ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 376

“แม่ ผมอยากนั่งฮะ”

อีธานจับมือญาธิดาไว้ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ญาธิดาหายใจเข้าลึกๆ หันไปมองเอลล่า แล้วเอ่ยปากถาม “เอลล่า แล้วหนูล่ะ?”

เอลล่าพยักหน้าอย่างจริงจัง “หนูก็อยากนั่ง”

ในชั่วขณะหนึ่ง ในใจญาธิดาก็ค่อนข้างสับสน

พนักงานด้านข้างที่รอกดปุ่มเปิดเห็นเธอลังเลไม่ยอมขึ้นไป ก็เอ่ยปากถาม “จะขึ้นไหมคะ? จะเริ่มแล้วนะคะ”

ญาธิดากัดฟัน ในใจยังตัดสินใจไม่ได้

ถึงแม้เครื่องเล่นบันเทิงประเภทนี้จะมีเข็มขัดนิรภัย แต่เธอก็ยังกลัวผิดพลาด ถ้าดูแลเด็กได้คนเดียว เธอยอมไม่นั่งดีกว่า

พนักงานที่อยู่ข้างๆ ก็เอ่ยเร่ง “จะขึ้นไหมคะ? เหลือหนึ่งนาทีแล้ว”

อีธานกับเอลล่ามองไปทางเธออย่างน่าสงสาร “แม่ เราขึ้นกันเถอะ……”

ญาธิดาหายใจเข้าลึกๆ หันไปมองพนักงาน “ไม่เป็นไรค่ะ เรารอรอบต่อไปดีกว่า”

รอรอบถัดไป พวกเขาจะเลือกที่นั่งตรงกลาง แบบนี้เธอจะได้นั่งตรงกลาง ดูแลพวกเขาสองคนได้

ความปลอดภัยของพวกเขาสองคน เป็นอยู่อันดับหนึ่งในใจเธอเสมอ

พนักงานถามอีกครั้ง “ไม่ขึ้นจริงเหรอคะ? งั้นฉันปิดประตูแล้วนะ”

ขณะที่พูด เธอก็จะปิดประตูเหล็กตรงทางเข้า

ในเวลานี้ ด้านข้างก็มีเสียงทรงพลังดังก้องของชายหนุ่มดังขึ้น “รอเดี๋ยว”

ญาธิดาตกตะลึง หันหน้ามองไปด้วยความประหลาดใจ ขณะที่เห็นภวินท์ เธอก็ยิ่งตกใจจนพูดไม่ออก “คุณ……”

เอลล่าดวงตาเป็นประกาย เรียกด้วยเสียงอ้อแอ้ “คุณอาสุดหล่อ!”

ภวินท์กระตุกมุมปาก โน้มตัวอุ้มเอลล่าขึ้นมา แล้วพูดกับพนักงานว่า “รอเดี๋ยวครับ เราจะนั่ง”

พนักงานเห็นใบหน้าเขา ดวงตาก็เปล่งประกาย พยักหน้าซ้ำๆ “ได้ค่ะ ได้ค่ะ”

ภวินท์อุ้มเอลล่าขึ้นไป แล้วหันไปมองอีธานข้างๆ แล้วเชิดคางให้เขา “ขึ้นมา”

อีธานเงยหน้ามองญาธิดา ลังเลเล็กน้อย

ญาธิดาใจอ่อน ยิ้มให้กับเขา “ขึ้นไปเถอะ”

ในเวลานี้ ถามภวินท์ว่ามาที่นี่ได้ยังไงต่อหน้าผู้คนจำนวนมากมันไม่ดีเท่าไรนัก มีเรื่องอะไรค่อยคุยหลังนั่งเรือโจรสลัดเสร็จดีกว่า

เธอจูงอีธานขึ้นเรือโจรสลัดไป รัดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยแล้ว พนักงานก็ปิดประตู กดปุ่มเริ่ม

เรือโจรสลัดค่อยๆเริ่มเคลื่อนไหว ญาธิดาจับมืออีธานไว้ มองเอลล่าที่อยู่อีกด้านด้วยความกังวล เมื่อเห็นภวินท์จับมือเอลล่าแน่น เธอก็สบายใจขึ้น

ไม่นานนัก เรือโจรสลัดก็แกว่งไปมา เด็กน้อยบนเรือเปล่งเสียงร้องกันใหญ่ ทุกครั้งที่เรือกระตุก หัวใจญาธิดาก็เครียดตาม

ทันใดนั้น ยอดเรือก็ขึ้นเนิน แล้วสไลด์ไปด้านหลังฉับพลัน ญาธิดารู้สึกถอยหลังด้วยภาวะไร้น้ำหนัก ก็ตื่นตระหนกทันที และก็กรีดร้องออกมา

เธอไม่คิดเลยว่า เรือโจรสลัดประเภทนี้จะตื่นเต้นหวาดเสียวมากขนาดนี้

ไม่นานนัก เรือก็มาถึงเนินอีกครั้ง ญาธิดาเกร็งตัว ไม่กล้าขยับไปไหน

ในเวลานี้ จู่ๆก็มีฝ่ามือใหญ่อันอบอุ่นจับที่ไหล่เธอ ราวกับมีพลังวิเศษที่มองไม่เห็น ทำให้ความกลัวในใจเธอสงบลงในพริบตาเดียว

หลังจากกลับไปกลับมาหลายรอบ เรือโจรสลัดก็หยุด พนักงานเปิดประตู กำชับให้ลูกค้าทุกท่านเข้าออกอย่างระมัดระวัง

ญาธิดาหายใจเข้าลึกๆ ลูบหน้าอก เพื่อบรรเทาความตึงเครียดของหัวใจ

เธอหันไปมองอีธานกับเอลล่าข้างกาย ถามอย่างกังวล “พวกลูกสองคนยังโอเคไหม?”

อีธานชูกำปั้นเล็กขึ้นอย่างตื่นเต้น “สุดยอดเลยครับ! ผมอยากเล่นอีกรอบ!”

“เอลล่าหนูล่ะ? กลัวไหม?”