขอโทษแม่บดินทร์ "กูลืมนึกไปเลย ขอโทษนะ"

"อืม ไม่เป็นไร" ปรินกับธันวาเดินเข้ามาช่วยปกป้องซ่อมรถ ส่วนธันวากับขุนเขาช่วยบดินทร์จัดเรียงเครื่องมือให้เป็นที่ ในขณะที่โอโซนนั่งยองๆ อยู่ข้างสายป่าน

"พรุ่งนี้มีเรียนเข้า และบ่ายไม่มีเรียน พรุ่งนี้เราไป.." ชายหนุ่มเหลือบตามองหน้าแม่บดินทร์ เขาเกือบพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไปแล้วสิ ขุนเขาหันมากระตุกคิ้วใส่เพื่อนเป็นการเตือน ก่อนที่โอโซนจะทำหน้าสลดตอบกลับเป็นการขอโทษ

"เดี๋ยวแม่ไปเอาขนมมาให้ดีกว่า"

"ไม่เป็นไรครับแม่ พวกผมบริการตัวเองได้ครับ แม่นั่งเล่นรอในบ้านก็ได้" โอโซนที่นั่งอยู่ข้างๆ รีบห้ามแม่บดินทร์ไว้ ก่อนที่เขาจะอาสาไปเอาขนมมาให้เพื่อนกินเอง สายป่านมองลูกๆ ทั้งหกคนอย่างยิ้มๆ แล้วยื่นมือไปหยิบขนมมากิน

"พรุ่งนี้พวกผมว่าจะไปกินเลี้ยงกันนิดหน่อย แม่อนุญาตไหมครับ" บดินทร์เอ่ยถามแม่อย่างเก้กังเขาไม่เคยคิดว่าจะต้องมาพูดต่อหน้าแม่แบบนี้ สายป่านอมยิ้มจนตาหยีกับท่าทางเขินอายของลูกชายแล้วพยักหน้าให้แทนการพูด

"แม่ใจดีเหมือนเดิมเลยนะครับเนี่ย" ปกป้องขยิบตาให้โอโซนอย่างมีแผนการร้ายกาจ

"แต่ไม่เอาที่กลับมาบ้านในสภาพเละเทะนะลูก"

"ครับ สัญญาเลยครับ" ปรินทำสัญญาด้วยการหันมายิ้มหวานให้ ก่อนที่ทุกคนจะช่วยกันทำงานจนเสร็จแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน สายป่านเดินเข้ามาหาลูกชายแล้วยื่นน้ำเย็นๆให้

"ดื่มหน่อยนะลูก แม่เห็นดินไม่ได้กินอะไรกับเพื่อนเลย" บดินทร์รับแก้วน้ำมาดื่มจนหมดแล้วเดินเอาแก้วไปเก็บเอง เขาหันมามองแม่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"พรุ่งนี้ผมอาจจะกลับดึกมาก แม่ไม่ต้องรอนะครับ ไม่ต้องทำกับข้าวเผื่อผมด้วย"

"จ้ะ"

"อย่าดื้อนะ ถ้าผมกลับมาแล้วยังเห็นแม่รออยู่ผมจะโกรธมากเลย" สายป่านอมยิ้มแล้วพยักหน้าให้ลูกชายเบาๆ เป็นอันตกลงกัน ก่อนที่บดินทร์จะพยุงแม่กลับเข้ามาในบ้าน "ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน เนื้อตัวเหม็นแต่น้ำมันเครื่อง ว่าจบบดินทร์ก็เดินขึ้นมาบนห้องนอนส่วนตัวแล้วอาบน้ำชำระร่างกาย

หลายชั่วโมงต่อมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน