ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 475

เลือดบนใบหน้าของนิวราหายไปสิ้น เธอหันกลับมาทันทีและเบิกตากว้างจ้องไปญาธิดาที่ประตู หลังของเธอพิงอ่างล้างหน้า ทั้งตกใจและโกรธ “ทำไมแกเดินมาไม่มีเสียง！เหมือนผี ทำฉันตกใจหมด！”

ญาธิดากระตุกริมฝีปาก ในตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “ไม่ได้ทำสิ่งเลวร้าย ก็ไม่กลัวผีมาเคาะประตู แกกลัวขนาดนี้ หรือว่าเป็นเหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นพูดเมื่อกี้นี้ ไปทำเรื่องที่ไม่ดีไว้หรือเปล่า ？”

คำพูดลอยๆ สองสามประโยค ทำให้สีหน้านิวรายิ่งดูไม่ได้ในพริบตา “แกพูดมั่วอะไร！”

เธอหลบสายตา รีบหันหลัง เปิดก๊อกน้ำล้างมือปกปิดความประหม่า

ญาธิดาก้าวเท้าเดินเข้าไป เดินจนถึงข้างๆ เธอ แล้วกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ทำไมแกถึงประหม่าเพียงนี้ ดูสิ เหงื่อออกจนเครื่องสำอางบนหน้าลายหมดแล้ว ”

เมื่อนิวราได้ยินเช่นนั้น รีบเงยหน้าขึ้นมองดูกระจก ใครจะรู้ว่าบังเอิญไปพบกับสายตาที่คาดเดาไม่ได้ของญาธิดาเข้า เธอตกใจ สูดลมหายใจลึกๆ แสร้งทำสงบนิ่ง “ญาธิดา แกอย่ามาแสร้งทำเป็นผีเป็นเทพ ฉันไม่หลงกลแกหรอก！”

พูดพลาง จู่ๆ เธอนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ หันหลังกลับมาทันทีมองไปทางญาธิดาแล้วถามขึ้นว่า “ใช่แล้ว พิธีตัดริบบิ้นไม่ได้เชิญแกสักหน่อย แกมาได้อย่างไร！”

ญาธิดายิ้มเยาะเย้ย “พิธีตัดริบบิ้นของพวกคุณไม่ได้เชิญฉัน แต่เชิญตระกูลกรเวชนี่ ทัตงานยุ่ง เดิมทีอันอันควรจะเป็นตัวแทนของทัตมาร่วมงานด้วย แต่ตอนนี้เธอมาไม่ได้แล้ว”

เมื่อเอ่ยถึงอัญมณี สีหน้านิวรามีประกายความประหม่าเล็กน้อย เธอหยิบกระดาษทิชชูมาหนึ่งแผ่น กำแน่นเป็นก้อนโดยไม่รู้ตัว หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอถามขึ้นว่า “ทำไมเธอถึงมาไม่ได้？”

มองดูท่าทางแบบนี้ของนิวรา ความคลื่นไส้ออกมาจากใจของญาธิดา มาถึงลำคอ เกือบจะระงับไม่อยู่

เธอเสแสร้งได้ สามารถเสแสร้งไปได้ตลอด แต่สายตาของเธอที่แสดงอาการเล็กๆ ออกมานั้นไม่อาจจะหลอกคนได้！ท่าทางเล็กๆ ที่เธอทำเพื่อปกปิดความประหม่าโดยไม่รู้ตัว รวมทั้งสายตาที่หลบหลีก ล้วนพอที่จะอธิบายได้ว่าเธอเกี่ยวข้องกับเรื่องอุบัติรถครั้งนี้！

ญาธิดากัดฟันแน่น มองดูหญิงสาวตรงหน้า อยากจะพุ่งเข้าไปฉีกเธอเป็นชิ้น！ผู้หญิงคนนี้ยั่วเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทำร้ายเธอครั้งแล้วครั้งเล่า วางแผนเธอครั้งแล้วครั้งเล่า และครั้งนี้ เธอเหยียบโดนระเบิดเข้าแล้วจริงๆ ！

แต่เวลานี้ ไม่มีหลักฐานแน่ชัดที่พอจะยื่นต่อศาลได้ เธอจึงไม่อาจจะทำการหุนหันพลันแล่น มิเช่นนั้นไม่เพียงแต่ไม่อาจทวงความยุติธรรมคืนได้ แต่ยังทำให้เสียเรื่องด้วย

เมื่อนิวราเห็นญาธิดาไม่พูดสักที จึงนำก้อนกระดาษในมือโยนลงในถังขยะที่อยู่ข้างๆ แล้วยิ้มอย่างดูแคลน “ญาธิดา ฉันไม่มีเวลาจะเล่นกับแก ในเมื่อแกอยากจะมาร่วมงานตัดริบบิ้นของบริษัทวรโชติจนจะแย่แล้ว ให้ถือว่าฉันก็อนุญาตแล้วกัน ไปก่อนนะ”

พูดพลาง เธอก้าวเท้าเดินออกจากห้องน้ำไป

ญาธิดาตัวแข็งทื่อ หันหลังมาทันที ตอนที่นิวราจะเดินถึงประตู รีบก้าวเท้าตามเธอขึ้นไป แล้วคว้าไหล่เธอไว้ กระชากไปข้างหลังทันที

นิวรากรีดร้องออกมา ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คนทั้งคนก็ถูกผลักไปที่กำแพงอย่างแรง เธอตกใจ มาถึงตอนนี้ถึงเห็นว่าญาธิดายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ระยะห่างของทั้งสองใกล้กันมาก สายตาคู่ดำเป็นประกายแน่วแน่กำลังจ้องมองดูเธออย่างเย็นชา

นิวราตกใจ สูดลมหายใจดึงสติกลับมาแล้ว อยากจะผลักญาธิดาออกทันที “แกเป็นบ้าหรือ！”

ญาธิดากล่าวขึ้นทีละคำอย่างชัดเจนว่า “คุณนิวรา เมื่อกี้คุณถามฉันว่าทำไมอัญมณีมาไม่ได้ไม่ใช่หรือ？เพราะว่าเธอเกิดอุบัติเหตุรถยนต์ เธอถูกคนบ้าคนหนึ่งขับรถชน คนขับก่อเรื่องแล้วหลบหนีไป แต่ว่า ตราบใดที่ฉันยังอยู่ในเมืองJ ก็จะออกสืบหาทุกวัน ！ จะต้องมีสักวัน ที่ฉันจะหาคนคนนั้นออกมา！แล้วส่งเธอเข้าคุกด้วยมือของฉันเอง！ให้เธอได้รู้สึกว่าการทำลายชีวิตคนนั้นมันเป็นอย่างไร！”

นิวราตกตะลึงอยู่กับที่ เหมือนกับถูกเธอทำให้ตกใจ สีหน้าของเธอขาวซีดจนน่ากลัว หลังจากครู่หนึ่ง ญาธิดาปล่อยเธอออก เธอจึงหายใจแรงๆ ดึงสติคืนมา

คำพูดเมื่อกี้นี้ของญาธิดาเหมือนเป็นคำสาป วนเวียนอยู่ในหัวของเธอ รอบแล้วรอบเล่า ความกลัวที่เก็บซ่อนอยู่ในใจยิ่งมากขึ้น มากขึ้นอีก สุดท้าย เธอเก็บไม่อยู่เล็กน้อย

หรือว่า เธอจะรู้แล้วว่าเธอเป็นคนขับรถชนคนหรือ ？ชยินบอกว่าจัดการเรียบร้อยแล้วไม่ใช่หรือ！แล้วญาธิดารู้มาจากที่ไหนอีก!

เธอยิ่งคิดยิ่งกลัว ยิ่งรู้สึกประหม่า

สุดท้าย เธอกัดฟันแน่น รักษาสติสุดท้าย จ้องมองไปที่ญาธิดา แล้วด่าว่า “คนบ้า！”