ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 168

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ ญาธิดาได้ยินเลือนรางว่าข้างหูมีเสียงรบกวนก้องมา ร่างกายแข็งทื่อจนเหมือนอย่างกับถูกปักเอาไว้ อ่อนระทวยไปทั้งตัวไม่มีแรงเลย

กลิ่นฉุนของควันบุหรี่โชยมา ฉุนจนเธอหายใจลำบาก เธอพยายามลืมตาขึ้น ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา พบว่าตัวเองถูกจับมัดอยู่บนเก้าอี้ ขยับตัวไม่ได้เลย

ห่างออกไปไม่ไกล ก็คือแหล่งที่มาของเสียงรบกวน ผู้ชายกลุ่มนึงห้อมล้อมอยู่ที่ข้างโต๊ะสนุ๊ก กำลังพูดไปด่าไปพร้อมกับเสียงหัวเราะ คำพูดหยาบคายจนไม่อาจทนฟัง

นี่……เธออยู่ไหนเนี่ย？

ญาธิดากัดฟัน เงยหน้ามองไปที่อีกด้านนึง มองดูรอบนึงก็ดูไม่ออกว่าที่นี่คือที่ไหน

สถานที่ใหญ่มาก มีโซฟา มีโต๊ะสนุ๊ก ยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการบันเทิงอย่างอื่น เป็นผู้ชายกันหมดเลย ภาษาไทยภาษาจีนปะปนกัน มีควันอบอวลไปทั่ว

กลิ่นบุหรี่ฉุนจมูก ทำให้ญาธิดาอดส่งเสียงไอออกมาไม่ได้ คนที่อยู่ข้างๆมีคนสังเกตเห็นทันที ไม่นาน ผู้ชายทั้งหลายก็ได้เดินมาหาเธอ

คนที่เป็นหัวหน้าคือผู้ชายผิวคล้ำเปียผมคอนโรลไว้ คิ้วของเขาทั้งยาวทั้งเข้ม หน้าตาดุมาก บนตัวมีรอยสักอยู่หลายจุด ที่เด่นชัดที่สุดคือตัวอักษรKที่สักอยู่บนคอของเขา

ข้างกายเขามีผู้ชายที่ทั้งผอมทั้งตัวเล็กติดตามอยู่ ผู้ชายคนนี้ก็คือผู้ชายที่เธอเจอข้างถนนคนนั้น！

ญาธิดาตะลีตะลาน หรือว่าเธอถูกลักพาตัวงั้นเหรอ？ไม่งั้นจะมาโผล่อยู่ที่นี่และเจอคนพวกนี้ได้ยังไง？

“พี่เค นังนี่ฟื้นแล้วครับ”

ผู้ชายที่ถูกเรียกว่าพี่เคก็คือผู้ชายที่สักตัวอักษรKไว้บนคอ ดวงตานกเหยี่ยวของเขาแหลมคมจนเป็นประกาย ถึงแม้ตาขาวเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดง แต่ยังคงบดบังความอาฆาตแค้นในแววตาเขาไม่ได้

ญาธิดาหนาวไปทั้งตัว เธอขยับริมฝีปากและรวบรวมความกล้าหาญถาม “พวก…พวกแกเป็นใคร？”

เธอไม่มีความแค้นกับพวกเขา ทำไมต้องลักพาตัวเธอมาด้วย？ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็เป็นแค่คนจนๆคนนึงเท่านั้นเอง ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเงินอยู่แค่ไม่เท่าไหร่！

ญาธิดาพูดคำนี้ออกมาปุ๊บ ทำให้ผู้ชายทั้งหมดนี้ต่างก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ แม้แต่พี่เคเองก็ยกมุมปากขึ้นมาอย่างเยาะเย้ย พอพี่น้องของเขาหัวเราะกันพอแล้ว เขาถึงถามอย่างใจเย็น “เธอคือญาธิดา？”

ในใจญาธิดายิ่งลนลานเข้าไปใหญ่ ไม่นึกเลยว่าพวกเขาจะรู้จักเธอ？

“ฉัน…ใช่”

เห็นเธอยอมรับโดยที่ไม่ลังเล พี่เคยิ้มหยัน และได้จุดซิก้าขึ้นมามวนนึง ได้ดูดแรงๆคำนึงต่อหน้าเธอโดยที่ไม่สนอะไร

ผ่านไปสักพัก เขาพ่นควันใส่เธอแล้วพูดช้าๆ “รู้มั้ยว่าทำไมกูต้องลักพาตัวมึงมา？”

ญาธิดาย่อมไม่รู้อยู่แล้ว มองดูคนพวกนี้แล้วเธอเสียวสันหลัง รับไม่ได้ในชั่วขณะ

พวกเขาเป็นคนลักพาตัวเธอมา เธอจะไปรู้สาเหตุได้ยังไง？

เธอกัดฟัน สูดหายใจลึกๆแล้วพูดว่า “พวกแกทำแบบนี้มันผิดกฎหมายนะ……”

เธอพูดแบบนี้ปุ๊บ คนที่อยู่รอบข้างต่างก็สีหน้าเปลี่ยนไปจริงๆด้วย ไอ้แห้งที่ทั้งผอมทั้งตัวเล็กคนนั้นได้มองไปที่พี่เคทันที พร้อมกับถามว่า “พี่เค จะสั่งสอนมันหน่อยมั้ยครับ？”

พี่เคมองญาธิดาแวบนึง หลังจากหยุดชะงักไปสองวิ ได้ยกคางให้กับเธอเล็กน้อย

ญาธิดายังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ก็เห็นไอ้แห้งคนนั้นพุ่งมาหาเธอ และยกมือขึ้นมาตบหน้าเธออย่างแรงฉาดนึงโดยที่ไม่มีการลังเล！

ญาธิดาหลบไม่ทัน หน้าถูกตบจนศีรษะเอียงไปอีกด้านนึง ช่องปากมีกลิ่นคาวเลือดฟุ้งออกมาทันที เลือดได้ไหลลงมาจากมุมปาก

เธอก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าพวกมันจะกล้าลงมือจริงๆ！

เธอกัดฟันกรามหลังไว้แน่น แล้วมองไปทางพวกมันด้วยแววตาที่แฝงด้วยความเย็นชา พร้อมทั้งถามอีกครั้ง “ทำไมพวกแกต้องจับฉันมา！”