ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 327

จู่ๆ ก็โดนหญิงสาวกอดคอ ภวินท์มีสีหน้าเปลี่ยนไป ฤทธิ์แอลกอฮอล์จางไปเล็กน้อย ก้มลงไปเห็นใบหน้าเล็กมุ่ยเพราะเจ็บปวดของนิวรา จึงน้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อย “ทำไมมารออยู่ที่นี่”

นิวราพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ฉันทำอาหาร อยากรอคุณกลับมาทานด้วยกัน คิดไม่ถึงว่าคุณจะไม่กลับมา โทรไปหาคุณก็ไม่รับ...”

ภวินท์นิ่งไป เกิดความรู้สึกผิดในใจ ยื่นมือไปอุ้มเธอขึ้นแล้วก้าวเดินไปที่บันได

เขาสั่งเสียงเข้มว่า “วันนี้ดึกมากแล้ว นิวก็พักที่ห้องรับแขกสักคืน พรุ่งนี้พี่จะให้คนไปส่งนิวกลับ”

นิวราดีใจมาก กระชับกอดคอภวินท์และพยักหน้าย่างเชื่อฟัง “โอเค...”

การได้พักที่บ้านพักตระกูลสถิรานนท์ในคืนนี้ ถือเป็นโอกาสอันดีสำหรับเธอ! เธอต้องคว้ามันไว้ให้ได้!

ภวินท์พาเธอเข้าห้องพักตรวจดูแล้วขาของเธอไม่มีรอยช้ำ ถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะกำชับเธอสองสามคำแล้วออกจากห้อง

ตอนเย็นเขาดื่มไปไม่น้อย รู้สึกเวียนศีรษะนิดหน่อย ทันทีที่ไปถึงห้องจึงเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ สายตาเหลือบไปทางอ่างล้างหน้า เห็นสิ่งของอันเล็กๆ เป็นประกายวางอยู่ตรงนั้นมานานมากแล้ว

ปกติเขาไม่เคยสนใจ แต่ตอนนี้จู่ๆ มีแรงแปลกประหลาดดึงเขาเข้าหา

เมื่อไปถึงอ่างล้างหน้า เขาเพ่งมองและพบว่ามันเป็นต่างหูขนาดเล็กรูปดาว มันเล็กและบอบบางมาก

นี่ไม่ใช่ของเขาอย่างแน่นอน มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือญาธิดาทำตกไว้

ใบหน้าของหญิงสาวฉายขึ้นในจิตใจของเขา หัวใจของภวินท์กระชับแน่น ความรู้สึกแปลกๆ พลันผุดขึ้นในหัวใจ

ทันทีที่คิดถึงเธอ เขาก็นึกถึงภาพที่เห็นในโรงพยาบาลวันนี้ ภาพที่สดใสของเธอกับครอบครัวและธีทัต...

ทันใดนั้นความโกรธก็พุ่งเข้าใส่หน้าอก เขาขมวดคิ้ว ก้าวกว้างไปใต้ ฝักบัวแล้วเปิดน้ำเย็น

ของเหลวเย็นเฉียบรดลงศีรษะของเขา ไหลลงจนเสื้อผ้าเปียก

เขาตกใจจริงๆ ผู้หญิงที่คิดถึงก่อนดื่มคือเธอ คนที่คิดถึงหลังจากดื่มก็ยังเป็นเธอ!

เมื่อเปิดน้ำเย็นจนสุด ของเหลวเย็นเฉียบก็ทำให้ใจของเขาเย็นลงช้าๆ ค่อยๆ ได้สติกลับมา หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมาคลุมแล้วเดินออกจากห้องน้ำ

เขาเดินไปที่ระเบียง หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาเช็ดผมที่มีน้ำหยด ทันใดนั้นก็มีเสียงเล็กๆ ดังมาจากทางห้องนอน ด้วยความตื่นตัว เขาจึงหยุดและหันศีรษะไปดูทางนั้นอย่างว่องไว

เตียงคิงไซซ์สีขาวที่มีผ้านวมคลุมมันนูนขึ้นเล็กน้อย ภวินท์อึ้งไปครู่หนึ่ง วินาทีต่อมาก็ขมวดคิ้วเดินเข้าไปยกผ้าห่มขึ้น

คนที่อยู่ใต้ผ้าห่มตกใจและมองเขาด้วยความตื่นตระหนก “พี่วินขา…”

เมื่อเห็นนิวราสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำและนอนซุกตัวอยู่บนเตียงของเขา เขาก็ขมวดคิ้ว น้ำเสียงจริงจัง “นิวทำอะไร”

นิวราลุกขึ้นนั่งแล้วฉวยโอกาสเอื้อมมือไปคว้าแขนของเขา “นิวกลัว พี่วินวันนี้นิวขอนอนกับพี่ได้ไหมคะ”

ภวินท์ได้ยินดังนั้น สีหน้าพลันเคร่งขรึม “ไม่ได้ พี่จะไปส่งนิว”

พูดอย่างนั้นแล้วเขาก็ดึงนิวราลงจากเตียง

นิวราน้อยใจมาก ดวงตาแดงก่ำ ถูกดึงไปถึงหน้าประตูแล้วจึงหยุดก้าวเดินไม่ยอมออกไป “พี่วิน...”

ภวินท์ถามอย่างอดทน “เธอคิดจะทำอะไรกันแน่”

นิวราเลื่อนสายตาขึ้นมองชายหนุ่มที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จตรงหน้า ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ เสื้อคลุมอาบน้ำขนาดใหญ่คลุมรอบตัวเขาอย่างส่งๆ เผยให้เห็นแผงอกแข็งแกร่งสีน้ำผึ้ง ยังมีหยดน้ำที่ไหลลง...

นิวราหน้าแดงก่ำ สูดหายใจและพูดว่า “พี่วิน นิวไม่ใช่เด็กๆ แล้ว และตอนนี้เราก็หมั้นกันแล้ว...”

ตอนนี้เราสามารถทำเรื่องบางอย่างได้แล้ว

ระหว่างพูด จู่ๆ นิวราก็ปล่อยมือของภวินท์ และยกมือขึ้นปลดชุดคลุมอาบน้ำที่รอบเอวของเธอ สองแขนของเธอดึงกลับ เสื้อคลุมอาบน้ำหลวมๆ ตกลงไปในทันใด

ข้างในไม่มีสิ่งใดปกปิดอยู่เลย