ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 148

ญาธิดาดูสถานการณ์นี้แล้วขมวดคิ้วแน่น ได้เดินมาบังที่ตรงหน้าชมพู่โดยตรง พร้อมยกมือส่งสัญญาณให้ทุกคน “ทุกคนเงียบหน่อย อย่าเพิ่งรีบร้อนกัน พวกเราถามสถานการณ์กันก่อน”

พวกเขาเป็นแบบนี้ ถึงทะเลาะกันจนหลังคาพรุนเป็นรู ก็แก้ไขปัญหาไม่ได้หรอก

เธอพูดแบบนี้ เสียงของทุกคนยิ่งอยู่ยิ่งเบา สุดท้ายทุกคนต่างก็สงบลง

ญาธิดามองไปที่ชมพู่แล้วถามว่า “ชมพู่ ทำไมฝ่ายบัญชีไม่อนุมัติให้ พวกเขาได้บอกสาเหตุหรือเปล่า？”

ชมพู่กุมใบเสร็จในมือไว้ แล้วพูดเสียงเบาว่า “พวกเขาบอกว่าใบเสร็จของเราไม่ครบถ้วน”

ข้างๆมีเพื่อนร่วมงานที่ใจร้อนหยิบใบเสร็จในมือของชมพู่ไปดู พอดูรอบนึงแล้วได้ขมวดคิ้ว “ไม่ครบยังไง？เดือนที่แล้วมีของใช้สำนักงานชุดนึงก็เคลียร์แบบนี้เหมือนกัน พวกเขาก็อนุมัติให้โดยตรงเลย？ทำไมครั้งนี้ถึงไม่ได้？”

เพื่อนร่วมงานทยอยกันเอาไปดู ก็รีบพูดคล้อยตามว่า “ใช่ ก่อนหน้านี้ฉันก็ไปเคลียร์บัญชีแบบนี้เหมือนกัน！”

ญาธิดาดูแล้วก็ไม่สามารถอธิบายได้ ปกติก็เคลียร์บัญชีแบบนี้จริงๆ ก็ไม่มีตรงไหนที่ไม่ถูกต้องเลย

“ฉันว่าฝ่ายบัญชีจงใจหาเรื่อง จงใจฟื้นฝอยหาตะเข็บแน่เลย ไม่อยากให้พวกเราได้โบนัสประจำไตรมาส！”

“ไป！พวกเราไปถามฝ่ายบัญชีด้วยกันว่าทำไมถึงไม่ให้พวกเราเคลียร์บัญชี！”

“……”

พอหลายคำนี้พูดออกมาป๊ะบ เพื่อนร่วมงานต่างก็เห็นพ้องกันทันที แต่ละคนต่างก็จะพุ่งออกไปด้านนอกหมด

ญาธิดาเห็นสถานการณ์ส่อเค้าไม่ดีแล้วได้ขมวดคิ้ว พร้อมรีบพุ่งไปขวางเอาไว้ “พวกเธออย่าใจร้อนกันสิ！”

ถ้าพวกเขาพุ่งไปเพราะเรื่องนี้จริงๆ งั้นเรื่องก็ใหญ่โตแล้ว อีกอย่างสิ่งที่

บริษัทห้ามที่สุดก็คือแผนกต่างๆมาเกิดความขัดแย้งกันเอง อีกอย่างไม่เป็นผลดีกับการขยายกิจการของวันข้างหน้าเลย！

“เดิมคือความผิดของฝ่ายบัญชี แต่ถ้าเราพุ่งไปแบบนี้ งั้นก็จะกลายเป็นความผิดของพวกเราเลย！”

ญาธิดาพูดเสียงสูงแบบนี้คำนึง เพื่อนร่วมงานต่างก็เงียบทันที

ต้องที่อยู่ในหมู่คนพูดว่า “แต่พวกเราก็ปล่อยให้ฝ่ายบัญชีมารังแกพวกเราอย่างนี้ไม่ได้เหมือนกัน！”

ญาธิดากัดฟันแล้วพูดอย่างจริงจัง “แต่ไปทะเลาะกันชกต่อยกันก็แก้ไขปัญหาไม่ได้เหมือนกัน ถ้าพี่แนนอยู่ จะยอมให้พวกเธอไปเหรอ？”

พอหยิบยกชื่อของพี่แนนออกมา ทุกคนต่างก็เงียบ

ตอนนี้พี่แนนไม่อยู่บริษัท เดิมทีเพื่อนร่วมงานในแผนกก็อารมณ์แปรปรวน

อยู่แล้ว แค่เรื่องเล็กน้อยก็อารมณ์ฉุนขึ้นมา

เห็นทุกคนล้วนเงียบหมดแล้ว ญาธิดาสูดหายใจลึกๆแล้วพูดต่อ “ตอนนี้น่าจะส่งตัวแทนไปคุยกับฝ่ายบัญชีดู ลองถามดูว่าทำไมไม่อนุมัติงบให้พวกเรา ถ้าปัญหาเกิดจากทางเราจริงๆ พวกเราก็รีบแก้ไขโดยเร็ว”

คำพูดนี้ออกมาปุ๊บ เพื่อนร่วมงานบางคนที่ยังมีสติอยู่ทยอยพยักหน้า เพื่อแสดงว่าเห็นด้วย

เพื่อนร่วมงานที่ตั้งแต่ไหนแต่ไรใกล้ชิดกับพิชญ์สินีมองไปที่เธอและพูดแนะนำว่า “พี่พิช หรือไม่พี่ลองไปถามดู？”

“ใช่ คุณพิช คุณลองไปดูหน่อยว่ามันยังไงกัน？”

จู่ๆพิชญ์สินีที่เดิมทีหลบอยู่หลังผู้คนได้ถูกเรียกชื่อ ใบหน้ามีความไม่สบอารมณ์แวบผ่าน เธอเหลือบมองญาธิดาแวบนึง แล้วก้มหน้าดีดเล็บที่เธอเพิ่งทำเสร็จอย่างไม่แคร์ พร้อมพูดจาชิวๆว่า “ฉันไปทำไม？ครั้งนี้ฝ่ายบัญชีไม่ได้มุ่งเป้ามาที่ฉันสักหน่อย”

ระหว่างพูด เธอทำหน้าเหมือนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตัวเอง แล้วเดินไปที่ข้างๆ

ทุกคนต่างก็มองหน้ากันไปมาอย่างมึนงง ไม่เข้าใจความหมายในคำพูดเธอ