ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 12

เมื่อเห็นสิ่งนั้น หัวของญาธิดาก็คิดขึ้นมาได้

เธอเห็นความลับของภวินท์แล้วเหรอ?

ญาธิดารู้สึกผิดอยู่ครู่หนึ่ง แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตั้งใจ แต่มารับรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่นแบบนี้

มันผิดศีลธรรมจริงๆ

ก่อนที่เธอจะใช้ความคิดไปมากกว่านี้ ญาธิดาอยากจะนำรูปถ่ายและการ์ดกลับคืนสู้ที่เดิม แต่มือของเธอสั่นเพราะความประหม่า ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็ยังทำไม่สำเร็จ

"คุณกำลังทำอะไร?"

จู่ๆ ก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้นจากด้านหลัง

ร่างกายของญาธิดาสั่นตามสัญชาตญาณ และกรอบรูปในมือก็ตกลงมาอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไม่ได้กระแทกพื้น แต่ถูกภวินท์รับไว้

ญาธิดาหันกลับไปและพบกับดวงตาที่เย็นชาของภวินท์

เธอประหม่ามากจนลำคอเกร็ง "ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"

ไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาห้องหนังสือของเขา หรือแอบดูความลับของเขาเลย

ก็ไม่รู้ว่าภวินท์จะเชื่อหรือไม่

"ออกไป" แม้ว่าเขาจะลดเสียงลง แต่ก็รับรู้ถึงความโกรธในน้ำเสียงของเขาได้ไม่ยาก

ในใจของญาธิดาดำดิ่งลงชั่วครู่ เธอทำให้เขาโกรธอีกแล้ว

โดยไม่ลังเลอะไร ญาธิดาก้มลงหยิบกล่องที่พื้น แล้วเดินออกไปอย่างรู้สถานการณ์ เมื่อเธอหันหลังและปิดประตูห้องหนังสือ เธอเห็นว่าสายตาของภวินท์จับจ้องอยู่ที่รูปนั้น

ดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับภวินท์

หลังจากที่ญาธิดาปิดประตูด้วยความรู้สึกไม่ดี เธอก็ลงไปที่ชั้นสองพร้อมกับสิ่งของที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ ในเวลานั้น พายุได้จัดเตรียมอาหารเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเห็นญาธิดาถือกล่องนั้น เขาจึงถามว่า "คุณผู้หญิง ต้องการอะไรไหมครับ"

"ฉันอยากหาห้องเก็บของ" ญาธิดาพูดตามความจริง

พายุตอบว่า "ห้องเก็บของอยู่ในห้องใต้หลังคาเล็กครับ"

ห้องใต้หลังคาเล็ก?

ญาธิดาสับสนเล็กน้อย ดูเหมือนเธอไม่เห็นห้องใต้หลังคาเล็กๆ นั้น

"คุณนายปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเถอะครับ" พายุหยิบกล่องลังจากญาธิดาแล้วกล่าวว่า "คุณผู้หญิงทานข้าวเถอะครับ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็น......"