ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 497

ทันใดนั้น จิตใจของนิวราเกิดความปั่นป่วน พูดอะไรไม่ออก

วันนี้ตอนเช้า ภวินท์ได้ส่งคนมามอบใบสำคัญการหย่าให้กับเธอแล้วหนึ่งฉบับ เธอไม่ได้เซ็น ซ้ำโมโหจนฉีกใบสำคัญการหย่านั้นทิ้ง คิดไม่ถึงนี่เพิ่งจะเป็นช่วงบ่ายเอง ใบสำคัญการหย่าก็ถูกส่งมาอีก!

เธอกัดฟัน มองดูคนรับใช้ที่นำแฟ้มเอกสารมาส่งให้เธอนอกประตู ก็ยิ่งโกรธ เธอใช้แรงขยำเอกสารเป็นก้อนแล้วโยนใส่หน้าคนรับใช้แรงๆ จากนั้นกล่าวด้วยความโกรธ “ไสหัวไป ไปให้ไกลก็ยิ่งดี!”

คนรับใช้สีหน้าซีดด้วยความตกใจ วิ่งหนีไปด้วยความตื่นตระหนก นิวรายืนอยู่กับที่ด้วยความโกรธ แต่สักพัก น้ำตาก็ไหลออกมาจากเบ้าตา

เห็นทีครั้งนี้ ภวินท์คงตัดสินใจต้องการหย่ากับเธอแล้วจริงๆ ใบสำคัญการหย่ายังไม่ได้เซ็น เขาก็กุลีกุจอไปป่าวประกาศข่าวลงบนโซเชียลว่าพวกเขาหย่ากันแล้ว จากนั้นก็ส่งคนนำใบสำคัญการหย่ามาให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่า นี่เป็นการบังคับให้เธอเซ็นลงนามอย่างเห็นได้ชัด

นิวราหันหลังกลับไปที่ห้อง แล้วปิดประตูอย่างแรง คิดถึงคำพูดชยินที่พูดในโทรศัพท์เมื่อคืน ก็ยิ่งไม่รู้จะทำอย่างไร

เธอรู้ดี ความอดทนของภวินท์นั้นมีจำกัด หากว่าเขาส่งใบสำคัญการหย่ามาอีก แล้วเธอไม่ยอมเซ็น เกรงว่าเขาคงจะนำหลักฐานที่ชนคนไปให้ทางตำรวจเป็นแน่ ถ้าเป็นแบบนี้เธอก็จะยิ่งไม่ได้ค่าชดเชยอะไร

นิวรากัดฟัน หันหลังเดินไปที่ประตู แล้วเปิดประตูห้อง เก็บใบสำคัญการหย่าที่ขยำเป็นก้อนเมื่อสักครู่ขึ้นมา แล้วคลี่เอกสารออก ปัดให้เรียบ จากนั้นเห็นตัวหนังสือสีดำในกระดาษขาว เธอก็ยิ่งไม่รู้จะทำอย่างไรดี

เธอไม่อยากจะเซ็น และก็ยิ่งไม่อยากจะหย่า แต่ว่าตอนนี้ เธอถูกบีบจนถึงทางตัน ไม่มีทางเลือกอื่น

ทันใดนั้น เธอก็เกิดประกายความคิด นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้

บางที ยังสามารถเดิมพันได้อีกครั้ง! ต่อให้ภวินท์จะรู้เรื่องในสิ่งที่เธอทำ แต่ว่าความสัมพันธ์สิบกว่าปีของเธอกับเขา เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปโดยไม่สนใจใยดี

เธอเคยกรีดข้อมือเพื่อเรียกร้องความสนใจจากภวินท์ได้สำเร็จ ครั้งนี้ ลองดูอีกครั้งก็น่าจะได้ผล!

สิบนาทีต่อมา เธอวางกล้องไว้บนโต๊ะ เปิดการบันทึก แล้วสูดลมหายใจเข้า กดปุ่มเริ่ม “พี่วินคะ นิวคิดดีแล้ว ใบสำคัญการหย่านิวจะเซ็นให้พี่ ความผิดที่ทำลงไปนิวจะรับผิดชอบ แต่ว่าถ้าชีวิตนี้นิวขาดพี่ไป ก็จะเหลือแต่ความมืดมิด ครั้งหนึ่ง พี่ก็คือแสงสว่างในชีวิตของนิว วันนี้หากพี่ต้องจากไป นิวมีชีวิตอยู่ต่อก็ไม่มีความหมาย และนิวก็ไม่อยากจะอยู่บนโลกนี้ต่อไปอีก…..”

เมื่อบันทึกคำพูดที่ลึกซึ้งถึง “ก้นบึ้งในหัวใจ” แล้ว เธอก็หยิบมีดคัตเตอร์ที่เตรียมไว้ด้านข้าง และเล็งไปที่ข้อมือของตัวเองจากนั้นก็กรีดลงไป

ฉับพลัน ข้อมือที่ขาวเนียนก็มีเลือดสดๆ ไหลออกมา นิวราขมวดคิ้ว เงยหน้าขึ้นมองกล้อง แล้วหายใจเข้าลึกๆ “พี่วิน นิวรักพี่มากจริงๆ ชาตินี้หากเป็นไปไม่ได้ อย่างนั้นชาติหน้านิวจะต้องอยู่เคียงข้างพี่อย่างแน่นอน……”

เมื่อบันทึกวิดีโอเสร็จแล้ว เธอก็หยิบผ้าพันแผลที่เตรียมไว้พันลงบนข้อมือ จากนั้นก็ส่งคลิปวิดีโอนี้ไปให้ภวินท์ทันที

จะสำเร็จหรือล้มเหลวขึ้นอยู่กับสิ่งนี้แล้ว ต่อให้ครั้งนี้บนตัวของเธอจะมีบาดแผลเพิ่มขึ้น ขอแค่สามารถทำให้ภวินท์เปลี่ยนใจ อย่างนั้นก็ถือว่าคุ้ม!

ใครจะไปรู้ว่าเลือดจะไหลไม่ยอมหยุด เธอกดไว้ยังเอาไม่อยู่ เธอจึงอยากจะไปเรียกคนรับใช้ให้นำตัวส่งโรงพยาบาล แต่ใครจะรู้ เดินไปถึงแค่ประตู จู่ๆ ก็หน้ามืดแล้วก็ล้มลงไปกับพื้น

ในไม่ช้า รถพยาบาลก็มาถึง และนำตัวนิวราที่เสียเลือดมากจากไป  สักพัก ก็มีข่าวซุบซิบแพร่กระจายออกไป สำนักข่าวสื่อต่างๆ เพื่อความร้อนแรงของกระแส ถึงกับไปเฝ้าที่โรงพยาบาลอย่างไม่ลังเล 

เมื่อภวินท์รู้ข่าวนี้ ก็เป็นเวลาตอนเย็นใกล้จะเลิกงานแล้ว

“คุณภวินท์ครับ คุณนิวรากรีดข้อมือ ตอนนี้กำลังรับการช่วยเหลืออยู่ที่โรงพยาบาลครับ”

พายุเดินหน้ามาแล้วก้มหน้ารายงาน พร้อมใช้แท็บเล็ตดึงข่าวที่เกี่ยวข้องออกมาและยื่นให้เขาดู

ภวินท์ขมวดคิ้ว ยื่นมือมารับแล้วเปิดดู จากนั้นกล่าวอย่างเย็นชา “ล้วนเป็นการรายงานข่าวปลอมทั้งนั้น”

พายุกล่าวทีละคำ “แต่ว่านิวราถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลพัฒนาจริงๆ ครับ”

ภวินท์ขมวดคิ้ว “ส่งไปตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ตอนบ่ายสามโมงเย็นครับ”

ได้ยินดังนั้น ภวินท์ก็นึกบางอย่างได้ เขาขมวดคิ้ว แล้วยื่นมือออกไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ เปิดดูข้อความที่นิวราส่งมาให้เขา

ตอนบ่ายนั้น นิวราได้ส่งคลิปวิดีโอมาให้เขาจริงๆ แต่ว่าเขาไม่ได้เปิดดู